De Brancacci Kapel, gelegen in de Santa Maria del Carmine kerk in Firenze, is een prachtig voorbeeld van de Italiaanse renaissance kunst. De kapel, die oorspronkelijk in de 15e eeuw werd gebouwd, bevat een aantal indrukwekkende fresco's van de kunstenaars Masaccio, Masolino di Panicale en Filippino Lippi. De fresco's worden beschouwd als een van de belangrijkste kunstwerken van de renaissance in Firenze. Het onderwerp van de cyclus is het leven van de heilige Petrus, aangevuld met twee iconische en tegenover elkaar geplaatste scenes, enerzijds de Zondeval van Masolino, anderzijds de Verdrijving uit het Paradijs van Masaccio. De verhalen uit het leven van Petrus werden ontleend aan de Handelingen van de apostelen en de Leggenda Aurea van Jacopo da Voragine. De hier afgebeelde scene, de Resurrezione del figlio di Teofilo e san Pietro in cattedra, is ontleend aan deze Gouden Legende van Jacopo da Voragine.

Masaccio, Masolino di Panicale zouden hun opdracht in Firenze vroegtijdig verlaten, en ook de opdrachtgever Felice Brancacci werd gedwongen de stad te verlaten. Pas bij deterugkeer van de familie vele jaren later kon het werk in de familiekapel hervat worden. In 1483 kreeg Filippino Lippi de opdracht om het werk van Masaccio in de Santa Maria del Carmine te voltooien. Filippino Lippo schilderde in de Brancacci kapel vier scènes uit het leven van Petrus (1481-1482).
De Resurrezione del figlio di Teofilo en san Pietro in cattedra bevindt zich in het onderste register van de linkerzijwand. Het indrukwekkende tafereel, met links de Opstanding van de zoon van Theophilus en rechts Petrus op de stoel, is voor de helft van Masaccio. Hij schilderde San Pietro in cattedra in 1427.
Links in het fresco staan vijf mannen in typische tunieken uit de renaissance en wonen het wonder van de wederopstanding van Teophilus' zoon bij. Zij worden in profiel afgebeeld en kijken allen rechts voor zich uit, behalve de oude man in het midden - de enige zonder hoed - die zijn hoofd draait om achter zich te kijken.

Masaccio e Filippino Lippi,  (particolare, inquadratura ravvicinata di tre fiorentini che assistono alla resurrezione del figlio di Teofilo. A destra forse un ritratto del c), Cappella Brancacci, Santa Maria del Carmine, Firenze [3]