Cinigiano is één van de verborgen juweeltjes van Toscane. Het is een rustig dorpje dat grenst aan de vlaktes van de Toscaanse Maremma en de Valle d'Ombrone. De kleine comune is perfecte uitdrukking van het gewone leven in Toscane.
Op het centrale plein, Piazza Capitano Bruchi, bevindt zich het hoofdkantoor van de Pro-Loco of toeristische dienst waar je alle informatie kunt vinden die nodig is om de schoonheid van de Maremma te ontdekken. Op hetzelfde plein vind je de zetel van de Strada del vino (wijnroute).

Associazione Strada Del Vino

Piazza Capitano Bruchi, 10, 58044 Cinigiano
www.stradadelvinoedeisaporidamiata.it

 

De parochiekerk van Cinigiano dateert uit 1598. De rode bakstenen gevel is versierd met pilasters en bogen en een centraal roosvenster. Binnen bevinden zich verschillende fresco's van de sienese school, waaronder een Kruisiging uit 1601 van Francesco Vanni, met de heiligen Franciscus, Marcus en Sigismondo.

Cinigiano heeft de vorm van een versterkt dorp en bewaart een deel van de muren en overblijfselen van het oude fort.

Het verstrijken van de eeuwen heeft de meeste sporen van de oudste gebouwen uitgewist, maar het symbool van de publieke macht van Cinigiano is nog steeds zichtbaar: de Klokkentoren. De toren werd in de 19e eeuw gereconstrueerd, waarbij de middeleeuwse stijl, die toen in de mode was, nieuw leven werd ingeblazen.

Van bijzonder belang zijn de Kerk van St. Michael Archangel en de Chiesa della Madonna delle Nevi (Kerk van de Madonna van de Sneeuw).
In het bovenste gedeelte van Cinigiano, aan het einde van de Via del Pretoria, vind je de kerk die de stad heeft gewijd aan zijn beschermheilige: St. Michael Archangel.

Deze uiterst eenvoudige kerk wordt al in de 13e eeuw in documenten genoemd, maar dankt haar huidige uiterlijk aan reconstructiewerkzaamheden die eind 1500 werden uitgevoerd en aan restauratiewerkzaamheden die in 1976 werden uitgevoerd. Het heeft een bakstenen gevel met een centraal portaal met een cirkelvormig oog erboven.

Montecucco DOC area

Montecucco D.O.C. is een relatief nieuwe appellatie die pas gecreëerd in 1998, maar met zijn kwaliteitsvolle wijnen op korte tijdeen een goede reputatie heeft opgebouwd. De bodem van de Montecucco-wijngaarden bestaat voornamelijk uit gefragmenteerd zandsteen, maar bevat ook lavacomposieten die hier zijn afgezet toen de Monte Amiata nog actief was. Deze aanwezigheid geeft de wijnstokken een mineraliteit en rijkdom die typisch is voor de wijnen uit dit gebied, wat in combinatie met het milde klimaat van warme zomers en gemiddelde neerslag zorgt voor ideale omstandigheden voor de rijping van de druiven, zelfs in minder gunstige wijnjaren. 

Castiglioncello Bandini bevindt zich in het oostelijke gedeelte van Cinigiano, aan de voet van het natuurreservaat Poggio all'Olmo.
Oorspronkelijk maakte het deel uit van het landgoed van de familie Aldobrandeschi, maar door de eeuwen heen veranderde het regelmatig van eigenaar: eerst Ranieri Giamboni, daarna de heren van Montorgiali, vervolgens de Abdij van Monte Amiata en tenslotte de Piccolomini Bandini van Siena. Tegenwoordig is het privébezit. Van het oorspronkelijke kasteel, dat recentelijk is gereconstrueerd, is de ronde toren met schuine basis overgebleven die opvalt in het hoogste deel van de stad. Het kasteel onderging verschillende aanpassingen en restauraties, met name in de zestiende eeuw en tussen de negentiende en begin twintigste eeuw toen het grotendeels in neomedievale stijl werd gerenoveerd.
De eenvudige gewijd aan San Nicola en middeleeuwse, kende een gebruikelijke transformatie in barokke periode.

Tuscany | Castiglioncello Bandini

 

Langs de weg die leidt naar Monte Amiata, nog steeds op het grondgebied van Cinigiano, vindt men het middeleeuwse dorp Monticello Amiata. Het dorp ligt hoog op een heuvel en wordt omringd door een indrukwekkend kastanjebos. Aan de noordzijde kijkt Monticello uit over de Valle d'Ombrone.

Tijdens de Middeleeuwen twistten de Abdij van San Salvatore en de Aldobrandeschi graven langdurig over Monticello; tegelijkertijd werd er een zekere lokale onafhankelijkheid gevestigd en vormden de inwoners zich tot een gemeente. Nadat het kasteel in 1240 afbrandde, bouwden de mensen een nieuwe nederzetting en stelden hun eigen statuten op. Daarna werd het dorp Monticello, net als het grootste deel van het omliggende gebied, onderworpen door de Republiek van Siena. De muren die het kasteel omringen hebben hun elliptische vorm behouden en zijn nog steeds zichtbaar, hoewel er veel huizen overheen zijn gebouwd.

Daarnaast zijn er nog drie vooruitstekende torens en twee poorten bewaard gebleven: de Monticelli-poort en de poort van San Francesco.

Een renaissancecomplex in de Via Grande bevat een museum, waarin een traditionele boerenwoning, met meubilair en apparatuur met betrekking tot de boerencultuur, is gereproduceerd.[1]

De kerk van San Michele Arcangelo, beschermheilige van Monticello Amiata, staat in het centrum van het dorp. De kerk bewaart een prachtig schilderij van de Sienese kunstenaar Bartolomeo Neroni, een leerling van Sodoma, één van de bekendste kunstenaars van het 16e eeuwse Italië. Het schilderij stelt La Madonna col Bambino in trono incoronata da angeli e adorata dai santi Lorenzo e Antonio abate (Madonna met kind op een troon omringd door engelen en aanbeden door de heiligen Lorenzo en Antonio) voor.

Aan de rand van de stad verrijst de kerk van Madonna di Val di Prata, een oud Mariaheiligdom omringd door een mooi park, waarin een 18e-eeuws altaarstuk wordt bewaard met La Madonna del Carmine, een werk van Giuseppe Nicola Nasini, een van de grootste kunstenaars van het 17e-eeuwse Amiato.[1]

Casa Museo is een klein etnografisch museum gevestigd in een oude oliemolen. De tentoonstelling onthult vele aspecten van het dagelijks leven, de economie en de folklore van de 18e en 19e eeuw door middel van een reeks voorwerpen, gereedschappen en reconstructies van huiselijke omgevingen. Vooral de oliepers met zijn enorme molensteen en het gereedschap voor de verwerking van kastanjes zijn interessant.

Mis de Festa della Castagna en de Festa dell'Olio niet: Monticello wijdt de tweede zondag van oktober aan de kastanjeoogst en de laatste zondag van november aan de nieuwe olijfolie.

Er is een fijne bar Alba'r (Piazza Napoli, 1, aan de Via Macelli), en een eenvoudig restaurant Il Riccio (Via Amiata, 23). Voor wijn (ook sfuso wijn) kan je terecht bij De Vinosalvo (Via della Stazione, 11).

Iets buiten het dorp, richting Arcidosso staat het Santuario della Madonna di Val di Prata. Het door oude cipressen omgeven kerkje ligt aan de poorten van het natuurreservaat Poggio all'Olmo. We selecteerden enkele mooie wandelingen in het natuurreservaat, dat tussen Monticello en Castiglioncello Bandini inligt.

Anello Monticello Amiata - Poggio all'Olmo | 7,96 km |  1h 35m | Download gpx tracks here

Trekking in southern Tuscany | Itinerary exploring the Poggio all'Olmo Nature Reserve, between Castiglioncello Bandini and Monticello Amiata |

From Stribugliano to Poggio all'Olmo and Monticello Amiata | 7,39 km | 1h 28m

Reversed track Monticello Amiata - Stribuliano | 7,39 km | 1h 28m

Anello Monticello Amiata - Monte Labbro | 30.44 km

Details en kaarten vind je hier.

 

In het gebied van Poggi del Sasso bevindt zich het Kasteel van Vicarello, dat in de 13e eeuw deel uitmaakte van de bezittingen van Siena met de naam Vico. In 1438 werd het kasteel, dat nu een ruïne is, gekocht door een edelman van Castello del Cotone (dat iets ten noorden van Scansano ligt), die, om het te reconstrueren en terug te brengen naar zijn oorspronkelijke belang, van de Republiek van Siena het privilege kreeg om geen belasting te betalen. Het interieur van het kasteel, in een L-vorm rond een binnenplaats die wordt betreden door een poort met een ronde boog, kan momenteel niet worden bezocht, aangezien het privé-eigendom is. Het derde kasteel in de gemeente Cinigiano is Colle Massari.
De huidige Colle Massari is eigendom van zus en broer Maria Iris Bertarelli en Claudio Tipa. Colle Massari werd opgericht in 1998 en maakt deel uit van de Montecucco DOC in Alta Maremma, tussen de Docg Brunello di Montalcino DOCG en Morellino di Scansano DOC.
Het landgoed beslaat ongeveer 350 hectare, waarvan 82 hectare wijngaarden, 22 hectare olijfgaarden, 50 hectare inzaaibare grond en het resterende deel bos, en is omringd door staatsbossen van ongeveer 1200 hectare.

In de omgeving van Cinigiano is een bezoek aan het schitterende Castello Porrona een absolute aanrader. Het is een perfect bewaard gebleven versterkt gehucht op de top van een heuvel. Castello Porrona bestaat uit een intact kasteel met een parochiekerk en twee herenvilla's, Porrona di Sopra en Porrona di Sotto.
Castel Porrona behoorde tussen 1385 en 1894 toe aan twee grote adellijke families uit Siena, de Piccolomini en de Tolomei, en vertegenwoordigt zelfs vandaag de dag nog één van de meest typische en best bewaarde dorpjes die je kunt vinden in Toscane, met een fascinerend uitzicht over de omringende valleien.
De Pieve di San Donato is een eenvoudige maar indrukwekkende pieve in romaainse stijl, en staat op het binnenplein van Porrona. Binnen zien we San Nicola in trono con angeli e donatori toegeschreven aan Giovanni di Marco zei "da Ponte; en een Madonna con Bambino door Girolamo di Benvenuto uit het begin van de zestiende eeuw.
De Chiesa della Madonna delle Grazie werd gebouwd tijdens de zeventiende eeuw buiten de muren van Porrona, en vertegenwoordigt de typische stilistische elementen van landelijke kapellen...

De moderne geschiedenis van het kasteel is verbonden met baron Rochefort, die het landgoed Porrona di Sopra in 1894 kocht van de familie Tolomei. Toen de baron overleed in 1911, ging het landgoed eerst over naar Luigi Parini uit Siena en het jaar daarna naar Sasea, die ook Porrona di Sotto kocht.
Van begin 1900 tot nu hebben veel gebeurtenissen de ontwikkeling van Porrona bepaald. Dankzij de landbouwkundige Alfredo De Rham werd meer dan 1000 hectare onproductieve grond bebouwbaar gemaakt. Het was van 1930 tot 1950 dat het gehucht demografisch groeide en tot 690 inwoners telde. Daarna volgde een reeks gebeurtenissen, waaronder de landhervorming van 1950 waarbij 80% van de eigendommen van het bedrijf werd onteigend, die de ontvolking van de borgo in de hand gewerkt hebben. In 1972 werd Sasea uiteindelijk verkocht.

Een tijdlang was het een luxueus hotel en wellness centrum Il Relais Castel Porrona, in handen van en Zwitserse multinational. De structuren van Castel Porrona Relais besloegen enkele gebouwen van de Borgo en lagen rond het Piazza Tolomei en de tuin, het middelpunt van het leven in de borgo en het Relais. Na nauwelijks enkele jaren werd het complex gedwongen verkocht door de rechtbank van Napels. Het complex is meer dan 7.000 vierkante meter groot. Te veilen waren de voormalige stallen, gastenverblijven, het kasteel, de boerderij, magazijnen en buitenruimtes.

Er wonen nog ongeveer 20 mensen in het gehucht Porrona. De huizen van de bewoners zijn goed onderhouden, met bloemen op het balkon en goed gerestaureerde gevels. De weinige mensen die hier wonen zijn gewend om samen te leven met de gasten van het resort en de zoveelste sluiting van het kasteel is voor hen een grote teleurstelling.

Castel Porrona
Via della Fiera, 58044 Porrona

De Olivastra Seggianese. Haar naam klinkt als een zachte melodie, een ode aan de eeuwenoude tradities van de Toscaanse olijfboomgaarden.
De Olivastra Seggianese groeit op 350-600 meter hoogte op de noordwestelijke uitlopers van de Monte Amiata. Deze inheemse olijfboomsoort werd waarschijnlijk geïntroduceerd door monniken van het nabijgelegen klooster San Salvatore in de vroege middeleeuwen.
Het productiegebied van de olijven van deze extra vergine olijfolie strekt zich uit over de gemeenten Arcidosso, Castel del Piano, Seggiano, Cinigiano, Santa Fiora, Roccalbegna, Semproniano en een deel van de gemeente Castell'Azzara. Er staan waarschijnlijk honderden majestueuze en prachtige bomen in het gebied van Monte Amiata. Enkele van de meest indrukwekkende bomen zijn te vinden in de buurt van Podere Santa Margerita en Podere Santa Pia in Castiglioncello Bandini. Het zijn bomen die meer dan duizend jaar oud zijn.