Pietro Perugino (ca. 1450 – 1523)

Pietro Perugino, eigenlijke naam Pietro Vannucci (Città della Pieve, ca. 1450 – Fontignano, 1523) was een Italiaans schilder. Hij werd geboren in 1446 bij Perugia en is in Umbrië gestorven in 1523. Niets is met zekerheid bekend over zijn vorming, behalve dat hij in 1472, op 26-jarige leeftijd, Masaccio's fresco's heeft gekopieerd (wigny). Hij werkt in het atelier van Verrocchio en werd zeker beïnvloed door Piero della Francesca en de Vlaamse schilders, vooral voor hun zoektocht naar het atmosferisch perspectief [3].

Zijn eerste ontwikkelingen zijn duidelijk beïnvloed door Andrea del Verrocchio en zijn jaren in Firenze waar hij in de werkplaats van Andrea del Verrocchio werkte, tegelijkertijd met Leonardo da Vinci. Een belangrijke rol in zijn artistieke ontwikkeling speelden de schilderijen van Piero della Francesca. In 1472 trad hij toe tot het Florentijnse gilde en bleef zijn gehele leven opdrachten van de stad Firenze ontvangen.

In 1481 vertrok hij naar Rome om mee te helpen aan de fresco's op de wanden van de Sixtijnse Kapel. In de Sixtijnse Kapel schilderde hij in 1481 een van zijn beste werken, Consegna delle chiavi, een fresco dat Raphael al aankondigt. In dit fresco vinden we het heldere ruimtelijke ontwerp geïnspireerd op Piero della Francesca en de krachtige plastische figuren, geïnspireerd door de beeldhouwer Verrocchio.
Tussen 1486 en 1496 verbleef hij voornamelijk in Firenze, waar veel van zijn bekendere werken ontstonden. Daarna verbleef hij onder andere in Venetië, Mantua, Milaan en Perugia. Na 1500verloor zijn werk geleidelijk aan kracht.

Perugino was een typisch vertegenwoordiger van de Umbrische school, speciaal wat betreft de dromerige stemming in zijn werk, de vrede en harmonie. Meesterlijk zijn zijn landschappen met bomen waarin het zonlicht speelt. In zijn compositie bereidde hij door zijn evenwichtige groepering de hoge renaissance voor. Van zijn vele leerlingen is Rafaël de bekendste.