De Basilica di Santa Maria del Carmine ligt in de wijk Oltrarno in Firenze en heeft een lange en donkere geschiedenis. De kerk is vooral bekend om de fresco’s in de Cappella Brancacci, een van de zijkapellen van de kerk. De fresco’s in de kapel tonen 15 scènes uit het leven van de apostel Petrus en is een van de mooiste voorbeelden van Florentijnse renaissance schilderkunst. Op de linkerzijwand, schilderde Masaccio twee scenes, de Cacciata dei progenitori dall'Eden (Verdrijving van Adam en Eva uit het Paradijs) en de al even beroemde grote scène van Il Pagamento del Tributo. Dit fresco, geschilderd door de kunstenaar tussen 1424 en 1425, wordt vandaag de dag nog steeds erkend als een absoluut meesterwerk van renaissancekunst.

Het volgende tafereel op de muur achter het altaar, in hetzelfde register, toont de Prediking van Petrus door Masolino, die het in acht giornate uitvoerde. Het fresco dateert van rond 1424-1425 en stelt een scène voor uit de verhalen van Petrus uit de Handelingen der Apostelen (II, 14-41).
Petrus wordt afgebeeld voor een menigte terwijl hij met een welsprekend gebaar een preek houdt.

Masolino, La predica di San Pietro, Cappella Brancacci, Santa Maria del Carmine, Firenze [1]

Masolino voerde het fresco uit in acht dagen. De hulp van Masaccio wordt verondersteld bij het schilderen van de bergen op de achtergrond, die zo anders zijn dan de landschappen die Masolino in andere werken schilderde (zoals in Castiglione Olona), in een stijl die eerder verwant is aan Giotto's beeldtaal van hoekige rotsen.

Petrus is afgebeeld als een vurig redenaar, gekleed in Romeinse stijl (die doet denken aan Giotto's Johannes in de scène van de wederopstanding van Drusiana in de Peruzzi-kapel in Firenze). Hij staat voor een menigte en houdt een welsprekende preek. Deze energieke figuur was eerder toegeschreven aan Masaccio, maar de behandeling van de krullen in het haar en de baard, evenals de zachtmoedige en gelijkmatige gezichten van de toeschouwers, zijn duidelijke expressies van Masolino's kunst.

De uitdrukkingen van de toeschouwers zijn zeer gevarieerd, van de zachte oplettendheid van de gesluierde non op de voorgrond, over de loomheid van het jonge meisje en de oude man met de baard, tot de angst van de vrouw op de achtergrond, van wie alleen de fronsende ogen zichtbaar zijn.

De drie hoofden van jongeren achter de heilige zijn waarschijnlijk portretten van tijdgenoten, evenals de twee broeders rechts, mogelijk twee karmelieten van het Karmijnklooster, en werden in het verleden ook aan Masaccio toegeschreven.

Waarschijnlijk zijn alleen de bergen van Masaccio, die lijken door te lopen uit de vorige scène van Il Tributo, en zijn heel anders zijn dan de borstelige, hoekige rotsen die typisch zijn voor Masolino. Ze worden hier geschilderd als vormeloze, gezwollen massa's, waarvan de contouren worden overschaduwd door bomen en struiken die al secco geschilderd werden.

Masolino, La predica di San Pietro (particolare), affresco nella Cappella Brancacci, Santa Maria del Carmine, Firenze [3]