De mozaïekvloer van de kathedraal van Siena is een van de grootste en meest waardevolle voorbeelden van marmeren inlegwerk in Italië. De mozaïekvloer was een decoratief project dat vele eeuwen in beslag nam, en waar gerenommeerde Siënese kunstenaars aan meewerkten.
De sibillen bevinden zich in het rechter- en linker zijbeuk.

Het woord sibille komt (via het Latijn) van het Oudgriekse woord sibylla, wat profetes betekent. In de klassieke oudheid was Sibille de benaming voor de dochter van Dardanos, koning van Troje. Geïnspireerd door Apollo en daardoor in extase, deed zij spontaan en ongevraagd raadselachtige voorspellingen en algemene uitspraken in Griekse hexameters.
Sibille deed haar voorspellingen op verschillende plaatsen.
Dit leidde gauw tot een vermenigvuldiging van het aantal sibillen, die ook andere namen kregen, gekoppeld aan de plaats waar ze profetieën uitspraken.Volgens de middeleeuwse christelijke opvatting was de komst van Christus ook in de heidense wereld voorspeld en meer bepaald door heidense profetessen die men sibillen noemde.
Hun namen verwijzen naar hun geografische oorsprong: de Persica, Ellespontica, Eritrea, Phrygia, Samia en Delphica staan voor het oostelijke en Griekse grondgebied; de Libica komt uit Afrika; en de Cumea, Cumana en Tiburtina geven het westen aan (meer bepaald Italië). Ze werden tussen 1482 en 1483 door verschillende Sienese kunstenaars gemaakt. Elke sibille, bewerkt in wit marmer (behalve de Libische, voor wiens huidskleur een donker soort werd gebruikt), is afgebeeld tegen een zwarte achtergrond en rust op een baksteenkleurige bovenkant. Elk van hen gaat vergezeld van twee citaten: een die hun ondubbelzinnige identificatie mogelijk maakt en een die hun profetie over Christus bevat. De symbolen die naast deze vrouwen staan, hebben ook betrekking op hun openbaringen.

De Sibilla Ellespontica

De Sibilla Ellespontica bevindt zich in de linker zijbeuk, samen met de sibillen Libica, Frigia, Samia en Tiburtina. De inscriptie onder de voeten van de sibille Ellespontica zegt dat ze geboren is op Trojaanse bodem en dat ze, volgens sommigen, een tijdgenote van Cyrus was.

“SIBYLLA HELLESPONTICA IN A/GRO TROIANO NATA QVA(M) SCRIBIT / HERACLIDES CYRI TEPORE FVISSE”

La Sibilla dell'Ellesponto, nata in terra di Troia che, secondo Eraclide, era contemporanea di Ciro [re di Persia]

(De Hellespont Sybil, geboren in het land van Troje, die volgens Heraclides een tijdgenoot was van Cyrus [koning van Perzië]) [3].

 

De figuur is sierlijk, maar geeft het idee van enigszins gigantische proporties. De geabsorbeerde fysionomie en gecomponeerde elegantie doen denken aan de stijl van Neroccio di Bartolomeo de' Landi, uit 1483. Haar haar, gekroond met een diadeem van juwelen, valt vrij over haar schouders, hoewel gedeeltelijk gescheiden door linten. Met haar linkerhand houdt ze een halfgeopend boek vast. Haar gewaad wordt ter hoogte van de taille nauwelijks vastgehouden door een kleine riem verrijkt met edelstenen en links van haar, rustend op twee zuilen, bevindt zich een plaquette met daarvoor een wolf en een leeuw die elkaar een vriendelijke poot geven. Dit is misschien een toespeling op het verdrag tussen Siena en Firenze. Een andere interpretatie ziet de twee dieren als symbool voor respectievelijk joden en heidenen verlost door het goddelijk offer.

Een inscriptie luidt: in cibum fel in sitim acetum dederunt hanc in hospitalitatis mostrabunt mensam; templi vero scindetur velum et medio die nox erit tenebrosa tribus horis ("Ze gaven hem gal als voedsel en azijn voor zijn dorst; ze toonden hem deze tafel van ongastvrijheid. Voorwaar, het voorhangsel van de Tempel zal worden gescheurd en midden op de dag zal het drie uur lang donker zijn"), dat zinspeelt op de laatste momenten van Jezus' leven en zijn dood aan het kruis. [2]