De Sibille van Cumae was een mythische profetes in de havenstad Cumae, nabij Napels in Campania.
Het woord sibille komt (via het Latijn) van het Oudgriekse woord sibylla, wat profetes betekent.

In de klassieke oudheid was Sibille de benaming voor een aantal maagdelijke prinsessen die, geïnspireerd en in extase gebract door een godheid, de toekomst voorspelden. Volgens de middeleeuwse christelijke opvatting was de komst van Christus ook in de heidense wereld voorspeld en meer bepaald door heidense profetessen die men sibillen noemde [2].

De Sibille Cumae was de priesteres en profeet van het orakel van de god Apollo in Cumae, een oude Griekse kolonie ten westen van het Avernus-meer, een kratermeer waarvan de Romeinen dachten dat daar de toegang tot de onderwereld lag... In Vergilius' Aeneis raadpleegt Aeneas de sibille om raad te vragen over zijn lot nadat hij Dido in Carthago had achtergelaten.

Raffaello Sanzio, De Sibille van Cumae, 1514

In 1514 maakte Rafaël nog een kleine maar belangrijke frescocyclus voor Agostino Chigi[4]. De fresco's stellen de Profeten en Sibillen voor. Ze bevinden zich in de kapel links van de apsis van de kerk Santa Maria della Pace in Rome. De Sibillen zitten boven de boog die leidt naar de tweede privékapel van de bankier Chigi. De draaiende bewegingen van de lichamen doen denken aan die van De Deugden in de Stanza della Segnatura, maar de kleur laat verondrstellen dat ze later geschilderd werden.

De figuren bezetten een loggia met een trabeate op twee niveaus. De structuur van de loggia weerspiegelt de architectuur van de kapel: de bogen vallen samen met die van het raam en de ingang. De profeten (Habakkuk, Jona, David en Daniël, volgens de meest gangbare interpretatie) worden over het algemeen toegeschreven aan een medewerker (misschien Timoteo Viti) die ze gebaseerd moet hebben op een originele tekening van Rafaël, want ze zijn zeer coherent. De Sibillen (Cumae, Persica, Frigia en Tiburtina) worden toegeschreven aan Rafaël. Net als de Deugden in de Stanza della Segnatura wordt elk van de figuren vergezeld door een engel die de goddelijke geest aangeeft die aanwezig is in hun profetieën. Tussen de Sibillen bovenaan de boog staat een kleine engel die een brandende fakkel vasthoudt, het symbool van profetie, die de duisternis van de toekomst verlicht.[4].