Masaccio e Filippino Lippi, Resurrezione del figlio di Teofilo e san Pietro in cattedra (particolare del gruppo di figure maschili facenti parte della scena che raffigura il miracolo), Cappella Brancacci, Santa Maria del Carmine, Firenze [3]

Centraal staat een groep mannelijke figuren die getuige zijn van het wonder; Petrus is herkenbaar dankzij zijn baard en grijs, kort haar. Hij kijkt naar beneden, terwijl hij zijn rechterarm voor zich uit stra-ekt. Daaronder zien we het gezicht van de heilige Paulus, die omhoog kijkt. Een van de toeschouwers, met grijze baard en pet, heft verbaasd zijn handen op.
Waarschijnlijk was het tafereel in grotere mate door Masaccio geschilderd. In de centrale groep en die aan de linkerkant moeten veel portretten van de familie Brancacci hebben gestaan, die werden verwijderd toen de familie uiteindelijk omwille van hun anti De' Medici-sympathieën uit de stad werd verbannen. Bijzonder emblematisch is de herschildering van delen van Petrus in het midden die, met zijn gezicht bijna in profiel, oorspronkelijk misschien meer naar achteren keek, met meer diepte, zoals in Il Tributo. De figuren waren oorspronkelijk misschien minder talrijk en misschien had het open grafmonument in het midden kunnen staan, met meer diepgang, in plaats van de weinig overtuigende verspreide beenderen van het door Filippino geschilderde tafereel. Het herschilderen van de voeten van de heilige was misschien ook nodig om de kunstmatige rotatie van zijn figuur naar rechts aan te passen [2].

De restauratie van eind vorige eeuw, waarbij het geschilderde oppervlak ontdaan werdnvan de stoffen die een correcte lezing in de weg stonden, maakt het mogelijk om met absolute duidelijkheid een onderscheid te maken tussen de door Masaccio en door Filippino geschilderde delen, waarbij het verschil in technische aard van de twee kunstenaars benadrukt kab worden.

De zekere identificatie van de volgorde van het werk van de dagen maakte het vervolgens mogelijk alle twijfel over Masaccio's auteurschap weg te nemen voor de begeleidende gebouwen boven de achterwand, voor de achterwand zelf met de vazen en de extra bomen', voor het hoofd van de figuur rechts van Teophilus met krullend zwart haar en olijfkleurig gezicht, waarvan sommigen dachten dat het aan Filippino kon worden toegeschreven, voor het hoofd van de man met de hoed die omhoog kijkt, waarvan ten onrechte werd aangenomen dat het van later datum was'.

Net als de vijf Florentijnen links is ook de centrale groep van Filippino, van de knielende Sint Paulus tot de in profiel staande man met een blauwe biretta, inclusief de herrezen jongen, het kind en de andere figuren. Hij greep ook in op het gezicht van Theophilus en dat van de figuren voor hem. In beide groepen schilderde Filippino portretten van de leden van de grote Oltrarno-families ten tijde van Lorenzo il Magnifico: de Soderini, de Pulci, de Guicciardini, de del Pugliese, samen met andere notabelen uit de Medici kring.
De mannen die de wederopstanding van de zoon van Teophilus bijwonen staan dicht bij elkaar. Bij een van de figuren is het gezicht beschadigd, de figuur met de blauwgroene tuniek valt op door zijn baard en zijn donkere huidskleur. Vier van hen dragen hoeden van dezelfde afwerking, maar van verschillende kleuren, het is een plat hoofddeksel met een lange rand, volgens de typische renaissancestijl. Het personage met de rode hoed heeft de ogen gesloten, naast hem staat een man van middelbare leeftijd die zijn blik richt tot de man naast hem die recht voor zich uit kijkt. Het is de oudste man van het gezelschap, zoals te zien is aan zijn gerimpelde gezicht, de bleekheid van zijn huid en de glazige ogen.
Volgens Vasari portretteerde Filippino Lippi in de figuur van Theophilus' zoon Francesco Granacci, een destijds jonge schilder.

Masaccio en Filippino Lippi, particolare del gruppo nella scena che raffigura il miracolo nell'affresco Resurrezione del figlio di Teofilo e san Pietro in cattedra, Cappella Brancacci, Santa Maria del Carmine, Firenze [3]

Van Masaccio is de architecturale setting, het paleis op de achtergrond, en de figuur van Petrus, met uitzondering van de voeten en de zegenende arm die het werk zijn van Filippino. Ook het grootste deel van de scène rechts met San Pietro in cattedra werd door Masaccio geschilderd, van de monniken tot Petrus op de troon en de groep toehoorders uiterst rechts waarin we portretten herkennen van Brunelleschi, Alberti, Masolino en Masaccio zelf, die de toeschouwer indringend aankijkt.