Duccio di Buoninsegna, Maestà del Duomo di Siena (1308-1311), predella della Maestà, il profeta Geremia

Dit kleine paneeltje met de profeet Jeremia is afkomstig van het altaarstuk de Maestà, gemaakt voor de kathedraal van Siena. De Maestà is het meesterwerk van Duccio di Buoninsegna. en een van de belangrijkste schilderijen van de Italiaanse pre-Renaissance kunst.

Op 9 oktober 1308 gaf de Opera del Duomo van Siena Duccio di Buoninsegna de opdracht om een altaarstuk te maken voor het hoofdaltaar van de kathedraal. De opdrachtgevers wilden hun eigen geschiedenis en roeping herkennen in het altaarstuk dat in het midden van de kathedraal zou staan. Daar zou het de focus van Siena's devotie worden voor de Maagd Maria, die werd beschouwd als de beschermheilige van de stad. Toen het schilderij in 1311 klaar was, werd het in een feestelijke processie door de straten van Siena naar de kathedraal gedragen, waar het boven het hoofdaltaar werd geplaatst. Daar werd het de focus van Siena's devotie voor de Maagd Maria, die werd beschouwd als de beschermheilige van de stad.

In zijn oorspronkelijke versie bestond de Maestà, aan de voorzijde, de kant die naar het schip gericht was en dus zichtbaar was voor de gelovigen, uit een grote centrale compositie met de tronende Madonna die het Kind in haar armen houdt en omringd wordt door twintig engelen, zes heiligen en de vier beschermers van de stad (vanaf links de heilige Ansanus, de heilige Sabinus, de heilige Crescentius en de heilige Victor) die op de voorgrond knielen.
In de predella aan de basis van het centrale paneel, afgewisseld met profetenfiguren, staan zeven verhalen uit l'infanzia di Gesù, de Kindertijd van Jezus.
Het kleine paneel met de profeet Jeremia staat centraal in de predella, en wordt omringd door Strage degli innocenti en de Vlucht naar Egypte.[2]

De Maestà was aan beide zijden beschilderd. Het kleine paneel met de profeet Jeremia, komt van de predella aan de voorkant. De predella zelf had de vorm van een rechthoekige kist, met afbeeldingen aan beide zijden, een voetstuk dat ondersteuning bood voor het grote, dubbelzijdige retabel.
De insriptie op de boekrol in de handen van Jeremia :.[2]

“(…)AA[UDI]TA EST, PLORATUS ET ULULATUS MULTUS: RACHEL PLORANS FILIOS SUOS”`

  «[Un grido si alza a Rama,] pianto e lungo lamento: è Rachele che piange per i suoi figli [e non vuole essere consolata, perché non ci sono più]. »[3]

'Een stem is in Rama gehoord, * weeklacht en geschrei; het was Rachel, die haar kinderen beweende'.[5]

[Geremia 31,15]

In de predella die wordt gepresenteerd in de hal van het Museo dell'Opera, is de figuur van de profeet Jeremia geplaatst tussen De slachting van de onschuldigen en de Vlucht naar Egypte. “Het verzekert ons er dus van dat de Afslachting van de Onnozele Kinderen vóór de Vlucht kwam, waarmee de volgorde van het verhaal in het Evangelie volgens Matteüs wordt omgekeerd. De reden hiervoor is waarschijnlijk, zoals John White denkt, dat De Vlucht, in zijn beweging van links naar rechts, de indruk zou wekken tragisch naar het bloedbad van Herodes toe te bewegen. Dit is een geval waar altijd rekening mee moet worden gehouden als we proberen verreikende betekenissen van de passiescènes vast te stellen op de voorzijde van De Maestà.“[4]