Kunst
Het interieur van de kerk is zeer rijk aan kunstschatten.
|
1 Voormalig Klooster
2 Refter met het Cenacolo van Taddeo Gaddi
3 Pazzi-kapel
4 Koor
5 Bardi Kapel
6 Peruzzi Kapel
7 Sacristie
8 Rinuccini Kapel
9 Kapel van het Noviciaat
10 Bardi di Vernio Kapel
11 "Annunciatie" van Donatello
12 Preekstoel van Benedetto da Maiano
13 Bernardo Rossellino "Graf van Leonardo Bruni"
14 Desiderio da Settignano "Graf van Carlo Marsuppini"
15 Graf van Michelangelo Buonarroti
16 Graf van Galileo Galilei
17 Cenotaaf voor Dante Alighieri
18 Graf van Vittorio Alfieri
19 Graf van Niccolò Machiavelli
20 Kapel van Arkel
21 Graf van Ugo Foscolo
|
|
Plattegrond van de Basiliek
Santa Croce in Firenze
|
In de kapellen van het linker dwarsschip vind je fresco’s van Bernardo Daddi en Maso di Banco. Maso di Banco was een Florentijns schilder uit de eerste helft van de 14e eeuw. Hij werd pas in de twintigste eeuw opnieuw ontdekt dankzij de autobiografische geschriften van Lorenzo Ghiberti waarin hij een van de belangrijkste leerlingen van Giotto di Bondone genoemd werd.
In de Bardi-kapel een crucifix van Donatello.
In de Cappella Maggiore, waar het hoofdaltaar staat, schilderde Agnolo Gaddi fresco’s met de Geschiedenis van het Ware Kruis. Agnolo Gaddi (ca. 1350-1396), was een zoon van Taddeo Gaddi (ca. 1300-1366), die zelf weer een leerling van Giotto was.
Een preekstoel van Benedetto da Maiano (12[1]) uit 1474-1480 met reliefs betreffende scènes uit het leven van de heilige Franciscus van Assisi.
Fresco's van Giotto en zijn school in de Bardi- (5[1]) en Perruzi-kapel (6[1]) uit 1318-1320 met scenes uit het leven van Franciscus van Assisi.
Een Annunciatie (11[1]) van Donatello uit 1435, gemaakt voor de familie Cavalcanti uit zandsteen met verguldsel.
De vele fresco's in de sacristie (7[1]) van o.a. Taddeo Gaddi, en het grote aantal schilderingen van de school van Giotto in het interieur maakt de kerk een van de belangrijkste verzamelplaatsen voor laat-gotische kunst in Italië.
|
|
Donatello, Crocifisso, 1407 - 1408 ca., legno policromo, Basilica di Santa Croce, Firenze
|
|
|
|
|
|
Fresco's van Agnolo Gaddi in de Cappella Maggiore, Basilica di Santa Croce, Firenze
|
|
Cappella Bardi di Vernio, Santa Croce, Firenze $
|
|
Fresco's van Agnolo Gaddi in de Baroncelli Kapel, Basilica di Santa Croce, Firenze |
Maso di Banco en Taddeo Gaddi in de Cappella Bardi di Vernio
|
|
|
|
|
|
|
|
Taddeo Gaddi, Deposizione e ritratto della donatrice, Cappella Bardi di Vernio,
Basilica di Santa Croce, Firenze
|
|
Maso di Banco (1335-40) Giudizio finale e Bettino de' Bardi inginocchiato), Cappella Bardi di Vernio,
Basilica di Santa Croce, Firenze
|
|
Maso di Banco, Storie di san Silvestro, Cappella Bardi di Vernio,
Basilica di Santa Croce, Firenze
|
Graftomben
|
|
|
Doordat de basiliek door de bedelorde Franciscanen gebouwd en beheerd werd, was men bij de bouw en inrichting aangewezen op de vrijgevigheid van rijke Florentijnen. De Franciscanen hadden immers de plicht van een ascetisch leven zonder persoonlijke bezittingen. Families die bijdroegen aan de bouw en inrichtingen kregen daarom vaak het recht om familieleden in de kerk te begraven. Hiermee groeide de Santa Croce snel uit tot een Pantheon voor prominente inwoners van de stad. In de kerk zijn een groot aantal beroemde Florentijnen (her)begraven in (praal)graven. Er zijn onder meer graven te vinden van:
Leon Battista Alberti 15e-eeuwse architect
Vittorio Alfieri (18[1]) 18e-eeuwse dichter en toneelschrijver
Leonardo Bruni (13[1]) humanist en historicus
Galileo Galilei (16[1])
Lorenzo Ghiberti
Niccolo Machiavelli (19[1])
Michelangelo Buonarotti (15[1]) uit 1564 van Vasari
Gioacchino Rossini
Louise van Stolberg-Gedern vrouw van Karel Eduard Stuart
Giorgio Vasari
Op de tegengevel van Santa Croce valt het grafmonument van Giovanni Battista Niccolini (Pio Fedi, 1883) op. Op de graftombe staat het beroemde beeld Libertà della Poesiadat misschien model stond voor het Vrijheidsbeeld in New York. Giovan Battista Niccolini was dichter, toneelschrijver en grote voorstander van de idealen van het Risorgimento.
Voor dichter Dante, grondlegger van de moderne Italiaanse taal, is een cenotaaf (17[1]) opgericht, met de gedachte dat zijn stoffelijk overschot nog terug zou kunnen keren naar zijn geboortestad. Hij is begraven in Ravenna.
|
|
Statua della Libertà della Poesia di Pio Fedi, tomba Giovanni Battista Niccolini, Santa Croce, Firenze
|
|
|
|
|
|
Tomba di Galileo, Santa Croce
|
|
Tomba Michelangelo Buonarroti Santa Croce
|
|
Tomba Leon Battista Alberti |
Pazzi-Kapel
De Pazzi-kapel, in de kloostertuin van de Basilica Santa Croce in Firenze, wordt beschouwd als een van de bouwkundige meesterwerken van de renaissance.
|
|
|
|
|
|
Capella Pazzi
|
|
Interno della Cappella Pazzi,
Basilica di Santa Croce |
|
Cappella Pazzi, cupoletta della scarsella,
Basilica di Santa Croce
|
Santa Croce, il refettorio (refter Santa Croce)
|
|
|
De westelijke muur van de refter wordt gedomineerd door de fresco's van Taddeo Gaddi, die deze volledig bedekt (1333). Het patroon van de decoraties is typerend voor de conventionelee cenacoli, met een kruisiging, hier voorgesteld als de Levensboom (Albero della Vita), een iconografie die afkomstig is uit het Lignum Vitae van San Bonaventura). Onder de Albero della Vita schildert Gaddi het Laatste Avondmaal, het is het eerste prototype van de Florentijnse cenacoli die de refters van alle prestigieuze kloosters van de stad zullen versieren. De andere scènes die het geheel vervolledigen, zijn scenes uit het leven van Franciscus, onderwerpen waarover de monniken zich tijdens de maaltijd konden bezinnen.
|
|
|
|
|
|
Santa Croce, il refettorio
|
|
Taddeo Gaddi, Albero della Vita, Ultima scena e quattro scene con miracoli (1336-1366 circa), Basilica di Santa Croce, Firenze
|
|
Taddeo Gaddi, Albero della Vita, (particolar di San Bonaventura da Bagnoregio ), Basilica di Santa Croce, Firenze
|
|
|
|
|
|
Taddeo Gaddi, Albero della Vita, (1336-1366 circa), Basilica di Santa Croce, Firenze
|
|
Taddeo Gaddi, Albero della Vita, (1336-1366 circa), Basilica di Santa Croce, Firenze
|
|
Taddeo Gaddi, Lignum vitae, particolare con sant’Antonio di Padova, san Domenico e san Ludovico di Tolosa, Santa Croce, Firenze
|
Santa Croce, Firenze, fotogallerij
|
|
|
|
|
|
|
|
Statua dellaxa di Pio Fedi, dedicata a Giovanni Battista Niccolinii, Santa Croce, Firenze
|
|
Tomba di Galileo Galilei |
|
Tomba di Michelangelo |
|
|
|
|
|
|
|
|
Piazzale Michelangelo [Magnificent View on Ponte Vecchio] |
|
Piazzale Michelangelo, con veduta del Duomo di Santa Maria del Fiore |
|
Giardino Bardini, vista su Firenze e Santa Croce
|
|
|
|
|
|
Piazzale Michelangelo, con veduta del Duomo di Santa Maria del Fiore e Santa Croce
|
|
Piazzale Michelangelo al tramonto, con veduta del Duomo di Santa Maria del Fiore, degli Uffizi, di Santa Croce e di Palazzo Vecchio
|
|
Piazzale Michelangelo al tramonto, con veduta del Ponte Vecchio, Palazzo Vecchio, del Duomo di Santa Maria del Fiore, degli Uffizi, e di Santa Croce |
Firenze, l'alluvione di 1966 | Santa Croce, het epicentrum van de ramp
|
Tijdens de nacht van vrijdag 4 november 1966, na een uitzonderlijke golf van slecht weer, overstroomde de Arno en grote delen van Firenze, zowel het historische centrum als verschillende voorsteden. Twee dagen later, op 6 november, trok het water zich weer terug en bleef de stad achter in een nooit geziene catastrofale situatie: in sommige gebieden stond het water tot vijf meter hoog. Het Santa Croce Museum, waarin het water een hoogte van vijf meter en twee centimeter bereikte, werd beschreven als 'het epicentrum van de ramp'.
|
|
Firenze, chiostro brunelleschiano di Santa Croce, alluvione del 4 novembre 1966 [foto di Pierluigi Brunetti}
|
Er waren minstens 35 slachtoffers van de overstroming en de schade aan het artistieke erfgoed van Firenze was enorm: duizenden boekwerken, waaronder kostbare manuscripten en zeldzame gedrukte werken, werden bedekt met modder in de magazijnen van de Centrale Nationale Bibliotheek, het kruisbeeld van Cimabue werd ernstig beschadigd en hetzelfde gebeurde met de panelen van Ghiberti op de Paradijsdeur van het Baptisterium. De bronzen panelen werden later kilometers vzrder in de modder teruggevonden.
Fotografen legden de ontwrichtende kracht van de rivier vast op het moment dat deze voor het eerst overstroomde en documenteerden vervolgens de beroemdste pleinen en straten die waren veranderd in stromende rivieren. De foto's die in de daaropvolgende dagen werden genomen tonen een verwoeste en onherkenbare stad,
Het Santa Croce Museum, waarin het water een hoogte van vijf meter en twee centimeter bereikte, werd beschreven als 'het epicentrum van de ramp'.
|
|
|
|
|
|
Basilica di Santa Croce, refettorio, L'Ultima Cena e l'Albero della Vita, del Taddeo Gaddi, dopo l'alluvione del 1966
|
|
L'Ultima Cena e l'Albero della Vita, del Taddeo Gaddi, dopo l'alluvione del 1966 [Foto di David Lees per la rivista Life]
|
|
L'Ultima Cena del Vasari dopo l'alluvione del 1966
|
De volgende dag werd de stad wakker onder een dikke, stinkende laag modder, vermengd met diesel en allerlei andere viezigheid, en het was duidelijk dat Firenze hulp nodig had om alles weer enigszins normaal te krijgen. En op dat moment begonnen de zogenaamde 'modderengelen' vanuit heel Italië en de rest van de wereld naarFirenze te komen: het waren voornamelijk jonge mensen, middelbare scholieren en universiteitsstudenten, die kwamen helpen om de modder te verwijderen uit kerken, winkels, flats en musea.
De magazijnen van de Biblioteca Nazionale, vol met waardevolle manuscripten en documenten die volledig onder de modder zaten, moesten worden leeggehaald. In de Basiliek van Santa Croce kwam onder lagen modder en vuil het Kruisbeeld van Cimabue tevoorschijn, een van de belangrijkste schilderijen uit de 13e eeuw. Het was bijna volledig verwoest door het water en werd een symbool van de overstroming van Firenze in 1966. De restauratie werd voltooid in 2014. Een deel van het beschilderde oppervlak niet worden hersteld en het schilderij is nog steeds sterk getekend door deze vreselijke gebeurtenis.
Ook het Laatste Avondmaal van Giorgio Vasari was een van de meest beschadigde kustwerken. Het paneel zat het grootste deel van een dag ondergedompeld in de stijgende modder- en waterstromen en werd urenlang blootgesteld aan zowel vuil als puin dat werd meegenomen door de Arno. Na de overstroming belandde het werk samen met ontelbaar veel andere kunstwerken in een depot van de Soprintendenza in San Marco.
Het zou enkele maanden duren voordat Firenze weer normaal was; en het duurde nog veel langer voordat schilderijen, boeken, manuscripten en andere werken weer op hun oorspronkelijke locatie of in hun oorspronkelijke collectie terugekeerdg waren. Tot vandaag wachten veel boeken, documenten en kunstwerken nog steeds op restauratie.
|
Cimabue, Crocifisso, 1280
Het imposante kruisbeeld geschilderd door Cimabue is een van de symbolische werken van de overstroming van Firenze. De herinnering aan de catastrofale gebeurtenis van 4 november is onlosmakelijk verbonden met de beelden van het werk dat ondergedompeld was in water, besmeurd met modder, en met geïmproviseerde middelen weggenomen werd en overgebracht naar de Limonaia di Boboli, de orangerie die speciaal voorbereid was om de ondergelopen paneelschilderingen in een eerste fase te huisvesten.
De Cricifix was het onderhevig aanv een lange en innovatieve restauratie in de laboratoria van de Opificio delle Pietre Dure in het Fortezza da Basso, en na een reeks van tentoonstellingen in Europa en Amerika, werd het verplaatst naar het museum. Helaas laat het verlies van zestig procent van het picturale oppervlak ons ??niet langer toe de extreem hoge technische kwaliteit ervan te waarderen, maar heeft het de expressieve kracht ervan niet aangetast. Om het te beschermen tegen overstromingsrisico's werd het in 2013 verplaatst naar de sacristie.
|
|
|
|
|
|
L'alluvione 1966. La scoperta del capolavoro di Cimabue che galleggia sommerso dall'acqua e imbrattato di fango a Santa Croce, Firenze [foto Ivo Bazzechi]
|
|
Il Crocifisso di Cimabue dopo l'alluvione del 1966 (Fototeca del Kunsthistorischen Instituts di Firenze)
|
|
Cimabue, Crocifisso, Basilica di Santa Croce, Firenze. Stato dopo il restauro del 1977 (Photographer Artini) (Fototeca del Kunsthistorischen Instituts di Firenze)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Strolling in Florence | Walk from Ponte Vecchio to Piazzale Michelangelo
Beautiful walk in one of the most authentic neighborhoods of Firenze, San Niccolò. The atmosphere of an authentic Florentine neighborhood still remains here.
Piazzale Michelangelo | Magnificent View of Sante Croce and the bell tower |
|
|
|
|
Giardino Bardini, View east inbetween Porta San Niccolo and Piazzale Michelangelo
|
Bibliography
Damien Wigny, Au coeur de Florence : Itinéraires, monuments, lectures, 1990
Het absolute standaardwerk over Firenze of Florence van de Belg Damien Wigny. In dit meer dan 1000 pagina's dik boek in 3 delen komen alle kunshistorische hoogtepunten van deze ideale stad ruimschoots aan bod. In Itinéraires beschrijft Wigny honderdvijftig routes door de stad. In Monuments zijn alle monumenten gegroepeerd volgens hun categorie (kerken, kloosters, musea ...) en gerangschikt in alfabetische volgorde. Het derde deel, Lectures, bevat een alfabetische classificatie, hoofdstukken over het leven van de grote figuren uit Firenze, de historische informatie over bijzondere onderwerpen, het leven van de kunstenaars, de geschiedenis van de culturele, esthetische, religieuze bewegingen, de mening van de grote kunstcritici...
De eruditie en artistieke keuzes van Wigny zijn een verademing.
Mary McCarthy, The Stones of Florence, Harcourt Brace International (1998), ISBN-10: 9780156850803 - ISBN-13: 978-0156850803
Mary McCarthy, De stenen van Florence, Het Spectrum, Schrijvers over de wereld, 1989, ISBN 9789027422071
|
[1] L'opera d'arte fotografata è nel pubblico dominio.
[2] Sander Kletter, Gotiek. De stijl waarin de architectuur een prominente rol vervult |
|
Vlakbij het authentieke kleine dorp Castiglioncello Bandini, ligt Podere Santa Pia, een prachtig vakantiehuis, omringd door eeuwenoude eiken en gelegen op een strategische positie in de Toscaanse Maremma. Je geniet er van een adembenemend uitzicht over de valleien van de Ombrone en de Val d'Orcia die in Cinigiano samenvloeien.
Het huis is authentiek Italiaans, het is niet perfect maar zeer sfeervol. De ruwe natuurstenen muren aan de buitenkant, de terracotta vloeren, de grote open haard in de keuken en hier en daar robuuste houten balkenplafonds zorgen voor een karakteristieke oude Toscaanse sfeer. Italiaanse buren vertelden dat dit vroeger een klein klooster was. Hier trokken jonge vrouwen zich terug om zich aan een geestelijk leven in een ongerepte omgeving te wijden. De omgeving is adembenemend.
Holiday accomodation in Tuscany | Podere Santa Pia | Artist and writer's residency
|
|
|
|
. |
|
|
Podere Santa Pia, with a unique private swimming pool
|
|
Podere Santa Pia, garden view, December
|
|
Shadows on Podere Santa Pia
|
Dichtbij het huis ligt een uniek privaat zwembad (12 x 5 m). Het panoramisch zwembad, is zeer ecologisch, het is gemaakt van natuurlijke materialen en de waterbehandeling gebeurt met zoutelektrolyse, het water is zacht en bijna volledig chloorvrij.
|
|
|
|
|
|
Early morning light at the swimming pool at Podere Santa Pia, with the elegant EMU garden furniture
|
|
In the resplendent Tuscan sun, time
takes on a languid quality
|
|
Evenings around the pool in Tuscany offer a totally different quality of light and amazing colors
|
° This article incorporates material from the Wikipedia article Santa Croce, published under the GNU Free Documentation License. |