De Toscaanse Maremma, de charme van een compromisloos land

La Spiaggia dei Capanni, het strand van de hutten Het strand van Marina di Alberese is wild en ongerept, met fijn en goudkleurig zand en met veel kleine capanni. Ook dit lange zandstrand is een natuurlijk en bijna magisch paradijs, het aangespoelde drijfhout en de hutten van verweerde stammen en takken vormen een archetypisch beeld van de Maremma. Het strand strekt zich noordwaarts uit tot aan Bocca d'Ombrone of de monding van de Ombrone waar het hydraulische huis met zijn toren de grens van twee gebieden markeert. Rechts van de Ombrone zien we nog de restanten van het oude zoutwinningsgebied, de Salina di San Paolo.

Sfeervolle beelden van de ongerepte natuur van het strand van Marina di Alberese, Parco naturale della Maremma [1]
Alberese ligt bijna midden in het Parco Naturale della Maremma. De oppervlakte van het park beslaat ongeveer 10 000 ha en dat land is voor 4/5 eigendom van de Azienda Regionale Agricola di Alberese [2]. La Tenuta di Alberese La Tenuta di Alberese is een van de meest prestigieuze landbouwbedrijven in Italië vanwege zijn rijke historische en architecturale erfgoed dat de afgelopen jaren grotendeels is gerestaureerd. De belangrijkste sites van de Tenuta zijn de Villa Granducale, de Abdij van San Rabano, de toren van Collelungo, de toren van Castelmarino en de Granaio Lorenese di Spergolaia, een van de grootste 19e-eeuwse graanschuren van Europa. Het gebouw werd tot een mooie tentoonstellingsruimte getransformeerd. De focus van de Azienda Regionale Agricola di Alberese ligt op biologische landbouw en meer bepaald op de veeteelt van de Maremma-runderen. Alberese is met zijn 4.200 hectare een van de grootste biologische boerderijen in Europa: meer dan 400 typische witte Maremma-runderen en 40 Maremmana-paarden grazen tussen dennenbossen, mediterraan struikgewas en gecultiveerd land, en het zijn de butteri (herders te paard of cowboys) die voor hen zorgen. Het leven van de buttero is een oud ambacht dat tot het collectieve geheugen van de Maremma behoort, en de butteri zijn een van de grootste attracties van de Tenuta di Alberese. Je kan de tenuta bezoeken in località Spergolaia langs de Strada del Mare. Er is ook een winkel aar je locale produten kan aankopen. Er wordt ook wijn verbouwd, de Tenuta di Alberese cultiveert meer dan 53 hectare wijngaarden in het DOCG-gebied van Morellino di Scansano. Azienda Regionale Agricola di Alberese Strada del Mare, 25 loc. Spergolaia 58100 Alberese (GR) www.alberese.com Punto Vendita Agricola Alberese srl - via dell'Artigliere, 4 58100 Alberese (GR) The Last Italian cowboys (Gli Ultimi Butteri)

Trailer Gli ultimi butteri, Walter Bencini, 2018, Berta Film su Vimeo
Ook paarden lopen in het park nog in het wild rond, de cavalli bradi. Het paard is een typisch ras uit deze streek, de Maremmana. De geschiedenis van de Maremmana is niet helemaal bekend, maar wat gesuggereerd wordt is dat de voorouders uit Noord-Afrika kwamen, geïmporteerd door de Romeinen uit Numidia. [4] Butterio in film Gli Ultimi Butteri - Film Documentario di Walter Bencini, Montevarchi \| The Last Italian cowboys (Gli Ultimi Butteri) - Trailer Film documentario sul mondo degli ultimi veri butteri della Maremma Toscana. Dream of Italy: Tuscan Cowboys Butteri maremmani
Monte Argentario, Orbetello, Tombolo della Giannella e Tombolo di Feniglia Argentario was oorspronkelijk een eiland, maar door de eeuwen heen hebben de werking van de zee en de rivier Albegna twee stroken land gecreëerd die het ruige voorgebergte van Monte Argentario verbinden met het Toscaanse vasteland, de zogenaamde Tomboli della Giannella en Feniglia. De zee die tussen de twee tombolo's is ingesloten, vormt een lagune en is een buitengewoon ecosysteem, de Oasi Orbetello. Het klein waterrijk natuurreservaa is een van de belangrijkste wetlandnatuurreservaten aan de Tyrrheense Zee. De lagune die Orbetello omringt karakteriseert en definieert in veel opzichten ook de stad. Het historische centrum van Orbetello strekt als het ware zijn hand uit in de lagune, zodat de stad bijna volledig omringd is door water. Het is dit water dat lange tijd de belangrijkste bron en inspiratiebron is geweest voor de vis- en zeevruchtenkeuken van Orbetello, die vooral bekend staat om zijn gerookte paling en bottarga. De Tombolo di Feniglia is een betoverende zandduin die tussen de heuvel van Ansedonia en Monte Argentario ingesloten ligt, en die aan de binnenkant uitkijkt op de lagune van Orbetello, terwijl de buitenkant over een lengte van zes kilometer direct uitkijkt op de zee.

La Maremma toscana. Orbetello visto dal convento Padri Passionistii sul Monte Argentario [9]
De Tombolo di Feniglia, ook wel Duna di Feniglia genoemd, heeft een oppervlakte van 474 hectare en is zes kilometer lang. Het bestaat uit een bos van pijnbomen en een paradijselijk strand van meer dan zes kilometer lang. Iets voor de gebouwen van de Corpo Forestale staat een stele of gedenksteen ter nagedachtenis van Caravaggio, die in 1609 op dit strand stierf. Beide landtongen rond Orbetello, de Tombolo di Giannella en de Tombolo di Feniglia, begrenzen de Laguna di Orbetello. Dit klein waterrijk natuurreservaat is een van de belangrijkste wetland natuurreservaten aan de Tyrrheense Zee, en staat onder bescherming van het Ramsar-verdrag. De Oasi WWF werd in 1971 opgericht, na de ontdekking van een kleine nestkolonie van steltkluten, een soort die in Italië al sinds het begin van vorige eeuw niet meer was waargenomen. De Laguna di Orbetello is het overwinteringsgebied van de heremietibis.

Orbetello e Tombolo di Feniglia	Oasi Orbetello, Laguna di Orbetello	Riserva naturale Laguna di Orbetello

Il Tombolo della Giannella visto dal Monte Argentario	Cosa a Tombolo di Feniglia, vusta dalla laguna	Anello Tombola di Feniglia, la Riserva naturale Duna Feniglia
Een van de mooiste attracties in Orbetello is il Mulino Spagnolo (Spaanse molen). In de 15e eeuw stonden er negen windmolens in het meer van Orbetello, ze werden gebouwd onder de regering van Siena (13e - 15e eeuw). Vanaf 1557 was Orbetello hoofdstad van de kleine, door Spanje geregeerde, de Stato dei Presídi. In het verleden gebruikte de molen de kracht van het water en de wind om graan te malen dat naar de molens werd gebracht door barchini, de typische boten met geringe diepgang die in Orbetello in de lagune gebruikt worden. De negen oorspronkelijke molens werden gebouwd door de Sienezen, ze werden gebruikt om graan te malen dat dat naar de molens werd gebracht door barchini, de typische boten met geringe diepgang die in de lagune van Orbetello gebruikt worden. Destijds werkten de molens dankzij de kracht van het water dat elke zes uur met eb en vloed de lagune binnenkwam en verliet vanaf de Giannella tombolo, wat de enorme hydraulisch kracht genereerde waarmee de molenstenen werden rondgedraaid. Onder Spaans bewind werden de zeilwieken aan de molen toegevoegd, zodat de molens ook de kracht konden benutten van de mistral en de sirocco winden die op de lagune vrij spel hadden. De 9 molens die in een rij waren geplaatst, konden een enorme productie aan omdat ze gebruik konden maken van zowel de beweging van de stromingen en die van de wind. Deze combinatie van waterbouwkunde en windtechniek is van groot historisch belang.

Mulino Spagnolo, il simbolo di Orbetello [3]
De Torre della Tagliata Tot de meest opvallende militaire architectuur behoren de wachttorens die oprijzen langs de kust van Toscane. En van die torens heeft een bijzondere geschiedenis. De Toren van Tagliata die op het strand van Ansedonia staat was enkele jaren de thuisbasis van de componist Puccini. Giacomo Puccini woonde in deze Spaanse toren tijdens de laatste jaren van zijn leven. Hij begon hier met het schrijven van de opera Turandot. Giacomo Puccini, een fervent jager en visser, hield van het wilde moerasland van de Maremma. In 1920 kocht hij de afbrokkelende toren op het verwaaide strand.

Ansedonia, Torre e forte della Tagliata [1]	Torre della Tagliata	Vista da Cosa verso la costa di Vulci e la Maremma laziale
Ansedonia en Cosa Boven de Torre della Tagliata, nabij Ansedonia, ligt de stad Cosa, een oude Romeinse stad uit de 3e eeuw v.o.t., waar het mediterrane struikgewas de overblijfselen van eeuwenoude woningen en huizen omringt. Cosa was een Romeinse kolonie en havenstad aan de kust van Etrurië. De eerste decennia van de 3e eeuw v.o.t. ging Rome de confrontatie aan met de naburige steden in Etrurië en zou geleidelijk de controle over hun grondgebied overnemen. Het is in deze context dat de kolonie Cosa in 273 v.o.t. werd gesticht op het grondgebied van de Etruskische stad Vulci : het was oorspronkelijk een militair bolwerk dat verantwoordelijk was voor de verdediging en controle van de pas veroverde gebieden. De overblijfselen van de stad liggen hoog op de heuvel, 113 meter boven zeenivea. Cosa werd gebouwd volgens een orthogonaal plan. De stad had een forum, een capitolium, een curia en inrukwekkende stadsmuren. De vele woongebouwen zijn van bijzonder belang voor onderzoek. De stad bloeide vooral tijdens de Republikeinse periode rond 200 tot 70 v.o.t. en werd daarna verwoest. De stad werd verschillende keren herbouwd, maar werd altijd weer verlaten en was nooit in staat om haar vroegere belang te herwinnen. Grote delen van de stad bleven voor altijd onbewoond. Door deze speciale situatie bleven de goed bewaarde overblijfselen van een republikeinse kolonie bewaard voor onderzoek. Cosa is daarom een van de belangrijkste archeologische vindplaatsen in Italië. De prachtig gestapelde stenen lijken iets van de grootsheid van Cosa prijs te geven.

Spiaggia e Torre della Tagliata`	Cosa, porta	Capitolium - front, Cosa

Map of Cosa, second century BCE	Casa si Diana	Cosa. Gate - west north
Lago di Burano, Capalbio en de Giardino dei Tarocchi De oase van Lago di Burano strekt zich uit over 400 hectare. Er zijn enkele eenvoudige maar mooie wandelroutes met schuilhutten en torens. Je kan een wandeling maken rond het meer en vervolgens richting Ansedonia. De Torre di Buranaccio werd gebouwd rond het midden van de zestiende eeuw. De toren was de meest zuidelijke verdedigingspost van de Presidi-staat en bevond zich precies op de grens met het Groothertogdom Toscane en de Pauselijke Staten. In 2004 draaide Michelangelo Antonioni er Il filo pericoloso delle cose, de laatste episode van een drieluik Eros (2004). Dit is niet de beste film van Antonioni. Voorbij het Lago di Burano ligt het mooie strand van Spiaggia Oasi di Macchiatonda.

La Maremma Toscana, La Torre di Buranaccio e l'Oasi di Burano [13]
Capalbio is een klein maar spectaculair middeleeuws dorpje boven op een heuvel, omgeven door bossen, olijfboom- en wijngaarden. Het is de meest zuidelijke gemeente van Toscane. Vlakbij Capalbio ligt een bijzondere tuin. De Giardino dei Tarocchi is een monumentale beeldentuin die aangelegd werd door de beeldhouwster Nikki de Saint Phalle. Voor de aanleg van het park liet Niki de Saint Phalle zich inspireren door het Park Güell van Antoni Gaudí in Barcelona. Ze begon in 1979 aan het park samen met haar echtgenoot Jean Tinguely, Daniel Spoerri en tal van andere kunstenaars. Ze werkte meer dan 15 jaar aan wat in totaal meer da 22 beeldengroepen.

Niki de Saint Phalle, Il mago, La Papessa e sullo sfondo La Torre di Babele, Giardino dei Tarocchi, Capalbio	Niki de Saint Phalle, La Torre di Babele e il fulmine-macchina-ferraglia di Jean Tinguely in de Giardino dei Tarocchi, Capalbio	Niki de Saint Phalle, L’Impiccato (particolare), Giardino dei Tarocchi, Capalbio
Niki de Saint-Phalle beschouwde de Giardino dei Tarocchi als haar levenswerk. Alles wat ze ooit gefantaseerd, ontworpen en gemaakt had, zou in deze tuin zijn bestemming en voltooiing vinden. Hier moest de droom van haar kunnen in tweeëntwintig gigantische werkstukken, net zoveel als het tarotspel kaarten heeft, tastbaar en zichtbaar worden. Een opvallend beeld is de ‘Imperatrice’. Niki woonde gedurende een jaar in het beeld terwijl ze verderwerkte aan haar kleurrijke creaties. Je kan er binnengaan en er haar leefwereld ontdekken. Binnen in het beeld is alles gemaakt van mozaïeken en spiegels. Het beeld is uitgerust met een keukentje, een badkamer en een slaapkamer.

Niki de Saint Phalle, kleurrijke beelden in de Giardino dei Tarocchi, haar levenswerk, Capalbio [10]
De kust van Capalbio strekt zich 12 km uit van Ansedonia tot de uiterste grens van Toscane, de rivier Chiarone. Ook hier mooie stranden: La Torba, met zijn antracietkleurig zand, Macchiatonda en Chiarone met de beroemdste strandinrichting. Een naaktstrand vind je voor het reservaat Lago di Burano. Je kan het bereiken via het strand van Macchiatonda. Vanaf het verlaten strandhuis wandel je vervolgens zo’n 20 minuten zuidwaarts.

Chiarone spiaggia, il confine della Maremma Toscana [3]
Het achterland van de Toscaanse Maremma De heuvels van de Maremma of het achterland van de Toscaanse Maremma kan worden verdeeld in drie gebieden die het hart van de Etruskische cultuur vormden: in het noorden de Colline Metallifere (de metaalhoudende heuvels), centraal het achterland van Grosseto tot aan de grens met de provincie Siena en Monte Amiata, en in het zuiden de Area del tufo of het tufsteen-gebied.
In de betoverende regio van de Toscaanse Maremma, waar de heuvels rollen als golven op een rustige zee, ligt een schat verborgen die de oude ziel van Italië belichaamt: de Colline Metallifere, oftewel de Metaalhoudende Heuvels. Deze uitgestrekte heuvelachtige landstreek draagt niet alleen de sporen van een rijk agrarisch verleden, maar ook de herinnering aan een volk dat eens de grondstoffen van de aarde omarmde met een meesterschap dat tot op de dag van vandaag bewondering wekt - de Etrusken. De Etrusken, dat mysterieuze volk dat tussen de 8e en 3e eeuw v.o.t. heerste over wat nu Toscane, Umbrië en Lazio is, hebben hun stempel gedrukt op de geschiedenis van deze betoverende regio. De Colline Metallifere, met zijn rijke afzettingen van mineralen zoals ijzer, koper en zilver, was een cruciale bron van rijkdom voor de Etruskische beschaving. Hier groeide een bloeiende mijnbouwindustrie die de Etrusken niet alleen voorzag van kostbare metalen, maar ook van een welvarende economie en een bloeiende cultuur.

Città con nebbia di mattina, nell sud della Maremma Toscana [1]
De heuvels zijn bezaaid met de sporen van dit verleden - verlaten mijnen, verweerde steengroeven en verstilde nederzettingen die getuigen van een tijd waarin de aarde werd bewerkt met ontzag en bedrevenheid. De Etrusken, bekend om hun geavanceerde technologieën en innovatieve benaderingen van mijnbouw, wisten de rijkdommen van de Colline Metallifere te exploiteren op een manier die hun tijd ver vooruit was. Maar de erfenis van de Etrusken gaat verder dan alleen de sporen van hun mijnbouwactiviteiten. Hun aanwezigheid heeft de Maremma doordrenkt met een aura van mysterie en magie die tot op de dag van vandaag bijna overal voelbaar is. In het achterland van Grosseto liggen belangrijke archeologische sites, waarvan Roselle een van de belangrijkste is. Nog meer naar het zuiden liggen de Città del tufo, met wondermooie en goed bewaarde stadjes als Pitigliano, Sorano en Sovanna. Langs kronkelende paden, langs de Vie Caveen verborgen valleien ontdek je er onverwachte schatten, Etruskische tombes gehouwen in de rotsen, mysterieuze inscripties die fluisteren van een verloren tijdperk, en eeuwenoude artefacten die verhalen vertellen van een volk dat eens de Maremma regeerde. De heuvels van de Maremma of het achterland van de Toscaanse Maremma kan worden verdeeld in drie gebieden die het hart van de Etruskische cultuur vormden: de Colline Metallifere (de metaalhoudende heuvels), het achterland van Grosseto tot aan de grens met de provincie Siena, en de Area del tufo (het tufsteen-gebied), met wondermooie en goed bewaarde stadjes als Pitigliano, Sorano en Sovanna. De Colline Metallifere De aanwezigheid van metaalertsen heeft sinds de prehistorie de economische ontwikkeling van de streek bepaald en speelde een aanzienlijke rol in de economie van de Etrusken. De gemeenten in de Colline Metallifere in de Maremma Grossetana zijn Monterotondo Marittimo, Montieri, Roccastrada en Roccatedereghi, Massa Marittima, Gavorrano, Scarlino, Castiglione della Pescaia en Follonica. Net over de grens van de provincie Siena liggen Radicondoli, Chiusdino en Monterotondo Marittimo. Roccatederighi is één van de meest interessante en goed bewaarde middeleeuwse dorpjes van dit gebied, het is mimetisch gebouwd op enorme trachietrotsen genaamd i massi met uitzicht over de Maremma.

La Maremma Grossetana, panorama Roccatedereghi [1]
Roccastrada heeft een oppervlakte van 28.000 hectare en is daarmee een an de grootste comune van Itamië. Gelegen op de kam van een intensief gecultiveerd plateau, behoudt Roccastrada en is daarmee een van de grootste Italiaanse gemeenten. Mooi gelegen op de kam van een intensief gecultiveerd plateau, heefyt Roccastrada zijn middeleeuwse aspevt behouden. Ook Montemassi lijkgt een goed bewaard middeleeuws dorp, en wordt gedomineerd door een imposant fort, het kasteel van Montemassi. Het kasteel is zonder twijfel het belangrijkste monument van Roccastrada, omdat het afgebeeld werd op het beroemde fresco van Simone Martini in de Sala Mappamondo van het Palazzo Pubblico in Siena.

Roccastrada, Castello e borgo di Montemassi [11]
Het heuvelachtige gebied wordt ook gekenmerkt door een grote overvloed aan water: de rivieren Merse, Ombrone en Cecina markeren de grenzen van de Colline Metallifere. Ook de Terme di Petriolo, een uniek voorbeeld van versterkte thermale baden maken deel uit van Coline Metallifere. Tussen Montieri en Radicondoli ligt een massief van steile krijtrotsen. Het natuurreservaat van Cornate en Fosini ligt aan de oostkant van de Colline Metallifere, in de gemeenten Montieri en Radicondoli. De Cornate di Gerfalco

Suggestief beeld van het betoverende achterland van de Toscaanse Maremm, van op Le Cornate [11]
De Cornate di Gerfalco vormen een van de twee belangrijkste bergketens van de Colline Metallifere. De top, 1.060 meter boven zeeniveau, rijst net ten noorden van Gerfalco op de grens tussen de provincies Grosseto en Siena. Het gebied van de Cornate di Gerfalco is rijk aan bodemschatten; het roze marmer werd gebruikt voor de bouw van talrijke kerken en ook de stenen voor de vloer van de kathedraal van Siena komen ook uit dit gebied. Le Cornate di Gerfalco omvat verschillende historisch-archeologische opgravingen, waaronder het Castello Fosini, de eerder genoemde Rosso Ammonitico steengroeven op de Cornate en de Poggio Mutti mijnen, een dicht netwerk van deels natuurlijke en deels uitgegraven tunnels die in de Middeleeuwen werden gebruikt om naar zilverhoudende mineralen te zoeken.

Vista da la Rocca di Campiglia Marittima a le Colline Metallifere	Panorama Le Cornate di Gerfalco (Montieri)	Panorama di Gerfalco
Massa Marittima Genesteld op een hoge en geïsoleerde heuvel op 380 meter boven zeeniveau, ligt het historische centrum van Massa Marittima ingesloten binnen een goed bewaarde stadsmuur. De geschiedenis van Massa Marittima is nauw verbonden met de zilver-, koper- en pyrietmijnen van de Colline Metallifere, die al sinds de vroege metaaltijd werden geëxploiteerd en vervolgens in de Etruskische en middeleeuwse periodes. De overdracht van de bisschopszetel - die voorheen in Populonia lag - was een belangrijke factor in de ontwikkeling van de stad. Tussen de 13e en 14e eeuw was de grootste economische, politieke, demografische en culturele bloeiperiode van de stad, dankzij de rijkdom van de minerale bekkens. Piazza Garibaldi, in het centrum van ‘Massa Vecchia’, het is een plein dat sterk middeleeuws aandoet. Het is omgeven door drie Romaanse gebouwen, de Duomo, het Palazzo Pretorio en Palazzo Communale.

Massa Marittima, Città Vecchia con la torre della cattedrale di San Cerbone [15]
De campanile heeft vier klokkentorens. Met de hoogte neemt het aantal vensteropeningen toe. De gevel van de Duomo is een mooi voorbeeld van de verspreiding van de ‘Pisaanse’ stijl tot ver buiten Pisa zelf: de loggia, de blinde bogen, het kleureneffect, het roosvenster en de sculpturale versiering zijn even zovele uitingen daarvan. De gevel, verdeeld in verschillende niveaus, is rijk aan zuilen, kleine bogen en beelden van de beroemde beeldhouwer Giovanni Pisano. De apsis werd vanaf 1287 uitgebreid en aangepast in gotische stijl met romaanse elementen, waarschijnlijk ook door Giovanni Pisano. De klokkentoren in Romaans-Lombardistische stijl, daterend uit de 12e en 13e eeuw, werd ook uitgebreid gerestaureerd en het bovenste gedeelte werd bijna volledig herbouwd. In de openbare fontein van Massa Marittima bevindt zich een uniek 13e eeuws fresco, l'Albero della fecondità. Deze Boom van Vruchtbaarheid werd in 1999 ontdekt in de Fonti dell'Abbondanza, de openbare fontein en voormalige wasplaats aan de Via Ximenes, niet zo ver van de Duomo. Het fresco stelt een boom voor die versierd is met 25 menselijke falusen en testikels, en verschillende middeleeuwse vrouwen die onder de boom de vruchten plukken of verzamelen.

Massa Marittima	Massa Marittima, Duomo	Duomo di Massa Marittima, esterno, seconda sdcena degli episodi della vita di san Cerbone, XIII secolo

Affresco della Fecondità (fonte pubblica), restaurata dopo anni di abbandono, è tornato a farsi ammirare	Fonti dell'Abbondanza,le donne sotto l'albero della Fecondità	Fallus, een van de 'vruchten' van de Albero della Fertilità, Fonti dell'Abbondanza in Massa Marittima, 1276-1300
Tegenover de Duomo ligt het Palazzo Pretorio. Tegenwoordig is er het Museo Civico Archeologico ondergebracht met vooral Etruskische vondsten en een kleine collectie middeleeuwse kunst. Op de eerste verdieping, prachtige plafond-fresco's uit de 16e eeuw, en aan de rechtermuur het beroemde werk van Ambrogio Lorenzetti, de Maestà (Tronende Madonna). Na de dood van Duccio waren de gebroeders Lorenzetti met Simone Martini de belangrijkste schilders in Siena[16]. De Balestra del Girifalco is een mooie kruisboogwedstrijd die twee keer per jaar plaatsvindt op het schitterend versierde kerkplein Piazza Garibaldi. De Monteregio di Massa Marittima DOC is een nog jonge wijnappelatie. Archeologisch park aan het meer van Accesa Een natuurlijke aanvulling op een verkenning van Massa Marittima is een bezoek aan de opgravingen van het mijndorp Accesa, een oud Etruskisch centrum op 10 km van Massa Marittima.

Massa Marittima, Lago dell'Accesa[11]
Rond Gavoranno ligt het Parco Tecnologico e Archeologico delle Colline Metallifere Grossetane, een interessant natuurpark dat de mijnbouw in deze streek op een boeiende manier in kaart brengt. Het natuurpark omvat de zeven noordelijke comuni van de provincie Grosseto, en elke gemeente heeft een specifiek onthaalcentrum.

Gavorrano	I ruderi di Castel di Pietra	Giuncarico

Panorama Roccastrada	Sassofortino panorama	Centro storico di Caldana
Civitella Marittima, Campagnatico, Cinigiano, Civitella Paganico en Montegiovi In het binnenland strekt de Maremma Grossetana zich van de Colline Metallifere uit naar de heuvels in het noorden tot aan de grens met de provincie Siena en het bergachtige gebied van Monte Amiata, met fascinerende dorpen als Civitella Marittima, Campagnatico, Civitella Paganico en Cinigiano, het hart van de Montecucco DOCG wijnappelatie. Cinigiano begrenst de vlaktes van de Toscaanse Maremma en de Valle d'Ombrone. Monticello Amiata is een frazione van Cinigiano, en ligt halverwege tussen Cinigiano en Arcidosso. Iets buiten het dorp, richting Arcidosso staat het Santuario della Madonna di Val di Prata. Het door oude cipressen omgeven kerkje ligt aan de poorten van het natuurreservaat Poggio all'Olmo. Gevoelsmatig horen de dorpen rond Monte Amiata niet meer tot de Maremma, behalve de meest westelijke frazione van Arcidosso, Stribugliano, waar je op de top van Monte Buceto de hele Toscaanse Maremma aan je voeten ziet liggen, en Montegiovi, dat in westelijke richting uitkijkt over de grote vlakte waarin de Orcia en de Ombrone samenvloeien.

Paganico, Corso e cassero senese	Mura di Paganico	Veduta di Civitella Marittima

Vista mozzafiato dal Podere Santa Pia sulla valle dell'Ombrone e ColleMassari	Paesaggio della Valle dell'Ombrone presso Cinigiano	Paesaggio della Valle dell'Ombrone, la parte terminale della Val d'Orcia tra le province di Grosseto e Siena

Cinigiano, Maremma Toscana	Veduta di Monticello Amiata (Cinigiano)	Montegiovi, panorama
Scansano, Montemerano, Saturnia en Manciano
De Toscaanse Maremma is bezaaid met thermale bronnen, maar er is één plek met een bijzondere en wilde schoonheid die mogelijkheden biedt voor helende of relaxerende baden, omringd door het prachtige landschap van de Maremma, de thermale baden van Saturnia. De Cascate del Gorello, door Lonely Planet beschouwd als een van 's werelds beste gratis spa's, is de meest gewaardeerde en populaire toeristische attractie van de Toscaanse Maremma.

La Maremma Toscana, Saturnia, Cascate del Gorello [12]
Saturnia ligt aan een goed bewaarde Romeinse heirweg, de Via Clodia. Op de weg van Scansano naar Manciano, op slechts een paar kilometer van het prachtige stadje Saturnia, borrelt warm water met een temperatuur van 37,5 °C naar boven, fonteinen zwavelhoudend water laten uitnodigende poelen en kabelende watervallen ontstaan, waarin je uren kan doorbrengen. Je bent er zelden alleen. Montemerano is een erg aangename kleine stad met enkele bijzondere bezienswaardigheden en een vermaard wereldrestaurant, da Caino.

Manciano, panorama	Montemerano, panorama	Saturnia

Saturnia, Cascate del Gorello	Cascata del Gorello, Manciano. Terme libere a Saturnia	Natuurlijke warmwaterbronnen in Toscane
Magliano in Toscana, Montiano, Marsiliana d'Albegna in het zuiden van de Toscaanse Maremma
Magliano in Toscana is een prachtig ommuurd dorp in het hart van de Maremma Grossetana en de Morellino di Scabsano wijnappellatie. Archeologische opgravingen in het gebied hebben verschillende necropolissen aan het licht gebracht, die aantonen dat Magliano een Etruskische nederzetting was voordat het de oude Romeinse stad Heba werd. Vanaf de 9e eeuw was Magliano in handen van de graven Aldobrandeschi, waarna het eigendom overging naar de Republiek Siena, die het fort versterkte met prachtige gordijnmuren die verrassend goed bewaard zijn gebleven. In de buurt van Magliano in Toscana, in de buurt van de Romeinse Etruskische begraafplaats Santa Maria in Borraccia staat het Monastero di San Bruzio uit de 11e eeuw. Het vervallen klooster is een van de belangrijkste romaanse gebouwen in de Toscaanse Maremma.

Magliano in Toscan con nebbia di mattina, il sud della Maremma Toscana [1]
Olivo della Strega De Olivo della Strega in località Parrocchia is éen van de oudste olijfbomen in Toscane en Italië. De boom wordt beschouwd als een van de oudste van Italië, misschien wel van Europa, omdat de leeftijd wordt geschat op ongeveer 3000-3500 jaar. Volgens experts is hij door de actieve koolstofmethode toe te passen tussen de 3000 en 3500 jaar oud, en daarmee de oudste olijfboom van Italië. De olijfboom staat in een olijfgaard naast de Romaanse kerk van SS. Annunziata. Dit was oorspronkelijk een kleine kapel uit de eerste helft van de jaren 1300.


Magliano in Toscana, La Maremma Toscana	Particolare del giro delle mura	Vista da Montiano (Magliano in Toscana)

Il Balestro del Girifalco, spettacolare manifestazione	Pereta, Magliano in Toscana	Monastero di San Bruzio

Citta del Tufo, Sovana, Sorano en Pitigliano
Het gebied van de Tufo ontleent zijn naam aan het materiaal van de ondergrond, de tufsteen die werd opgegraven om huizen, kelders en graven te bouwen. Tufsteen is het onmiskenbare en karakteristieke bouwmateriaal van de steden en dorpen in de Toscaanse Maremma. De drie belangrijkste centra van dit gebied, Pitigliano, Sorano en Manciano zijn nog relatief onbekend, het zuiden van Toscane blijft een sprookjesachtig gebied zonder massatoerisme. Het is er nooit erg druk, behalve bij de natuurlijke warmwaterbronnen van Saturnia. Het gebied rond Pitigliano en Sovana is bijzonder rijk aan Etruskische ruïnes, necropoli en de beroemde vie cave, in tufsteen uitgehakte wandelgangen die kilometers ver konden reiken. Ze doorkruisen het gebied tussen Pitigliano, Sorano en Sovana en het is een bijzondere ervaring langs deze mysterieuze paden te wandelen.

Sorano, Via Cava San Rocco	Via Cava San Giuseppe, Pitigliano	La Via Cava San Rocco, un viaggio nel cuore etrusco della Maremma Toscana
Na de Etruskische periode kende het zuiden van Toscane een tweede bloeiperiode tijdens de middeleeuwen. De perfect bewaard gebleven middeleeuwse dorpjes zoals Sovana, Magliano in Toscane en grote delen van Sorano en Pitigliano herinneren aan deze periode.

Sovana	Pitigliano	Sorano, Masso Leopoldino
Sorano is een erg authentiek plaatsje met een uniek plein. De Masso Leopoldo lijkt als het ware boven de binnenstad te zweven. Een breed wandelpad slingert naar dit bijzondere plein omhoog en laat je van een wondermooi panorama genieten. Gedurende de middeleeuwen vormde Masso Leopoldo een soort versterkte citadel ter verdediging van het dorp eronder, zoals de naam Rocca vecchia (oude vesting) lijkt te bevestigen. In 1801 kwamen enorme blokken tufsteen los van de Masso, sleurden de kerk van Santa Caterina mee en verwoestten een deel van het dorp eronder. Met de komst van Groothertog Ferdinand III van Lotharingen, tussen 1820 en 1822, werd de rots geconsolideerd en geëgaliseerd met de bouw van een enorm terras aan het zuidelijke uiteinde waarvan de gekanteelde toren met klok en uurwerk werd opgericht. Het werk werd voltooid door Groothertog Leopold II, waardoor de rots de naam Leopoldino kreeg.

Sorano, le meraviglie del tufo nella Maremma toscana [14]
Sovana ligt in het diepe zuiden van Toscane, waar de Toscaanse Maremma uitvloeit in het vlakke land van Lazio. Dit was een uitgesproken Etruskisch gebied. In de omgeving van Sovana zijn nog talrijke sporen van dit Etruskisch verleden terug te vinden, maar de aanblik van dit goed bewaarde dorp herinnert vooral aan de hoogdagen van de middeleeuwen. Het dorp ligt op een lange klif die ooit door een fort, de Rocca Aldobrandesca beschermd werd. Van deze imposante ruïne loopt de via del Pretorio naar het centrale plein, de Piazza del Pretorio. Aan de korte zijde van het plein staat een bijzonder opvallend gebouw, het Palazzo Comunale of het Palazzetto dell 'Archivio. Er zijn enkele bijzondere wandelingen in de omgeving van Sovana. Je wandelt er in de voetsporen van de Etrusken door de vie cave, verzonken wegen die in de tufsteen uitgehakt werden, en langs de beroemde necropoli van Sovana met de Tomba dell'Ildebranda, Monte Feceto, Folonia en vlakbij Sorano langs de ruïnes van Vitozza.

Sovana, de Piazza Pretorio met het Palazzetto dell 'Archivio	Le Via Cave, ancora un mistero	Tomba Ildebranda, Sovana
Voorbij de Città del Tufo in de vallei van de Fiora strekt de Maremma Grossetana zich verder uit naar het zuiden, om uiteindelijk de grens te bereiken met de provincies Viterbo in Lazio. La Maremma Laziale
Galleria immagini Parco naturale della Maremma
Parco Naturale della Maremma Centro Visite Alberese Via del Bersagliere, 7/9 - Alberese (Gr) Tel. +39 0564 407098 - Fax. +39 0564 407278, e-mail: centrovisite@parco-maremma.it Elke dag open, ook op feestdagen, met deze tijden: van 8.30 tot 14.00 uur www.parco-maremma.it Il Parco della Maremma is het hele jaar open, niemand uitgesloten. Voor alle reisroutes geldt een vergoeding. De kosten van tickets variëren van jaar tot jaar ... kijk op de officiële website. Visualizzare Mappa localizzazione Centro Visite e Uffici Amministrativi di Alberese Het strand moet om 21.00 uur worden verlaten. De parkeerplaats van Marina di Alberese is geopend van 7.30 tot 19.30 uur. De in- en uitgang worden geregeld door een elektronische balk (op deze kaart aangegeven met Casello Automatico Ingresso Parcheggio) die het kenteken leest. Je betaalt als je het park verlaat. Walking along the Tuscan coast \| Trekking in het Parco Naturale della Maremma \| Alberese, Parco Naturale della Maremma Er zijn talrijke wandel- en fietsroutes in verschillende moeilijkheidsgraden. Ze variëren van de eenvoudigste (sommige zijn ook toegankelijk voor gehandicapten) tot de meest complexe wandelingen, zonder ooit echt veeleisende niveaus te bereiken. Een selectie met de mooiste wandelingn in het park vind je hier. La Carta Europea per il Turismo Sostenibile nelle Aree Protette \| Ente Parco Regionale della Maremma \| www.parco-maremma.it Parco Nazionale delle Colline Metallifere \| www.parcocollinemetallifere.it Het Nationaal Park omvat het grondgebied van de zeven gemeenten ten noorden van de provincie Grosseto: Follonica, Gavorrano, Massa Marittima, Montieri, Monterotondo Marittimo, Roccastrada en Scarlino. Het behoud van het geologisch, mijnbouwkundig en archeo-industrieel erfgoed, de kwaliteit van de natuurlijke, ecologische en landschappelijke rijkdommen in combinatie met de waarde van de archeologische bewijzen en belangrijke voorbeelden van architectuur en kunst, maken het tot een polythematisch beschermd gebied dat wordt gekenmerkt door een uniek en rijk complex landschap. Het is een ideale plek om een langzaam en uniek toerisme te ervaren dat het thema van het herontdekken van mijnbouw en ondergrondse mijnbouw volgt en dat bijna 300 miljoen jaar geologische geschiedenis van de aarde vertelt. Om al deze redenen is het park ook een Geopark dat deel uitmaakt van het UNESCO Wereldnetwerk van Geoparken. Scarica qui la carta completa del Parco con legenda Trekking in Tuscany \| I sentieri delle Città del tufo \| Walking along the Etruscan pathways, the vie cave

[1] Foto di Aurelio Candido, licenziato in base ai termini della licenza Creative CommonsAttribution 2.0 Generic (CC BY 2.0). [2] Foto di Antonio Cinotti, licenziato in base ai termini della licenza Creative CommonsAttribution 2.0 Generic (CC BY 2.0). [3] Foto di Rein Ergo. All rights reserved © Traveling in Tuscany [4] La terra della “Signorina”, come tutti chiamavano la nobildonna Giuliana Ponticelli \| www.toscanaovunquebella.it [5] Foto di Pallavi Pant, licenziato in base ai termini della licenza Creative CommonsAttribution 2.0 Generic (CC BY 2.0). [6] Foto di Giulio, licenziato in base ai termini della licenza Creative CommonsAttribution 2.0 Generic (CC BY 2.0). [9] Foto di Tulumnes , licenziato in base ai termini della licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo 4.0 Internazionale. [10] Foto di Thomas M. Zimmermann, licenziato in base ai termini della licenza Creative CommonsAttribution 2.0 Generic (CC BY 2.0). [11] Foto di LigaDue, licenziato in base ai termini della licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo 4.0 Internazionale. [12] Foto di justi92, licenziato in base ai termini della licenza Creative CommonsAttribution 2.0 Generic (CC BY 2.0). [13] Foto Lupone licenziato in base ai termini della licenza Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported [14] Foto di françois zimmermann, licenziato in base ai termini della licenza Creative CommonsAttribution 2.0 Generic (CC BY 2.0). [15] Foto di Glen Bowman, licenziato in base ai termini della licenza Creative CommonsAttribution 2.0 Generic (CC BY 2.0) [16] Bron: Reizen in Toscane \| Massa Marittima, een van de grote verrassingen in Toscane \| www.travelingintuscany.com .