Sagrestia Nuova, Basilica of San Lorenzo, Firenze

De Cappelle Medicee (Medici-kapellen) vormen een museum in de Florentijnse basiliek van San Lorenzo. Het museum bestaat hoofdzakelijk uit twee religieuze ruimten: de Cappella dei Principi, gelegen achter de kerk en de Sagrestia Nuova, de nieuwe sacristie, gelegen aan een van de zijden van de kerk. Beide ruimten fungeren als mausoleum voor vooraanstaande familie de' Medici. De San Lorenzo was de parochiekerk van deze familie. Palazzo Medici-Riccardi, een stadspaleis aan de Via Camillo Cavour was het 'palazzo' en de woning van de familie de' Medici. Het ligt dicht bij de Basilica San Lorenzo.

De Sagrestia Nuova die gebouwd werd tussen 1520 en 1534, wordt beschouwd als een van de grootste verwezenlijkingen van Michelangelo.

Leo X (1513-1521) gaf Michelangelo Buonarroti in 1516 zijn eerste louter architectonische opdracht voor de gevel van de San Lorenzo. Michelangelo ontwierp een marmeren gevel, maar dit ontwerp is nooit uitgevoerd. Afgezien van een paar schetsen, is er een mooi houten model van de gevel bewaard gebleven, dat nu te zien is in het Casa Buonarroti. Naast het nooit gerealiseerd ontwerp vroegen kardinaal Giulio de 'Medici en zijn neef paus Leo X Michelangelo een mausoleum te ontwerpen voor de Medici-familieleden. Het was de eerste architectonische werk van Michelangelo. In dit slechts gedeeltelijk uitgevoerde project wist hij architectuur en beeldhouwkunst te verenigen tot een een grandioos geheel. 
De beslissing om een nieuwe Medicigrafkapel in de San Lorenzo te bouwen, als pendant van de Oude Sacristie, werd ingegeven door de vroegtijdige dood van twee leden van de' Medici, op wie de hoop van dit geslacht gevestigd was. Giuliano de' Medici, de zoon van Lorenzo il Magnifico en de broer van Leo X, die door de Franse koning in 1514 tot hertog van Nemours was benoemd, stierf in 1516. Slechts drie jaar na Giuliano stierf ook Lorenzo de' Medici, die hertog van Urbino zou worden. Hij was de zoon van Piero de' Medici en neef van Leo X. Met de dood van deze twee Medicihertogen vervloog de hoop op een mannelijke en wettige opvolger van Cosimo il Vecchio, die in directe lijn afstamde van de oudste familietak [6].

De bouw van de Nieuwe Sacristie begon in november 1519 met de afbraak van twee aan de noordzijde van de San Lorenzo grenzende huizen. Het jaar daarop bogen Michelangelo en zijn opdrachtgever Giulio de' Medici zich over de vraag of er een vrijstaand grafmonument in het midden van de ruimte moest komen of graven langs de muren. Om liturgische redenen besloot men al snel om de monumenten langs de drie zijden te plaatsen. Tegen de zuidelijke wand tegenover het altaar bevindt zich het dubbelgraf van de Magnifici Lorenzo en Giuliano de' Medici [6].

Elke tombe heeft twee paar liggende mannelijke en vrouwelijke beelden die de tijd van de dag uitbeelden. In het graf van Giuliano staan figuren die de Nacht en de Dag voorstellen. In het graf van Lorenzo staan figuren van de schemering en de dageraad. Boven de tombe en de twee allegorische figuren staat een standbeeld van de hertog. Beide figuren tonen de hertogen zittend en met hun gezicht naar de Madonna con Bambino toe gericht. Het zijn geen levensechte portretten van de overledene, maar afbeeldingen van twee soorten mensen: de dynamische en de reflectieve. Op het verwijt dat de beelden niet gelijkend waren, zou Michelangelo hebben gezegd: “Wie kan het over duizend jaar nog wat schelen hoe ze eruitzagen?”
De graven staan op sokkels die de gebeeldhouwde figuren tot boven ooghoogte tillen.

Toen Michelangelo Firenze in 1534 voorgoed verliet, waren enkel de graven van de hertog van Nemours en de hertog van Urbino klaar. De portretten van Lorenzo en Giuliani waren in de voorziene nissen boven de graftombes gapaatst, maar de vier Allegorieën waren nog niet geplaatst. Pas elf jaar later zou Tribolo de vier figuren op de graftomben plaatsen.
Het werk aan de graven voor Lorenzo il Magnifico en zijn broer vond niet plaats. Op de voorziene plaats staan nu drie andere beelden. Een van de beelden is de Madonna con Bambino van Michelangelo. Het snijwerk van de andere beelden van Cosmas en Damian, de patroonheiligen van de Medici-familie, werd voltooid door twee leerlingen van Michelangelo, Giovanni Angelo Montorsoli (Cosmas) en Raffaello da Montelupo (Damian).

In 1534 verhuisde Michelangelo van Firenze naar Rome, waar hij zich definitief vestigde. Toen hij wegging was de Sagrestia Nuova nog niet voltooid. Pas in 1554 werd het werk aan de Sagrestia Nuova hervat en in 1555 voltooid door Giorgio Vasari en Bartolomeo Ammannati.

La stanza segreta

In 1975 werd tijdens een verkennend onderzoek voor de restauratie van de kapellen van San Lorenzo onder de apsis een kleine ruimte ontdekt met muurtekeningen van Michelangelo. Onderzoek heeft uitgewezen dat deze tekeningen daadwerkelijk zijn gemaakt door Michelangelo, terwijl ze een onbekende of minder bekende gebeurtenis in het leven de grote kunstenaar onthullen.
Enkele tekeningen kunnen verband houden met de beelden en architectuur van de Sagrestia Nuova.

De Biblioteca Medicea Laurenziana en de Cappella dei Principia

Een andere paus uit de machtige Medici-dynastie, Clemens VII (Giuliano de 'Medici) gaf Buonarroti de opdracht om de Biblioteca Medicea Laurenziana te bouwen. De Cappella dei Principi werd nog lang daarna gebouwd, onder auspiciën van Ferdinando I (zoon van Cosimo I de 'Medici). De kosten voor die kapel waren zo hoog dat de familie de' Medici nog voor het werk betaalde toen Anna Maria Luisa ,de laatste erfgenaam van de machtige Florentijnse familie, overleed (1743).