De vloer van de kathedraal van Siena is een van de grootste en meest waardevolle voorbeelden van marmeren inlegwerk in Italië. De mozaïekvloer was een decoratief project dat vele eeuwen in beslag nam, en waar gerenommeerde Siënese kunstenaars aan meewerkten.
De sibillen bevinden zich in het rechter- en linker gangpad.

Sibille of sibylle was in de klassieke oudheid de benaming voor maagdelijke prinsessen die, geïnspireerd door een godheid en daardoor in extase, spontaan en ongevraagd de toekomst voorspelden in Griekse hexameters.

De mozaïeken van de Sibillen zijn te vinden in de mozaïekvloer langs de zijbeuken, als symbolen van de openbaring van Christus aan de mensheid. Ze zijn afkomstig uit de verschillende landen, zijn onderverdeeld in drie groepen, Ionisch, Italiaans en Oosters, en staan voor de universaliteit van de christelijke boodschap[5].

De Sibille Cumana

De derde sibille, beroemd vanwege het bezoek van Aeneas, is in plaats daarvan het gedocumenteerde werk van Giovanni di Stefano, zoals vastgelegd in een betaling gedateerd 19 juli 1482. Ze wordt genoemd door Vergilius in de Vierde Ecloog en was in de Middeleeuwen beroemd omdat ze de komst van Christus aankondigde. De inscriptie die wordt vastgehouden door twee vliegende engelen is in feite afkomstig van Vergilius: ultima cumaei venit iam carminis aetas magnus ab integro saeclorum nascitur ordo iam redit et virgo, redeunt saturnia regna, iam nova progenies caelo demittitur alto ("De laatste periode van de Cumaean carme is nu aangebroken, een grote orde van eeuwen is herboren, nu keert de Maagd terug; Saturnus' heerschappijen keren terug. Nu wordt een nieuw nageslacht gezonden vanuit de hoogten van de hemel").