Het woord sibille komt (via het Latijn) van het Oudgriekse woord sibylla, wat profetes betekent. Volgens de middeleeuwse christelijke opvatting was de komst van Christus ook in de heidense wereld voorspeld en meer bepaald door heidense profetessen die men sibillen noemde [2].

In de klassieke oudheid was Sibille de benaming voor een aantal maagdelijke prinsessen die, geïnspireerd en in in extase gebract door een godheid, spontaan en ongevraagd de toekomst voorspelden in Griekse hexameters.

De Sibille Eritrea zou afkomstig zijn uit Erythre, in Lydië in Anatolië (en niet uit de Afrikaanse regio).

Jan van Eyck, Lam Gods, De Sibille van Erythrea, 1432

Het kunstwerk toont een serene figuur, elegant gekleed in gedetailleerde kledij die doet denken aan vorstelijke en kerkelijke gewaden. Ze zit in een architecturale nis die de kromming van haar vorm accentueert. De rijke plooien van haar volumineuze witte gewaad vallen sierlijk in elkaar, terwijl haar hoofd is getooid met een ingewikkeld omwonden tulband. Een beschouwende uitdrukking siert haar gezicht terwijl ze zachtjes haar handen omklemt, de linker rustend op de rechter. In de oorbel is een glinsterende weerspiegeing van de ruimte van de toeschouwer te zien.
Boven haar ontvouwt zich een perkamentrol met Latijnse tekst, die tekstuele diepgang toevoegt aan het beeld. Het sobere palet en de nauwgezette aandacht voor details illustreren van Eycks meesterschap in het bereiken van een gevoel van realisme en diepte, kenmerkend voor de stijl van de noordelijke renaissance [3].