La basilica di Santa Croce, Firenze

De Basilica di Santa Croce (of de Kerk van het Heilig Kruis), gelegen aan het Piazza Santa Croce, is een van de belangrijkste kerken van Firenze en wordt beschouwd als een van de mooiste gotische basilieken van Italië. Het is de grootste franciscaner kerk ter wereld. Door de vele grafmonumenten in het interieur fungeert de kerk als pantheon van Firenze.

De bouw van de kerk werd begonnen in 1294 op de plaats van een oudere franciscaner kerk, door de Florentijnse architect Arnolfo di Cambio. Volgens de legende is de voorloper van deze kerk in 1222 gesticht door Franciscus van Assisi zelf. Bij de bouw was een van de uitgangspunten de afmetingen van de Santa Maria Novella te overtreffen van de concurrerende Dominicanenorde, waar men 50 jaar eerder mee begonnen was. Het kerkgebouw is gebouwd in gotische stijl en is vooral opvallend vanwege de zestien kapellen, waarvan de meeste door de school van Giotto zijn gedecoreerd. Het grondplan van de kerk is een Egyptisch kruis (een hoofdletter T) en het interieur is verdeeld in drie beuken. De kerk is 114,45 meter lang.
Een belangrijke toevoeging aan het complex is de beroemde Pazzi-kapel (1441-1460) van architect Filippo Brunelleschi.

In 1560 werd de kerk, op last van Cosimo de' Medici, ingrijpend gerestaureerd door Giorgio Vasari waarbij veel kunstwerken in het interieur verloren gingen. Oorspronkelijk waren de kerkmuren helemaal bedekt met fresco’s, waarvan alleen nog kleine fragmenten overblijven. Groothertog Cosimo I de’ Medici had Vasari de opdracht gegeven de kerk te moderniseren. Het koorhekken werd verwijders en de Gotische fresco’s werden met een laag pleisterwerk bedekt.
De term gotiek komt van de Italiaanse schrijver en architect uit de renaissance Giorgio Vasari. Voor hem was de gotische kunst barbaars. Het was kunst uit de 'donkere' middeleeuwen, waarin de esthetische principes van de klassieke oudheid geheel genegeerd leken te worden [2].

De huidige campanile van de kerk is gebouwd in 1842, nadat de oorspronkelijke toren door een bliksem was getroffen. De façade is lange tijd ongedecoreerd geweest. Tussen 1857 en 1863 is deze alsnog door architect Niccolò Matas bekleed in de, zich door meerkleurig marmer kenmerkende, laat-middeleeuwse gotische bouwstijl van Firenze.

Het interieur van de kerk karakteriseert zich door een grote breedte en helderheid. De dakconstructie is, zoals bij veel Franciscaanse kerken open. Bij binnenkomst wordt, door deze architectuur, de aandacht meteen gevestigd op het rijk gedecoreerde koor.

In 1966 raakte de kerk ernstig beschadigd door de overstroming van de Arno. Hierbij stroomde veel water, modder en olie de kerk binnen. In een gang in de kerk is een overzicht van de restauratie te zien, die enkele tientallen jaren heeft geduurd.

In oktober 2017 stortte een deel van het plafond in. Hierbij kwam een man om het leven.[2]

Map of the Pazzi Chapel | Enlarge map

De ingang van Santa Croce bevindt zich op Piazza Santa Croce aan de linkerkant van de hoofdingang van de basiliek (kijkend naar de gevel).

Openingsuren

Van maandag t / m zaterdag: 9.30 uur tot 17.00 uur.
Zondag en feestdagen: 14.00 uur tot 17.00 uur

Kunst Het interieur van de kerk is zeer rijk aan kunstschatten.
1 Voormalig Klooster 2 Refter met het Cenacolo van Taddeo Gaddi 3 Pazzi-kapel 4 Koor 5 Bardi Kapel 6 Peruzzi Kapel 7 Sacristie 8 Rinuccini Kapel 9 Kapel van het Noviciaat 10 Bardi di Vernio Kapel 11 "Annunciatie" van Donatello 12 Preekstoel van Benedetto da Maiano 13 Bernardo Rossellino "Graf van Leonardo Bruni" 14 Desiderio da Settignano "Graf van Carlo Marsuppini" 15 Graf van Michelangelo Buonarroti 16 Graf van Galileo Galilei 17 Cenotaaf voor Dante Alighieri 18 Graf van Vittorio Alfieri 19 Graf van Niccolò Machiavelli 20 Kapel van Arkel 21 Graf van Ugo Foscolo		Plattegrond van de Basiliek Santa Croce in Firenze
In de kapellen van het linker dwarsschip vind je fresco’s van Bernardo Daddi en Maso di Banco. Maso di Banco was een Florentijns schilder uit de eerste helft van de 14e eeuw. Hij werd pas in de twintigste eeuw opnieuw ontdekt dankzij de autobiografische geschriften van Lorenzo Ghiberti waarin hij een van de belangrijkste leerlingen van Giotto di Bondone genoemd werd. In de Bardi-kapel een crucifix van Donatello. In de Cappella Maggiore, waar het hoofdaltaar staat, schilderde Agnolo Gaddi fresco’s met de Geschiedenis van het Ware Kruis. Agnolo Gaddi (ca. 1350-1396), was een zoon van Taddeo Gaddi (ca. 1300-1366), die zelf weer een leerling van Giotto was. Een preekstoel van Benedetto da Maiano (12[1]) uit 1474-1480 met reliefs betreffende scènes uit het leven van de heilige Franciscus van Assisi. Fresco's van Giotto en zijn school in de Bardi- (5[1]) en Perruzi-kapel (6[1]) uit 1318-1320 met scenes uit het leven van Franciscus van Assisi. Een Annunciatie (11[1]) van Donatello uit 1435, gemaakt voor de familie Cavalcanti uit zandsteen met verguldsel. De vele fresco's in de sacristie (7[1]) van o.a. Taddeo Gaddi Het grote aantal schilderingen van de school van Giotto in het interieur maakt de kerk een van de belangrijkste verzamelplaatsen voor laat-gotische kunst in Italië.		Donatello, Crocifisso, 1407 - 1408 ca., legno policromo, Basilica di Santa Croce, Firenze

Fresco's van Agnolo Gaddi in de Cappella Maggiore, Basilica di Santa Croce, Firenze	Cappella Bardi di Vernio, Santa Croce, Firenze	Fresco's van Agnolo Gaddi in de Baroncelli Kapel, Basilica di Santa Croce, Firenze
Maso di Banco en Taddeo Gaddi in de Cappella Bardi di Vernio

Taddeo Gaddi, Deposizione e ritratto della donatrice, Cappella Bardi di Vernio, Basilica di Santa Croce, Firenze	Maso di Banco (1335-40) Giudizio finale e Bettino de' Bardi inginocchiato), Cappella Bardi di Vernio, Basilica di Santa Croce, Firenze	Maso di Banco, Storie di san Silvestro, Cappella Bardi di Vernio, Basilica di Santa Croce, Firenze
Graftomben
Doordat de basiliek door de bedelorde Franciscanen gebouwd en beheerd werd, was men bij de bouw en inrichting aangewezen op de vrijgevigheid van rijke Florentijnen. De Franciscanen hadden immers de plicht van een ascetisch leven zonder persoonlijke bezittingen. Families die bijdroegen aan de bouw en inrichtingen kregen daarom vaak het recht om familieleden in de kerk te begraven. Hiermee groeide de Santa Croce snel uit tot een Pantheon voor prominente inwoners van de stad. In de kerk zijn een groot aantal beroemde Florentijnen (her)begraven in (praal)graven. Er zijn onder meer graven te vinden van: Leon Battista Alberti 15e-eeuwse architect Vittorio Alfieri (18[1]) 18e-eeuwse dichter en toneelschrijver Leonardo Bruni (13[1]) humanist en historicus Galileo Galilei (16[1]) Lorenzo Ghiberti Niccolo Machiavelli (19[1]) Michelangelo Buonarotti (15[1]) uit 1564 van Vasari Gioacchino Rossini Louise van Stolberg-Gedern vrouw van Karel Eduard Stuart Giorgio Vasari Op de tegengevel van Santa Croce valt het grafmonument van Giovanni Battista Niccolini (Pio Fedi, 1883) op. Op de graftombe staat het beroemde beeld Libertà della Poesiadat misschien model stond voor het Vrijheidsbeeld in New York. Giovan Battista Niccolini was dichter, toneelschrijver en grote voorstander van de idealen van het Risorgimento. Voor dichter Dante, grondlegger van de moderne Italiaanse taal, is een cenotaaf (17[1]) opgericht, met de gedachte dat zijn stoffelijk overschot nog terug zou kunnen keren naar zijn geboortestad. Hij is begraven in Ravenna.		Statua della Libertà della Poesia di Pio Fedi, tomba Giovanni Battista Niccolini, Santa Croce, Firenze

Tomba di Galileo, Santa Croce	Tomba Michelangelo Buonarroti Santa Croce	Tomba Leon Battista Alberti
Pazzi-Kapel De Pazzi-kapel, in de kloostertuin van de Basilica Santa Croce in Firenze, wordt beschouwd als een van de bouwkundige meesterwerken van de renaissance.

Capella Pazzi	Interno della Cappella Pazzi, Basilica di Santa Croce	Cappella Pazzi, cupoletta della scarsella, Basilica di Santa Croce
Santa Croce, il refettorio (refter Santa Croce)
De westelijke muur van de refter wordt gedomineerd door de fresco's van Taddeo Gaddi, die deze volledig bedekt (1333). Het patroon van de decoraties is typerend voor de conventionelee cenacoli, met een kruisiging, hier voorgesteld als de Levensboom (Albero della Vita), een iconografie die afkomstig is uit het Lignum Vitae van San Bonaventura). Onder de Albero della Vita schildert Gaddi het Laatste Avondmaal, het is het eerste prototype van de Florentijnse cenacoli die de refters van alle prestigieuze kloosters van de stad zullen versieren. De andere scènes die het geheel vervolledigen, zijn scenes uit het leven van Franciscus, onderwerpen waarover de monniken zich tijdens de maaltijd konden bezinnen.

Santa Croce, il refettorio	Taddeo Gaddi, Albero della Vita, Ultima scena e quattro scene con miracoli (1336-1366 circa), Basilica di Santa Croce, Firenze	Taddeo Gaddi, Albero della Vita, (particolar di San Bonaventura da Bagnoregio ), Basilica di Santa Croce, Firenze
In de refter worden ook enkele fragmenten beward van fresco's van Andrea Orcagna.
Santa Croce, Firenze, fotogallerij

		Statua dellaxa di Pio Fedi, dedicata a Giovanni Battista Niccolinii, Santa Croce, Firenze


Piazzale Michelangelo [Magnificent View on Ponte Vecchio]	Piazzale Michelangelo, con veduta del Duomo di Santa Maria del Fiore	Giardino Bardini, vista su Firenze e Santa Croce

Piazzale Michelangelo, con veduta del Duomo di Santa Maria del Fiore e Santa Croce	Piazzale Michelangelo al tramonto, con veduta del Duomo di Santa Maria del Fiore, degli Uffizi, di Santa Croce e di Palazzo Vecchio	Piazzale Michelangelo al tramonto, con veduta del Ponte Vecchio, Palazzo Vecchio, del Duomo di Santa Maria del Fiore, degli Uffizi, e di Santa Croce


Strolling in Florence \| Walk from Ponte Vecchio to Piazzale Michelangelo Beautiful walk in one of the most authentic neighborhoods of Firenze, San Niccolò. The atmosphere of an authentic Florentine neighborhood still remains here. Piazzale Michelangelo \| Magnificent View of Sante Croce and the bell tower
		Giardino Bardini, View east inbetween Porta San Niccolo and Piazzale Michelangelo
Bibliography Damien Wigny, Au coeur de Florence : Itinéraires, monuments, lectures, 1990 Het absolute standaardwerk over Firenze of Florence van de Belg Damien Wigny. In dit meer dan 1000 pagina's dik boek in 3 delen komen alle kunshistorische hoogtepunten van deze ideale stad ruimschoots aan bod. In Itinéraires beschrijft Wigny honderdvijftig routes door de stad. In Monuments zijn alle monumenten gegroepeerd volgens hun categorie (kerken, kloosters, musea ...) en gerangschikt in alfabetische volgorde. Het derde deel, Lectures, bevat een alfabetische classificatie, hoofdstukken over het leven van de grote figuren uit Firenze, de historische informatie over bijzondere onderwerpen, het leven van de kunstenaars, de geschiedenis van de culturele, esthetische, religieuze bewegingen, de mening van de grote kunstcritici... De eruditie en artistieke keuzes van Wigny zijn een verademing. Mary McCarthy, The Stones of Florence, Harcourt Brace International (1998), ISBN-10: 9780156850803 - ISBN-13: 978-0156850803 Mary McCarthy, De stenen van Florence, Het Spectrum, Schrijvers over de wereld, 1989, ISBN 9789027422071
[1] L'opera d'arte fotografata è nel pubblico dominio. [2] Sander Kletter, Gotiek. De stijl waarin de architectuur een prominente rol vervult \|
° This article incorporates material from the Wikipedia article Santa Croce, published under the GNU Free Documentation License.

La basilica di Santa Croce, Firenze

Santa Croce, il refettorio (refter Santa Croce)

Santa Croce, Firenze, fotogallerij