Firenze, Basilica di Santa Croce

Kunst Het interieur van de kerk is zeer rijk aan kunstschatten.
1 Voormalig Klooster 2 Refter met het Cenacolo van Taddeo Gaddi 3 Pazzi-kapel 4 Koor 5 Bardi Kapel 6 Peruzzi Kapel 7 Sacristie 8 Rinuccini Kapel 9 Kapel van het Noviciaat 10 Bardi di Vernio Kapel 11 "Annunciatie" van Donatello 12 Preekstoel van Benedetto da Maiano 13 Bernardo Rossellino "Graf van Leonardo Bruni" 14 Desiderio da Settignano "Graf van Carlo Marsuppini" 15 Graf van Michelangelo Buonarroti 16 Graf van Galileo Galilei 17 Cenotaaf voor Dante Alighieri 18 Graf van Vittorio Alfieri 19 Graf van Niccolò Machiavelli 20 Kapel van Arkel 21 Graf van Ugo Foscolo		Plattegrond van de Basiliek Santa Croce in Firenze
In de kapellen van het linker dwarsschip vind je fresco’s van Bernardo Daddi en Maso di Banco. Maso di Banco was een Florentijns schilder uit de eerste helft van de 14e eeuw. Hij werd pas in de twintigste eeuw opnieuw ontdekt dankzij de autobiografische geschriften van Lorenzo Ghiberti waarin hij een van de belangrijkste leerlingen van Giotto di Bondone genoemd werd. In de Bardi-kapel een crucifix van Donatello. In de Cappella Maggiore, waar het hoofdaltaar staat, schilderde Agnolo Gaddi fresco’s met de Geschiedenis van het Ware Kruis. Agnolo Gaddi (ca. 1350-1396), was een zoon van Taddeo Gaddi (ca. 1300-1366), die zelf weer een leerling van Giotto was. Een preekstoel van Benedetto da Maiano (12[1]) uit 1474-1480 met reliefs betreffende scènes uit het leven van de heilige Franciscus van Assisi. Fresco's van Giotto en zijn school in de Bardi- (5[1]) en Perruzi-kapel (6[1]) uit 1318-1320 met scenes uit het leven van Franciscus van Assisi. Een Annunciatie (11[1]) van Donatello uit 1435, gemaakt voor de familie Cavalcanti uit zandsteen met verguldsel. De vele fresco's in de sacristie (7[1]) van o.a. Taddeo Gaddi, en het grote aantal schilderingen van de school van Giotto in het interieur maakt de kerk een van de belangrijkste verzamelplaatsen voor laat-gotische kunst in Italië.		Donatello, Crocifisso, 1407 - 1408 ca., legno policromo, Basilica di Santa Croce, Firenze
Giotto di Bondone in de Cappella Bardi
De fresco's in de volgende twee kapellen aan de rechterkant, de Peruzzi-kapel en de Bardi-kapel behoren tot de belangrijkste van Santa Croce. Ze werden beide gedecoreerd door Giotto tussen 1320 en 1325. De Bardi kapel werd gebouwd tijdens de eerste bouwfase van de kerk en begunstigd door de rijke en invloedrijke bankiersfamilie met dezelfde naam. Ze werd rond 1310 en door Giotto gedecoreerd met verhalen uit het leven van Johannes de Doper en Johannes de Evangelist, aan wie de kapel is gewijd. De Bardi-kapel werd versierd met verhalen uit het leven van Franciscus. Beide frescocycli werden op late leeftijd uitgevoerd door Giotto en vormen een synthese van zijn schilderkunstige en artistiek nalatenschap, dat van grote invloed zou zijn op de volgende generatie Florentijnse schilders. De details die de hand van de meester verraden zijn de buitengewone ruimtelijkheid, weergegeven met grote beheersing van de opstelling van de figuren in de scène en de dramatische weergave van het verhaal onderstreept door de expressiviteit van de personages. Bijvoorbeeld, in de scène van De dood van Sint Franciscus wanhopen de broeders van de heilige voor het liggende lijk, met ongelooflijk realistische gebaren en uitdrukkingen. Op het altaar staat het indrukwekkende altaarstuk van Coppo di Marcovaldo.		Capella Bardi, basilica di Santa Croce, Firenze, con affreschi di Giotto di bondone e sull'altare la pala con Storie di san Francesco attribuita a Coppo di Marcovaldo. La Cappella Bardi è la prima a destra della Cappella Maggiore della basilica di Santa Croce

Giotto di Bondone, Morte di San Francesco, 1317-1325, Cappella Bardi [3]



Fresco's van Agnolo Gaddi in de Cappella Maggiore, Basilica di Santa Croce, Firenze	Cappella Bardi di Vernio, Santa Croce, Firenze $	Fresco's van Taddeo Gaddi in de Baroncelli Kapel, Basilica di Santa Croce, Firenze
De Baroncelli-kapel bevindt zich aan het hoofd van het rechter dwarsschip van Santa Croce. De kapel werd tussen 1328 en 1338 beschilderd door Taddeo Gaddi. De cyclus fresco's stelt de Storie della Vergine (Verhalen van de Maagd) voor. In deze prestigieuze opdracht liet Taddeo Gaddi zien dat hij Giotto's lessen goed had toegepast, door de figuren in de scènes te rangschikken met een grote narratieve vrijheid. Hij hervatte ook het experimenteren met perspectief in architecturale achtergronden en bereikte resultaten van gedurfd illusionisme, zoals in de schuine en gebroken trap in de Presentazione della Vergine al tempio (Presentatie van de Maagd in de Tempel). De twee geschilderde nissen met stillevens op de sokkel zijn geïnspireerd op Giotto's choretti in de Scrovegni-kapel. De delicate en zachte gelaatstrekken zijn kenmerkend voor de late ontwikkeling van Taddeo's kunst. Opmerkelijk is het verfijnde effect van het nachtlicht in de scène van de Annuncio ai pastori (Aankondiging aan de herders). bijna uniek in de 14e-eeuwse schilderkunst in Midden-Italië. Taddeo maakte ook de ontwerpen voor het glas-in-loodraam, de vier profeten aan de buitenkant en misschien ook het altaarstuk van de kapel, dat doorgaans aan Giotto toegeschreven wordt. Incoronazione della Vergine tra angeli e santi (Polittico Baroncelli)		Taddeo Gaddi, Racconti di Maria e Gesù, 1328-30 circa
Het veelluik, dat ondanks de inscriptie OPUS MAGISTRI IOCTI, opera del maestro Giotto ('werk van meester Giotto) het visuele middelpunt van de kapel vormt, is lange tijd toegedicht aan Taddeo Gaddi, auteur van de fresco's en de kartons voor het glas-in-loodraam. De meest gevolgde hypothese blijft die van Federico Zeri, die ook de verdienste had van het vinden van de cuspide van het centrale paneel. Zeri had het over een samenwerking tussen Giotto en Taddeo en een datering van rond 1328 [5], min of meer op hetzelfde moment als het begin van de fresco decoratie van de Baroncelli Kapel, die volledig onder de verantwoordelijkheid van Taddeo valt. Dit is het enige paneelschilderij van Giotto dat zijn oorspronkelijke positie heeft behouden en een van de drie werken die door hem zijn gesigneerd. De complexe iconografie van het paneel is geïnterpreteerd als een figuratieve weergave van Canto XXXII van het Paradiso, waarin Dante heiligen en engelen beschrijft die getuige zijn van de Incoronazione della Vergine. Het middelste compartiment bevat de Kroning van de Maagd met engelen, de vier zijcompartimenten een veelheid aan heiligen, musicerende engelen en zingende engelen: meer dan honderdtwintig figuren, in een overvloed aan kleuren, gezichten, aureolen, uitdrukkingen. Ondanks de verdeling in compartimenten biedt het polyptiek een vernieuwende uniforme ruimtelijkheid, die wordt gecombineerd met het zoeken naar een nieuwe voorstelling van de werkelijkheid, bijvoorbeeld in de spelende engelen, die onstuimig hun wangen laten zwellen[4].		Il panello centrale

Giotto e Taddeo Gaddi, Polittico Baroncelli, 1328 circa, Tempera e oro su tavola, 185 × 323 cm, Basilica di Santa Croce, Firenze[1]
Maso di Banco en Taddeo Gaddi in de Cappella Bardi di Vernio
De vijfde kapel aan de linkerkant van het koor van Santa Croce, dat de naam draagt van de oude beschermheren van de kapel, de Bardi di Vernio, is versierd met fresco's die de verhalen illustreren van San Silvestro, bisschop van Rome, en van keizer Constantijn. Het zijn verhalen die ontleend zijn aan de Gouden Legende van Jacopo da Varagine. De fresco's zijn het werk van Maso di Banco. De verdeling van de episodes uit het leven van de keizer en de paus is duidelijk gebaseerd op een bijzonder goed doordachte visie. Maso was een medewerker van Giotto in zijn tweede atelier in Napels. Een van de fresco's in de kleinere nis boven de tombe en de glas-in-loodramen is gemaakt door Taddeo Gaddi.

Taddeo Gaddi, Deposizione e ritratto della donatrice, Cappella Bardi di Vernio, Basilica di Santa Croce, Firenze	Maso di Banco (1335-40) Giudizio finale e Bettino de' Bardi inginocchiato), Cappella Bardi di Vernio, Basilica di Santa Croce, Firenze	Maso di Banco, Storie di san Silvestro, Cappella Bardi di Vernio, Basilica di Santa Croce, Firenze
Graftomben
Doordat de basiliek door de bedelorde Franciscanen gebouwd en beheerd werd, was men bij de bouw en inrichting aangewezen op de vrijgevigheid van rijke Florentijnen. De Franciscanen hadden immers de plicht van een ascetisch leven zonder persoonlijke bezittingen. Families die bijdroegen aan de bouw en inrichtingen kregen daarom vaak het recht om familieleden in de kerk te begraven. Hiermee groeide de Santa Croce snel uit tot een Pantheon voor prominente inwoners van de stad. In de kerk zijn een groot aantal beroemde Florentijnen (her)begraven in (praal)graven. Er zijn onder meer graven te vinden van: Leon Battista Alberti 15e-eeuwse architect Vittorio Alfieri (18[1]) 18e-eeuwse dichter en toneelschrijver Leonardo Bruni (13[1]) humanist en historicus Galileo Galilei (16[1]) Lorenzo Ghiberti Niccolo Machiavelli (19[1]) Michelangelo Buonarotti (15[1]) uit 1564 van Vasari Gioacchino Rossini Louise van Stolberg-Gedern vrouw van Karel Eduard Stuart Giorgio Vasari Op de tegengevel van Santa Croce valt het grafmonument van Giovanni Battista Niccolini (Pio Fedi, 1883) op. Op de graftombe staat het beroemde beeld Libertà della Poesia dat misschien model stond voor het Vrijheidsbeeld in New York. Giovan Battista Niccolini was dichter, toneelschrijver en grote voorstander van de idealen van het Risorgimento. Voor dichter Dante, grondlegger van de moderne Italiaanse taal, is een cenotaaf opgericht, met de gedachte dat zijn stoffelijk overschot nog terug zou kunnen keren naar zijn geboortestad. Hij is begraven in Ravenna.		Statua della Libertà della Poesia di Pio Fedi, tomba Giovanni Battista Niccolini, Santa Croce, Firenze

Tomba di Galileo, Santa Croce	Tomba Michelangelo Buonarroti Santa Croce	Tomba Leon Battista Alberti
Pazzi-Kapel De Pazzi-kapel, in de kloostertuin van de Basilica Santa Croce in Firenze, wordt beschouwd als een van de bouwkundige meesterwerken van de renaissance.

Capella Pazzi	Interno della Cappella Pazzi, Basilica di Santa Croce	Cappella Pazzi, cupoletta della scarsella, Basilica di Santa Croce
Santa Croce, il refettorio (refter Santa Croce)
De westelijke muur van de refter wordt gedomineerd door de fresco's van Taddeo Gaddi, die deze volledig bedekt (1333). Het patroon van de decoraties is typerend voor de conventionelee cenacoli, met een kruisiging, hier voorgesteld als de Levensboom (Albero della Vita), een iconografie die afkomstig is uit het Lignum Vitae van San Bonaventura). Onder de Albero della Vita schildert Gaddi het Laatste Avondmaal, het is het eerste prototype van de Florentijnse cenacoli die de refters van alle prestigieuze kloosters van de stad zullen versieren. De andere scènes die het geheel vervolledigen, zijn scenes uit het leven van Franciscus, onderwerpen waarover de monniken zich tijdens de maaltijd konden bezinnen.

Santa Croce, il refettorio	Taddeo Gaddi, Albero della Vita, Ultima scena e quattro scene con miracoli (1336-1366 circa), Basilica di Santa Croce, Firenze	Taddeo Gaddi, Albero della Vita, (particolar di San Bonaventura da Bagnoregio ), Basilica di Santa Croce, Firenze

Taddeo Gaddi, Albero della Vita, (1336-1366 circa), Basilica di Santa Croce, Firenze	Taddeo Gaddi, Albero della Vita, (1336-1366 circa), Basilica di Santa Croce, Firenze	Taddeo Gaddi, Lignum vitae, particolare con sant’Antonio di Padova, san Domenico e san Ludovico di Tolosa, Santa Croce, Firenze
Santa Croce, Firenze, fotogallerij
:
Tomba Niccolo Machiavelli	Tomba di Galileo Galilei


Piazzale Michelangelo [Magnificent View on Ponte Vecchio]	Piazzale Michelangelo, con veduta del Duomo di Santa Maria del Fiore	Giardino Bardini, vista su Firenze e Santa Croce

Piazzale Michelangelo, con veduta del Duomo di Santa Maria del Fiore e Santa Croce	Piazzale Michelangelo al tramonto, con veduta del Duomo di Santa Maria del Fiore, degli Uffizi, di Santa Croce e di Palazzo Vecchio	Piazzale Michelangelo al tramonto, con veduta del Ponte Vecchio, Palazzo Vecchio, del Duomo di Santa Maria del Fiore, degli Uffizi, e di Santa Croce
Firenze, l'alluvione di 1966 \| Santa Croce, het epicentrum van de ramp
Tijdens de nacht van vrijdag 4 november 1966, na een uitzonderlijke golf van slecht weer, overstroomde de Arno en grote delen van Firenze, zowel het historische centrum als verschillende voorsteden. Twee dagen later, op 6 november, trok het water zich weer terug en bleef de stad achter in een nooit geziene catastrofale situatie: in sommige gebieden stond het water tot vijf meter hoog. Het Santa Croce Museum, waarin het water een hoogte van vijf meter en twee centimeter bereikte, werd beschreven als 'het epicentrum van de ramp'.

Firenze, chiostro brunelleschiano di Santa Croce, alluvione del 4 novembre 1966 [foto di Pierluigi Brunetti}
Er waren minstens 35 slachtoffers van de overstroming en de schade aan het artistieke erfgoed van Firenze was enorm: duizenden boekwerken, waaronder kostbare manuscripten en zeldzame gedrukte werken, werden bedekt met modder in de magazijnen van de Centrale Nationale Bibliotheek, het kruisbeeld van Cimabue werd ernstig beschadigd en hetzelfde gebeurde met de panelen van Ghiberti op de Paradijsdeur van het Baptisterium. De bronzen panelen werden later kilometers vzrder in de modder teruggevonden. Fotografen legden de ontwrichtende kracht van de rivier vast op het moment dat deze voor het eerst overstroomde en documenteerden vervolgens de beroemdste pleinen en straten die waren veranderd in stromende rivieren. De foto's die in de daaropvolgende dagen werden genomen tonen een verwoeste en onherkenbare stad, Het Santa Croce Museum, waarin het water een hoogte van vijf meter en twee centimeter bereikte, werd beschreven als 'het epicentrum van de ramp'.

Basilica di Santa Croce, refettorio, L'Ultima Cena e l'Albero della Vita, del Taddeo Gaddi, dopo l'alluvione del 1966	L'Ultima Cena e l'Albero della Vita, del Taddeo Gaddi, dopo l'alluvione del 1966 [Foto di David Lees per la rivista Life]	L'Ultima Cena del Vasari dopo l'alluvione del 1966
De volgende dag werd de stad wakker onder een dikke, stinkende laag modder, vermengd met diesel en allerlei andere viezigheid, en het was duidelijk dat Firenze hulp nodig had om alles weer enigszins normaal te krijgen. Duizenden vrijwilligers, vooral jonge mensen van alle nationaliteiten, kwamen onmiddellijk na de overstroming naar Firenze om de kunstwerken en boeken te redden en zo de getuigenis van eeuwen kunst en geschiedenis uit de modder en de vergetelheid te halen. Deze ongelooflijke keten van internationale solidariteit blijft een van de mooiste beelden van de tragedie. De jongeren werden de Angeli del Fango of 'Engelen van de Modder', een definitie bedacht door journalist Giovanni Grazzini. Ze kwamen vanuit de hele wereld maar vooral uit Italië zelf, het waren voornamelijk jonge mensen, middelbare scholieren en universiteitsstudenten, die kwamen helpen om de modder te verwijderen uit kerken, winkels, flats en musea. De magazijnen van de Biblioteca Nazionale, vol met waardevolle manuscripten en documenten die volledig onder de modder zaten, moesten worden leeggehaald. In de Basiliek van Santa Croce kwam onder lagen modder en vuil het Kruisbeeld van Cimabue tevoorschijn, een van de belangrijkste schilderijen uit de 13e eeuw. Het was bijna volledig verwoest door het water en werd een symbool van de overstroming van Firenze in 1966. De restauratie werd voltooid in 2014. Een deel van het beschilderde oppervlak niet worden hersteld en het schilderij is nog steeds sterk getekend door deze vreselijke gebeurtenis. Ook het Laatste Avondmaal van Giorgio Vasari was een van de meest beschadigde kustwerken. Het paneel zat het grootste deel van een dag ondergedompeld in de stijgende modder- en waterstromen en werd urenlang blootgesteld aan zowel vuil als puin dat werd meegenomen door de Arno. Na de overstroming belandde het werk samen met ontelbaar veel andere kunstwerken in een depot van de Soprintendenza in San Marco. Het zou enkele maanden duren voordat Firenze weer normaal was; en het duurde nog veel langer voordat schilderijen, boeken, manuscripten en andere werken weer op hun oorspronkelijke locatie of in hun oorspronkelijke collectie terugekeerdg waren. Tot vandaag wachten veel boeken, documenten en kunstwerken nog steeds op restauratie.

L'alluvione del 4 novembre 1966. Interiore di Santa Croce, novembre 1966 [Foto David Lees]
Cimabue, Crocifisso, 1280 Het imposante kruisbeeld geschilderd door Cimabue is een van de symbolische werken van de overstroming van Firenze. De herinnering aan de catastrofale gebeurtenis van 4 november is onlosmakelijk verbonden met de beelden van het werk dat ondergedompeld was in water, besmeurd met modder, en met geïmproviseerde middelen weggenomen werd en overgebracht naar de Limonaia di Boboli, de orangerie die speciaal voorbereid was om de ondergelopen paneelschilderingen in een eerste fase te huisvesten. De Crucifix was het onderhevig aan een lange en innovatieve restauratie in de laboratoria van de Opificio delle Pietre Dure in het Fortezza da Basso, en na een reeks van tentoonstellingen in Europa en Amerika, werd het verplaatst naar het museum. Helaas laat het verlies van zestig procent van het picturale oppervlak ons niet langer toe de extreem hoge technische kwaliteit ervan te waarderen, maar heeft het de expressieve kracht ervan niet aangetast. Om het te beschermen tegen overstromingsrisico's werd het in 2013 verplaatst naar de sacristie.

L'alluvione 1966. La scoperta del capolavoro di Cimabue che galleggia sommerso dall'acqua e imbrattato di fango a Santa Croce, Firenze [foto Ivo Bazzechi]	Il Crocifisso di Cimabue dopo l'alluvione del 1966 (Fototeca del Kunsthistorischen Instituts di Firenze)	Cimabue, Crocifisso, Basilica di Santa Croce, Firenze. Stato dopo il restauro del 1977 (Photographer Artini) (Fototeca del Kunsthistorischen Instituts di Firenze)

Trasferimento del crocifisso di Cimabue da Santa Croce nella limonaia del Giardino di Boboli	Il Crocifisso di Cimabue dopo l'alluvione del 4 novembre 1966. Trasporto del crocifisso alla limonaia del Giardino di Boboli	Il Crocifisso di Cimabue dopo l'alluvione del 4 novembre 1966. Innalzamento della croce

L'alluvione del 4 novembre 1966. Il dipinto su tavola di Coppo di Marcovaldo, San Francesco e 20 storie della sua vita, è trasferito alla Limonaia di Palazzo Pitti


Strolling in Florence \| Walk from Ponte Vecchio to Piazzale Michelangelo Beautiful walk in one of the most authentic neighborhoods of Firenze, San Niccolò. The atmosphere of an authentic Florentine neighborhood still remains here. Piazzale Michelangelo \| Magnificent View of Sante Croce and the bell tower
		Giardino Bardini, View east inbetween Porta San Niccolo and Piazzale Michelangelo
Bibliography Damien Wigny, Au coeur de Florence : Itinéraires, monuments, lectures, 1990 Het absolute standaardwerk over Firenze of Florence van de Belg Damien Wigny. In dit meer dan 1000 pagina's dik boek in 3 delen komen alle kunshistorische hoogtepunten van deze ideale stad ruimschoots aan bod. In Itinéraires beschrijft Wigny honderdvijftig routes door de stad. In Monuments zijn alle monumenten gegroepeerd volgens hun categorie (kerken, kloosters, musea ...) en gerangschikt in alfabetische volgorde. Het derde deel, Lectures, bevat een alfabetische classificatie, hoofdstukken over het leven van de grote figuren uit Firenze, de historische informatie over bijzondere onderwerpen, het leven van de kunstenaars, de geschiedenis van de culturele, esthetische, religieuze bewegingen, de mening van de grote kunstcritici... De eruditie en artistieke keuzes van Wigny zijn een verademing. Mary McCarthy, The Stones of Florence, Harcourt Brace International (1998), ISBN-10: 9780156850803 - ISBN-13: 978-0156850803 Mary McCarthy, De stenen van Florence, Het Spectrum, Schrijvers over de wereld, 1989, ISBN 9789027422071 David Lees for Life. Triumph from Tragedy. I giorni dell'alluvione. [Catalogo della omonima Mostra Firenze, Sala d'Arme di Palazzo Vecchio, 4 novembre 2006 - 7 gennaio 2007], Polistampa, Firenze, 2006 ISBN 10: 885960124X / ISBN 13: 9788859601241 Il volume riproduce, suddividendole nelle sezioni Devastazione, Recupero e Restauro, 54 istantanee in b/n e a colori scattate per la rivista Life dal fotografo David Lees durante l'alluvione fiorentina del 1966. Testi di Leonardo Domenici, John F. Street, Edward M. Kennedy, Joyce Acciaioli Rudge, Barbara Baker Burrows, Russell Burrows, Giorgio Bonsanti, Dorothy Seiberling, Debra Simon, Gabriello Mancini e Luciano Buscaglione. Album \| Photogallery Florence \| Alluvione di Firenze, 4 Novembre 1966, Galleria Fotografica
[1] L'opera d'arte fotografata è nel pubblico dominio. [2] Sander Kletter, Gotiek. De stijl waarin de architectuur een prominente rol vervult \| [3] Foto di jean louis mazieres, publicato ato sotto la licenza Attribution-NonCommercial-ShareAlike 2.0 Generic- Creative Commons. [4] [5] De datering is zeker na de stichting van de kapel in 1328 en moet rekening houden met Giotto's verblijf in Napels van 1328 tot 1333. [Fonte: Giotto - Incoronazione della Vergine tra angeli e santi (Polittico Baroncelli) \|www.santacroceopera.it
Vlakbij het authentieke kleine dorp Castiglioncello Bandini, ligt Podere Santa Pia, een prachtig vakantiehuis, omringd door eeuwenoude eiken en gelegen op een strategische positie in de Toscaanse Maremma. Je geniet er van een adembenemend uitzicht over de valleien van de Ombrone en de Val d'Orcia die in Cinigiano samenvloeien. Het huis is authentiek Italiaans, het is niet perfect maar zeer sfeervol. De ruwe natuurstenen muren aan de buitenkant, de terracotta vloeren, de grote open haard in de keuken en hier en daar robuuste houten balkenplafonds zorgen voor een karakteristieke oude Toscaanse sfeer. Italiaanse buren vertelden dat dit vroeger een klein klooster was. Hier trokken jonge vrouwen zich terug om zich aan een geestelijk leven in een ongerepte omgeving te wijden. De omgeving is adembenemend. Holiday accomodation in Tuscany \| Podere Santa Pia \| Artist and writer's residency

	.
Podere Santa Pia, with a unique private swimming pool	Podere Santa Pia, garden view, December	Shadows on Podere Santa Pia
Dichtbij het huis ligt een uniek privaat zwembad (12 x 5 m). Het panoramisch zwembad, is zeer ecologisch, het is gemaakt van natuurlijke materialen en de waterbehandeling gebeurt met zoutelektrolyse, het water is zacht en bijna volledig chloorvrij.

Early morning light at the swimming pool at Podere Santa Pia, with the elegant EMU garden furniture	In the resplendent Tuscan sun, time takes on a languid quality	Evenings around the pool in Tuscany offer a totally different quality of light and amazing colors
° This article incorporates material from the Wikipedia article Santa Croce, published under the GNU Free Documentation License.

La basilica di Santa Croce, Firenze

Santa Croce, il refettorio (refter Santa Croce)

Santa Croce, Firenze, fotogallerij

Firenze, l'alluvione di 1966 | Santa Croce, het epicentrum van de ramp