De Basilica di Santa Croce is een van de mooiste gotische kerken van Italië. In de Cappella Bardi di Vernio schilderde Maso di Banco in opdracht van de bankiersfamilie Bardi di Vernio zijn beroemdste werk, een reeks fresco’s over het leven van Paus Sylvester I.

De vijfde kapel aan de linkerkant van het koor van Santa Croce, dat de naam draagt van de oude beschermheren van de kapel, de Bardi di Vernio, is versierd met fresco's die de verhalen illustreren van San Silvestro, bisschop van Rome, en van keizer Constantijn. Het zijn verhalen die ontleend zijn aan de Gouden Legende van Jacopo da Varagine. De fresco's zijn het werk van Maso di Banco, de belangrijkste van de eerste generatie gotische schilders omnium delicatissimus zoals de oudste biograaf van Filippo Villani Maso dei Banco treffend omschreef.

Geboren aan het einde van de XIIIe of het begin van de XIVe eeuw, was Maso di Banco een van Giotto's meest karakteristieke en begaafde leerlingen. De kunstenaar schilderde de prachtige fresco's met de verhalen van San Silvestro in de Bardi di Vernio-kapel (1340-43) in Santa Croce in Firenze. Voor deze familiekapel verzorgde hij ook de ontwerpen van de glas-in-loodramen. Zijn stijl wordt gekenmerkt door een wat plechtig ontwerp, levendige en kostbare kleuren en door een nadrukkelijke ruimtelijke setting die erop gericht is de illusie van een bestaande picturale ruimte op te wekken.
Hij stierf in 1348 in Firenze, als een van de vele slachtoffers van de zwarte pest.

Cappella Bardi di Vernio

Op de noordelijke muur herkennen we van boven naar beneden twee verhalen uit het leven van keizer Constantijn:

1. Constantijn weigert een bad te nemen in het bloed van onschuldigen (Costantino annuncia alle madri che non si bagnerà nel Sangue dei loro figli)

2. Petrus en Paulus verschijnen aan keizer Constantijn (de droom van Constantijn)

De St Sylvester-cyclus begint in het lunet van de linker (noordelijke) muur stelt Constantijns weigering voor om zichzelf van melaatsheid te genezen door te baden in het bloed van de onschuldigen.

Maso di Banco, Costantino annuncia alle madri che non si bagnerà nel Sangue dei loro figli, Basilica di Santa Croce, Firenze [2]

Sogno di Costantino

Dit fresco op de noordelijke muur, toont de droom van de keizer waarin St. Peter en Paul hem lijken te adviseren om paus Sylvester te laten komen, aangezien hij de enige was die hem van zijn ziekte kon genezen.

Maso di Banco, Sogno di Costantino, Cappella Bardi di Vernio, Basilica di Santa Croce, Firenze [1]

Op de noordelijke muur (de muur links) zien we verder twee graftombes. De schilderingen in de twee grafnissen zijn van Maso di Banco en Taddeo Gaddi. In de tombe links een Opstanding en het Laatste Oordeel, in de tombe rechts, het kleinere graf, een Graflegging van Taddeo Gaddi. Dit graf (het arcosolium, een boogvormige uitsparing die werd gebruikt als plaats van begrafenis) was bestemd voor de vrouwelijke leden van de patroonfamilie. De voorzijde met profeten is geschilderd door Maso di Banco, het interieur van de nis wordt toegeschreven aan Taddeo Gaddi.

Oostzijde (dit is de wand met het altaar en de glas in lood ramen die ook van de hand van Mao di Banco zijn)
zien we van boven naar beneden

5 . Paus Silvester vertrekt uit Rome (een zwaar beschadigd fresco) (San Silvestro sul monte Soratte)

6. Heilige bisschoppen

7. Heilige Romulus en de Heilige Zenobius (onderste twee heiligen)

Op een deel van de zuidelijke muur, van boven naar beneden schildert Maso di Banco enkele mooie scenes:

8. Silvester laat Constantijn portretten van de apostelen zien, het doopsel van Constantijn

9. Het wonder van de stier

10. Het wonder van de draak

De bovenste scènes op de zuidmuur tonen de ontmoeting van de paus met de keizer: Constantijn herkent de apostelen Petrus en Paulus op het schilderij dat Sylvester hem laat zien. Hij laat zich dopen en herstelt zijn gezondheid.
In het geschil met de Joodse schriftgeleerden over de ware God voor Constantijn en zijn moeder, Helena. Om de kracht van zijn God te demonstreren, doodt een van de schriftgeleerden een wilde stier door simpelweg een woord in zijn oor te fluisteren. De getuigen zijn hierover verbaasd, maar Sylvester overtreft hem door de stier opnieuw tot leven te wekken.

Vooral de laatste scène Het wonder van de draak (Miracolo del santo che chiude la fauci al drago e resuscita due maghi uccisi dall'alito del mostro) wordt vaak zijn het belangrijkste werk van Maso di Banco genoemd.
Hierin toonde Maso dat hij de Giotto-les goed had geleerd met krachtlijnen, intense tonen en een gevoel van ruimte en de plasticiteit van de lichamen. Aan de linkerkant van het fresco wordt in feite San Silvestro afgebeeld die de kaken sluit van een draak die Rome bedreigde, terwijl in het midden de heilige twee heidense tovenaars doet herleven die hij eerder had gedood. De twee overgeleverde feiten zijn een demonstratie voor Constantijn van de heiligheid van de bisschop, die hem de doop geeft die hem van melaatsheid redt, zoals hem in een droom van de heiligen Peter en Paul is beloofd. In feite leed de keizer aan melaatsheid en kreeg hij te horen dat hij 3000 kinderen moest opofferen en zich in hun bloed moest onderdompelen om van de ziekte te herstellen; Constantijn weigerde echter bewogen door de wanhoop van de moeders.