![Toacana ] Galleria di immagini](../titels/albump.gif){kind=small}
|
De Giardino dei Tarocchi is een monumentale beeldentuin die aangelegd werd door de beeldhouwster Nikki de Saint Phalle vlakbij Capalbio is een klein stadje in het zuiden van de Toscane. Voor de aanleg van het park liet Niki de Saint Phalle zich inspireren door het park Güell van Gaudi in Barcelona en het Parco dei mostri in Bomarzo.
|
||
 |
||
Niki de Saint Phalle, Il Mago, La Papessa, Giardino dei Tarocchi, Capalbio [2]
|
||
|
De Imperatrice-Sfing of Keizerin in de Giardino dei Tarocchi Het beeldenpark Giardino dei Tarocchi is het magnum opus van Niki de Saint Phalle. Op fraaie en speelse wijze heeft de in 1930 geboren, Franse kunstenares 22 sculpturen gerealiseerd die los gebaseerd zijn op de 22 figuren van het tarot-spel. De beelden, die allen verschillend zijn in grootte, zijn gedecoreerd met mozaïeken, met stukjes keramiek en glas en spiegels. Sommige beelden zijn zo groot dat je er kan binnengaan en kinderen kunnen enkele beelden beklimmen. Links van de fontein staat L’Imperatrice-Sfing. |
||
“L’imperatrice è la grande dea. É la regina del cielo. Al tempo stesso madre, puttana, emozione, magia sacra e civiltà. All’imperatrice ho dato la forma di una sfinge. Ho vissuto per anni all’interno di questa madre protettiva. Mi serviva anche come luogo d’incontro con coloro che lavoravano a questo progetto. É qui dentro che ci riunivamo a prendere il caffè. E su tutti voi la sfinge ha esercitato il suo fascino fatale"[7]. |
||
| Niki de Saint Phalle | ||
De ‘Imperatrice of Keizerin, een monumentaal beeld van een vrouw met zwart gezicht, blauw haar en rode kroon op het hoofd, istaat links achter De Magiër. Het beeld is binnenin uitgerust met een keuken, een badkamer en een slaapkamer. Het is een klein appartement waarin Niki de Saint Phalle een tijdlang zou wonen.
|
||||
|
||||
Suggestieve beelden van de Imperatrice in de Giardino dei Tarocchi, Capalbio [2]
|
||||
Een kleine geschiedenis
In maart neemt Niki deel aan een tentoonstelling, Bewogen Beweging, georganiseerd door Ponthus Hultén in het Stedelijk Museum in Amsterdam. De tentoonstelling wordt later ook getoond door het Moderna Museet in Stockholm en het Louisiana Museum in Humlebaek, Denemarken. In 1966 maakte ze in Stockholm een 27 meter lange liggende Nana, die je via de vagina kon binnenwandelen, HON – en katedral. Een rood-groen verkeerslicht regelde de toegang via de vagina. Bij de ingang rammelde een molen van Tinguely op muziek van Bach. Er was een bioscoop met 12 zitplaatsen waar een film met Greta Garbo vertoond werd. Er was een planetarium in de linkerborst en een melkbar aan de rechterkant. Er was ook een kleine tentoonstelling van kleine schilderijen, een telefooncel, een knuffelhoek op de linkerknie, en een dakterras bij de navel.
|
||||
 |
||||
Niki de Saint Phalle, Hon, – en katedral (1966), op de ladder Niki de Saint Phalle, recht Jean Tinguely en links Pontus Hultén [Hon - en Katedral', 1966, Moderna Museet, Collection Moderna Museet Stockholm. Foto Hans Hammarskiöld]
|
||||
In augustus organiseert het Stedelijk Museum in Amsterdam haar eerste overzichtstentoonstelling met de titel Les Nanas au pouvoir. Voor die gelegenheid creëert Niki haar eerste Nana Dream House en Nana Fountain. De nieuwe werken zijn gemaakt van polyesterhars, een materiaal waarmee Niki net begon te experimenteren. Niki drukt er voor het eerst de wens uit ooit in een van haar beelden te willen wonen, een droom die ze in haar Toscaanse beeldentuin zou realiseren.
L'Imperatrice Van 1983 tot 1988 woonde Saint Phalle in de Giardino bij Capalbio, in een klein appartement dat ze had gebouwd in L'Imperatrice. Op de tweede verdieping was in de ene borst haar slaapkamer en in de andere haar keuken. Elk van deze twee kamers had een verzonken cirkelvormig raam, dat van buitenaf bekeken een omgekeerde tepel leek. In 2000 zou ze zich herinneren: "Eindelijk zou mijn levenslange wens om in een sculptuur te leven worden vervuld: een ruimte die volledig uit golvende rondingen bestaat ... Ik wilde een nieuwe moeder uitvinden, een moedergodin, en herboren worden in zijn vorm ... Ik zou in de ene borst slapen. In de andere zou ik mijn keuken zetten ". [8] |
||||
|
||||
Suggestieve beelden van het interieur van l'Imperatrice in de Giardino dei Tarocchi, Capalbio [2]
|
||||
Op de begane grond bevond zich een grote gespiegelde ruimte met een gespiegelde eettafel waar ze de lunch zou serveren aan arbeiders en kunstenaars, onder een kroonluchter die Tinguely had gemaakt met een koeienschedel.[8] Ze gebruikte deze moederrol om haar autoriteit te versterken bij het leiden van het team van mannen dat ze nodig had om haar project uit te bouwen. Uiteindelijk zou ze de krappe ruimte "in de baarmoeder van haar moeder" beu worden en na 1988 zou ze verhuizen naar een studio die ze op de locatie ondergronds had gebouwd. Haar assistent Ricardo Menon zou ter plaatse in de toren van Babel wonen, nauw samenwerken met Saint Phalle en voor haar zorgen tijdens verlammende opflakkeringen van artritis.[8]
|
||||
Un film de Louise Faure et Anne Julien. © Réunion des musées nationaux-Grand Palais [6]
|
||||
| De beelden | ||||
|
Visit the interacted map to learn more about the sculptures of the Tarot Garden [5]
|
|||
 |
|
|
|
|
Il Carro
|
||||
 |
||||
Niki de Saint Phalle, Il Carro, het interieur van l'Imperatrice in de Giardino dei Tarocchi, Capalbio [2]
|
||||
|
|
|||
Niki de Saint Phalle, Giardino dei Tarocchi
|
||||
|
||||
Kaart Giardino dei Tarocchi | Grotere kaart weergeven |
||||
|
||||
|
|
|||
|
||||
Niki de Saint Phalle | Officiële website |
|
Jack de Nijs, Nikki de Saint Phalle in Stedelijk Museum, 23 augustus 1967
|
||
[1] Foto di Simone Ramella, licenziato in base ai termini della licenza Creative CommonsAttribution 2.0 Generic (CC BY 2.0).
|
||||
