Piazzale Michelangelo


Santo Spirito

Fondazione Salvatore Romano

Andrea Orcagna, Cenacolo, Crocifissione e ultima cena

Giardino Bardini


San Miniato al Monte


Cimitero delle Porte Sante



Santa Croce

La Capella Pazzi


Walking in Florence

From Ponte Vecchio to Piazzale Michelangelo

 

 

 

 

 





 
Il Palio di Siena

Cenacolo di Santo Spirito Florence 2014.1.JPG

I T

Andrea Orcagna, Crocifissione e ultima cena, Santo Spirito (Fondazione Salvatore Romano) (1365) (1)


Toacana ] Galleria di immagini  
     
   

Fondazione Salvatore Romano | Santo Spirito, Firenze

   
   

Naast de kerk van Santo Spirito in Firenze, kan je een eeuwenoude Augustijnse eetzaal binnengaan, het refettorio of refter. Het is een grote zaal die een van de oudste delen is van het aangrenzende 14e-eeuwse klooster. Hier bevindt zich de Fondazione Salvatore Romano. In de ruime zaal van het voormalige refettorio zijn de sculpturen te bewonderen die de Napolitaanse antiquair Salvatore Romano in 1946 schonk aan de stad Firenze. Het is een kleine maar precieuze collectie die gaat van het pre-romaanse tijdperk tot de vijftiende eeuw. Een inscriptie van de donor legt de redenen voor het gebaar uit:

”per onorare la memoria/di mio padre francesco romano/e il mio paese natio/ meta di sorrento/dono al comune di firenze/queste opere da me raccolte/ con pazienza ed amore/grato della lunga ospitalita’/concessami/salvatore romano/a.d.mcmxlvi.”


Fondazione Salvatore Romano

Salvatore Romano was een Italiaanse kunst- en antiekhandelaar, een Napolitaanse Axel Vervoordt avant la lettre. Hij liet op eigen kosten de 14e-eeuwse Cenacolo di Santo Spirito restaureren en in 1946 schonk hij zijn kunstcollectie aan de stad Firenze, die het als een stichting, de Fondazione Salvatore Romano binnen haar musea liet functioneren. Romano had zich in het bijzonder op middeleeuwse en renaissancistische beeldhouwkunst toegelegd, en zijn verzameling bevatte o.a. werk van Tino di Camaino, Jacopo della Quercia en Donatello.
Maar de grootste attractie van dit bijzonder museum blijft de muurschildering van Andrea Orcagna.

 

Il grande affresco di Andrea Orcagna e aiuti, raffigurante la Crocifissione e l'Ultima Cena, Santo Spirito (Fondazione Salvatore Romano) (1365)

Il grande affresco di Andrea Orcagna e aiuti, raffigurante la Crocifissione e l'Ultima Cena, Santo Spirito (Fondazione Salvatore Romano) (1365)

 

Het zeer beschadigde fresco van de kruisiging op de dwarse muur, werd geschilderd door Andrea Orcagna en zijn leerlingen (1360). Sommige auteurs schrijven dit werk toe aan Nardo di Cione, broer van Andrea. Vermoedelijk werkten ze samen aan het fresco.

Aan het einde van de negentiende eeuw werd het cenacolo nog gebruikt als tramremise. De toegangspoort voor deze remise vernietigde voor een groot deel het laatste avondmaal van Andrea Orcagna. Rechts zien we nog twee van de apostelen die bewaard zijn gebleven en in een nis een toekijkende monnik. Boven het fragmentarische Laatste Avondmaal blijft echter een grote kruisiging over, die dateert uit dezelfde periode (tussen 1360 en 1365). Damien Wigny noemde dit intuïtief het beste werk van Orcagna.


Salvatore Romano, het merkwaardige en ongewone cursus honorum van een Florentijnse antiquair


Salvatore Romano werd geboren in 1875 in Campania, in Meta di Sorrento (Napels). Zijn vader was een kapitein en eigenaar van een schip. Hij stuurde zijn zoon naar Genua om scheepsbouwkunde te studeren.Het toeval regelde een andere toekomst. Na een ontmoeting in Ligurië met een vioolmeester verplaatste de balangstelling van de jonge Salvatore zich al snel van scheepsbouw naar muziek. Overweldigd door een onverwachte esthetische en muzikale roeping, gecombineerd met een een sterk gevoel voor zaken, was hij in 1902 opnieuw in Napels als handelaar in muziekinstrumenten. Tien jaar later, nog steeds in Napels, was hij al een gevestigde antiekhandelaar, die vertrouwd was met de gecultiveerde en verfijnde Florentijnse smaak voor antiek en voorwerpen uit de oudheid. In de jaren twintig verhuisde hij naar de Toscaanse hoofdstad.

Hier eindigt eigenlijk de officiële biografie. Er is verder heel weinig bekend over de jaren in Firenze. Ook over zijn privéleven kennen we nauwelijks details. Dat was een bewuste keuze, Romano omringde zich graa met 'mysterie', hij vermeed het gewone sociale leven maar had een groot netwerk van kunsthistorici, museumcuratoren en verzamelaars.

Salvatore Romano onderscheidde zich in het bijzonder door zijn uitzonderlijke vermogen om instinctief artistieke kwaliteit te herkennen en door de passie die hij besteedde aan het vinden van kunstvoorwerpen, tijdens lange eenzame reizen in de regio's van Italië waar men nog vergeten meesterwerken kon vinden. Een echte schattenjager. Tijdens deze omzwervingen verwierf hij heel diverse antiquiteiten, verschillend in soort soorten en leeftijd. Hij bewaarde altijd in de staat waarin ze zich bevonden, maar ontdeed ze van ongerijmde moderne toevoegingen.

In 1939 kocht hij via dei Serragli vlakbij de Ponte Vecchio, de eerste twee verdiepingen van Palazzo Magnani Feroni, een nobel gebouw uit de vijftiende eeuw, om er zijn enorme artistieke erfgoed in onder te brengen.

Voor sommige van die werken ontving hij duizelingwekkende aanbiedingen, maar hij weigerde altijd, en koos ervoor zijn collectie in het Palazzo Magnani Feroni te bewaren. Hierdoor voedde hij zijn reputatie als enigmatische persoonlijkheid. Het mysterie van zijn collectie zou pas in 1946 duidelijk worden, toen hij de hele inhoud schonk aan de gemeente Firenze, om tentoongesteld te worden in de Cenacolo di Santo Spirito.
De overeenkomst bevatte ook een clausule om zijn specialeo pstelling van alle kunstvoorvoorwerpen in het refettorio nooit meer te wijzigen. Romano zocht in deze opstelling naar een symmetrie, die hij bestudeerde op basis van de vorm van de objecten, het onderwerp, het auteurschap of het oorspronkelijke beoogde gebruik.

Romano leidde het nieuwe museum zelf tot aan zijn dood in 1955 en verzekerde zich van een oneindige aanwezigheid tussen zijn geliefde kunstschatten. Hij werd begraven in de grote sarcofaag die vandaag voor het Laatste Avondmaal staat [2].


Cenacolo di Santo Spirito, collezione della Fondazione Salvatore Romano Cenacolo di Santo Spirito, collezione della Fondazione Salvatore Romano Madonna della Misericordia, scultore toscano, inizio del XV sec., pietra policroma, 190 × 115 cm, Cenacolo di Santo Spirito Madonna col Bambino, bottega di Jacopo della Quercia (1374–1438), dal 1540 al 1559, stucco policromo Madonna col Bambino, attribuito a Giovanni da Pisa  (–1460), tra il 1445 e il 1450 circa, stucco policromatoi

[1]

 

 

Madonna della Misericordia

 

Dit gepolychromeerde stenen beeld dateert uit het begin van de vijftiende eeuw. Het werk is waarschijnlijk gemaakt voor een Franciscaanse gemeenschap, wat wordt gesuggereerd door de aanwezigheid van Franciscus op de linker voorgrond. De Franciscanen hielpen bij het verspreiden van de cultus van de Madonna della Misericordia, die populair was in Midden-Italië en werd geassocieerd met antipestkrachten.

 

   
   

Kaart Fondazione Salvatore Romano | Grotere kaart bekijken


Fondazione Salvatore Romano
055 287043
Piazza Santo Spirito 29
Website: Fondazione Romano

Tot de belangrijkste werken behoren de Kariatide en l'Angelo adorante (de aanbiddende Engel) van Tino di Camaino, de Madonna en het Kind van Jacopo della Quercia en twee bas-reliëfs van Donatello met San Prosdocimo en San Massimo, beide afkomstig van de Basilica del Santo in Padua.

 

 

 

 

 
   
Madonna col Bambino, attribuito a Giovanni da Pisa (–1460), tra il 1445 e il 1450 circa, stucco policromato, 103 × 65 cm, Cenacolo di Santo Spirito (Fondazione Salvatore Romano)   Madonna col Bambino, bottega di Jacopo della Quercia (1374–1438), dal 1540 al 1559, stucco policromo, 99 × 66 cm, Cenacolo di Santo Spirito (Fondazione Salvatore Romano)   Madonna della Misericordia, scultore toscano, inizio del XV sec., pietra policroma, 190 × 115 cm, Cenacolo di Santo Spirito (Fondazione Salvatore Romano)
Madonna col Bambino, attribuito a Giovanni da Pisa (–1460), tra il 1445 e il 1450 circa, stucco policromato, 103 × 65 cm, Cenacolo di Santo Spirito (Fondazione Salvatore Romano)  

Madonna col Bambino, bottega di Jacopo della Quercia (1374–1438), dal 1540 al 1559, stucco policromo, 99 × 66 cm, Cenacolo di Santo Spirito (Fondazione Salvatore Romano)

 

Madonna della Misericordia, scultore toscano, inizio del XV sec., pietra policroma, 190 × 115 cm, Cenacolo di Santo Spirito (Fondazione Salvatore Romano)

 

 

Florence, Santo Spirito Collection Salvatore Romano Foundation   Firenze, Santo Spirito, Collezione Salvatore Romano   Natale di Ragusa, Portale (dettaglio), Cenacolo di Santo Spirito Florence
Firenze, Santo Spirito, Collezione Salvatore Romano, N°11   Firenze, Santo Spirito, Collezione Salvatore Romano  

N° 23, portale in pietra con iscrizione e protomi umane, die Natale di Ragusa (1471), proveniete da Sassano (Salerno)

English: on the pendentives two male heads protrude from the foliage, at the centre of the frieze on the trabeation is a male bust set between two flowers and two griffins

upper cornice, artist’s name and the date of execution: hoc opus fiery fecit loisi[us] de gasparo sub an[n]o d[om]ini mcccclxxi p[er] manum magistri natal is de rausia; the artist was from Dubrovnik (Croatia), the ancient Ragusa, which in the 15th-century, thanks to maritime trade, had become a thriving Republic and a magnet for many painters and sculptors.

 

 

         
       

 

 

 

Comune di Firenze
Palazzo Vecchio
Piazza della Signoria - 50122, Firenze
cultura.comune.fi.it

Het laatste avondmaal in Firenze | Wandeling langs de mooiste cenacoli in Firenze

 

Bibliografie

Il complesso di Santo Spirito, Capretti E., Firenze, Editore: Becocci, 1998

Acidini Luchinat C. (a cura di), La Chiesa e il Convento di Santo Spirito a Firenze, Firenze, Editore: Giunti, 1996

Becherucci L. (a cura di), Il museo di Santo Spirito a Firenze, Milano, Editore: Electa, 1995

Fondazione Salvatore Romano. Guida alla visita del Museo. A cura di Serena Pini. Firenze, Polistampa 2011

Trkulja Meloni S., I Cenacoli – Museo di Firenze, Editore: Becocci/Scala, 2002

AA.VV., Firenze, Il Crocifisso di Santo Spirito, Editore: Comune Assessorato alla Cultura, 2000

R. Calamini e S. De Luca, in Le stanze dei tesori. Collezionisti e antiquari a Firenze tra Ottocento e Novecento, catalogo della mostra, Firenze, Palazzo Medici Riccardi, a cura di L. Mannini, Firenze 2011

Damien Wigny, Au coeur de Florence : Itinéraires, monuments, lectures, 1990

Gaia Ravalli, L'egemonia degli Orcagna e un secolo di pittura a Santa Maria Novella, in "Santa Maria Novella. La basilica e il convento I", a cura di A. De Marchi, Firenze 2015, pp. 157-246

 

Holiday accomodation in Tuscany


Het vakantiehuis Podere Santa Pia bevindt zich in het zuiden van Toscane, in het hartje van de Toscaanse Maremma, op 30 km van Montalcino. Podere Santa Pia is is een prachtige voormalige klein kloosterboerderij uit de 19e eeuw. Het vakeantiehuis ligt op een heuvel, omgeven door wijngaarden, bossen van donzige eik en kurkeik, es en jeneverbesstruiken. Na een halve eeuw van verval werd het voormalige kleine klooster gerestaureerd tot een authentiekee vakantiewoning, met groot respect voor de originele Toscaanse stijl. De originele terracottavloeren houten balken en typische arcade's ademen de sfeer van een voorbije tijd. Maar het eenvoudige interieur en de minimalistische ingrepen sluiten perfect aan bij de eenvoud van de Toscaanse landhuizen van weleer. Een mooie selectie hedendaagse grafiek van kunstenaars als Jürgen Partenheimer, Ronald Noorman, Philippe Vandenberg en Hanns Shimansky maken deze woning tot een hoogstaand vakantieverbijf, in de nog ongerepte Maremma.

Case vacanza in Toscana | Podere Santa Pia



  The vast and endless golden rolling hills of the Tuscan Maremma

Podere Santa Pia

 

Podere Santa Pia

 

 

The vast and endless golden rolling hills of the Tuscan Maremma

 

Podere Santa Pia, situata sulle splendide colline del valle d'Ombrone nel cuore della Maremma


[1] Foto di Oursana, lasciata nel Pubblico dominio.

L'attribuzione di questo grande affresco, uno dei più importanti del Trecento fiorentino, ad Andrea Orcagna risale a Lorenzo Ghiberti (1378-1455) nel suo "Secondo Commentario".[Fonte www.piccoligrandimusei.it]

[2] Alla scoperta del museo della Fondazione Salvatore Romano | www.intoscana.it| Dai segreti del Palazzo Magnani Feroni al Cenacolo di Santo Spirito