Lago di Burano, Capalbio

Het Meer van Burano was het eerste World Wildlife Fund reservaat in Italië. Het werd opgericht in 1980 en ligt in het zuiden van het goed geconserveerde kustgebied van Toscane. Het gebied is een zout moeras dat meer dan 230 hectare beslaat. Het meer zelf is zo’n 140 hectare groot en wordt gescheiden van de Middellandse Zee door een lange smalle strook zandduinen.

Je kan een wandeling maken rond het meer en vervolgens richting Ansedonia.

Fauna en flora

Onder de vele soorten watervogels die sedentair zijn, of die tijdens de trektochten voor een korte periode in het meer verblijven, herinneren we ons de roze flamingo, de aalscholvers, de reigers, de meerkoet, de kuifeend, de tafeleend, de wilde eend en de shoveler (symbool van de WWF-oase), de waterral en de ijsvogel. Onder de roofvogels zijn er bruine kiekendief en visarend.
Onder de meest interessante broedvogelsoorten herkennen we de strandplevier (Charadrius alexandrinus) en de kortteenleeuwerik (Calandrella brachydactyla).

De vegetatie van de strandduinen bestaat uit zowel boomplanten zoals steeneik en kurkeik, als bossige planten zoals de stekelige jeneverbes, Fenicische jeneverbes en mirte. Ook de aanwezigheid van sarsaparilla (in het lokale dialect stracciabrache (rupsbanden) genoemd, om evidente redenen) en wilde asperges.

De Torre di Buranaccio

De Torre di Buranaccio werd gebouwd rond het midden van de zestiende eeuw, op de plaats waar waarschijnlijk een reeds bestaand middeleeuws bouwwerk stond. De toren was de meest zuidelijke verdedigingspost van de Presidii-staat en bevond zich precies op de grens met het Groothertogdom Toscane en de Pauselijke Staten.

In de volgende eeuwen heeft het fort enkele renovaties ondergaan die echter zijn oorspronkelijke uiterlijk bijna intact hebben gehouden.

In 2004 draaide Michelangelo Antonioni hier Il filo pericoloso delle cose, de laatste episode van een drieluik Eros (2004) waarvoor ook Steven Soderbergh en Wong Kar-wai een film regisseerden. De 3 filmverhalen komen uit de bundel Ce bowling sur le Tibre van Michelangelo Antonioni, dat ook al diende als scenario voor Par-delà les nuages in een co-regie van Wim Wenders en Michelangelo Antonioni.
De film handelt over liefde en seksualiteit. In de film van Antonioni gaat het over een driehoeksverhouding van een koppel en een jonge vrouw, een verhaal dat zich afspeelt aan de Toscaanse kust. Opnames gebeurden op het strand van Capalbio, en het Lago di Burano. Acteurs zijn o.a. Christopher Buchholz, Regina Nemni en Luisa Ranieri. Dit is niet de beste film van Antonioni.