D. H. Lawrence arriveerde in 1926 in Toscane en vestigde zich met zijn vrouw in het oude dorp San Polo in Mosciano, boven Scandicci (Firenze), waar hij een vleugel van Villa Mirenda huurde.
Hier begint hij een verhaal te schrijven, dat zich afspeelt in het mijngebied van de Engelse Midlands maar in de loop van de maanden verandert in een lang en gepassioneerd verhaal. Na enige twijfel over de titel, besluit hij het Lady Chatterley's Lover 'te noemen [2].

Hier, zittend buiten in de rustige rust van zijn Toscaanse toevluchtsoord, schreef hij enkele van de meest beroemde woorden uit de vroege twintigste-eeuwse literatuur.

 

D. H. Lawrence schreef ook een indringen boek over Paesi etruschi, het Etruskische land in midden Italië. Met zijn vriend Earl Brewster trok hij door Etrurië en bezocht tijdens zijn tocht Cerveteri, Tarquinia, Vulci, Volterra.
Italië was zijn tweede vaderland en hij verbleef er vaak. In de Maremma Toscana, het zuidelijke deel van Toscane vond hij een klankbord voor zijn rusteloze en melancholische ziel:

“Non va bene cercare di sbarazzarsi della propria solitudine. Bisogna rimanerci attaccati tutta la vita. Solo a volte, a volte, il vuoto sarà riempito. A volte! Ma bisogna aspettare quei momenti. Accettare la propria solitudine e rimanerci attaccati tutta la vita. E poi accettare le volte in cui il vuoto viene riempito, quando è il momento. Ma quel momento deve arrivare da solo. Non lo si può forzare.”