De Villa Fattoria Granducale was oorspronkelijk een fort gebouwd in de 15e eeuw door de prior van de Orde van de Ridders van Malta, Beuccio Capaci, na het verval van de abdij van Santa Maria Alborense (San Rabano).
De talrijke iconografische bronnen die bewaard zijn gebleven tonen de verschillende transformaties die het complex door de eeuwen heen onderging. Rond de zestiende eeuw werd de Gentilizia-kapel naast het hoofdgebouw gebouwd. Het was ook het huis van de groothertog Leopold II van Toscane[2].

Architectuur

In de achttiende eeuw ging het hele Alberese-complex over naar de groothertogen van Toscane, die begonnen met de renovatie van zowel de kerk als de aangrenzende villa die hun landelijke residentie werd.
De Villa Granducale (of groothertogelijke villa) is een majestueus complex van drie verdiepingen met elegante lijnen. Het gebouw heeft twee zijterrassen van verschillende afmetingen, die zijdelings op de eerste verdieping geplaatst zijn. De kerk van Sant'Antonio abate is opgenomen tussen de villa en andere gebouwen die links van het hoofdgebouw in een L-vorm opgetrokken werden. Aan de achterkant van de kerk rijst een elegante klokkentoren op in dezelfde eenvoudige stijl als het religieuze gebouw.

De Villa Granducale di Alberese ligt op een heuvel in de vlakte achter het Parco naturale della Maremma. Na de eenmaking van Italië bleef het eigendom van de heren van Lorena, die het in 1824 hadden gekocht van de Corsini's uit Firenze. Onder de groothertog Pietro Leopoldo di Lorena was met de drooglegging van het zuiden van Toscane begonnen.

Kort na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog stond de familie Lorena het bedrijf af aan hertog Lante Pietro della Rovere, maar in 1923 onteigende de Italiaanse regering het landgoed en droeg het over aan de Opera Nazionale Combattenti (ONC). Deze organisatie zou vanaf 1926 de landwinningswerkzaamheden verderzetten en bouwde ongeveer 100 boerderijen die genoemd waren naar de plaatsen van de veldslagen van de Eerste Wereldoorlog (Bainsizza, Montegrappa, Pasubio, Montesanto, Gorizia, Monte Asolone). In 1930 benoemde de ONC enkele boerenfamilies uit Veneto als deelpachters. Zij kwamen uit de frontgebieden van de Eerste Wereldoorlog. Opera Nazionale Combattenti bleef de eigenaar tot de opheffing van de vereniging (1977) en de daaropvolgende overname door de regio Toscane in 1979. Getuigenissen van de Ass. Strijders zijn de kleine travertijnplaat boven de toegangsdeur met het opschrift: "OPERA NAZIONALE PER I COMABATTENTI". Hetzelfde motto wordt gevonden onder een raam van de voorgevel, met daarboven een zwijnenkop[3].

Opera Nazionale Combattenti

De Opera Nazionale Combattenti was een Italiaanse liefdadigheidsorganisatie die was opgericht om hulp te bieden aan veteranen uit de Eerste Wereldoorlog. ONC werd opgericht in december 1917, in de nasleep van de rampzalige Italiaanse nederlaag in de Slag bij Caporetto, en was bedoeld om zowel het moreel van de legersoldaten te verbeteren als om te zorgen voor hun uiteindelijke terugkeer naar het burgerleven. [3] [4] Francesco Saverio Nitti en Alberto Beneduce waren invloedrijk bij de oprichting, [3] en Beneduce was de eerste president. [4]
In 1919 werd de ONC opgedeeld in drie secties: terwijl het zijn sociale activiteiten voortzette en de voormalige strijders financiële toegang tot krediet garandeerde, nam de landbouwsectie de belangrijke functie op zich om de activiteit van onteigening en verdeling van land te coördineren.[5]

Onder het Italiaanse fascistische regime was de vereniging in de jaren na de Eerste Wereldoorlog betrokken bij de zogenaamde Battaglia del grano (de strijd om tarwe) in 1926, en vanaf 1928 bij de drooglegging van de wetlands van de Agro Pontino als onderdeel van de zogenaamde Bonifiche agrarie. [3]
Naast de Agro Pontino werd ook een ander gebied van malaria verlost en vruchtbaar gemaakt, de Maremma Grossetana. In het gebied van Alberese werden boerderijen van ongeveer twintig hectare toevertrouwd aan Venetiaanse families: meer dan 1500 mensen, met gezinnen die gemiddeld uit 14 leden bestonden. [5]
Na de Tweede Wereldoorlog kreeg de Opera Nazionale Combattenti land toevertrouwd dankzij de landbouwhervormingen van 1950. [3]

De vereniging werd in 1977 opgeheven.°