Volgens laatmiddeleeuwse opvatting heeft iedere sibille een voorval uit Christus' leven beschreven en voorgezegd en deze uitspraken komen tot uiting in de attributen die ze bij zich hebben. De sibillen die afgebeeld zijn op het altaarstuk van Jan Van Eyck, hebben echter geen attributen. Ze hebben wel een banderol waarop een profetische uitspraak in het Latijn staat die verwijst naar Christus' geboorte.
De Sibille van Eritrea was een van de tien sibillen die door de vroegchristelijke apologeet Lactantius werden beschreven op basis van de geschriften van de Romeinse historicus Marcus Terentius Varro Reatinus (116-27 v.o.t.). De sibillen werden door de kerkvaders vaak aangehaald als profetessen die de komst van Christus hadden voorspeld. Naast de sibille van Eritrea schilderde Van Eyck in een groen gewaad de sibille van Cumae.

Het kunstwerk toont een serene vrouwelijke figuur, vermoedelijk de sibille van Cuma, een profetische priesteres uit de Romeinse mythologie. De figuur is getooid met elegante kleding en een delicate hoofdtooi, die een gevoel van gratie en autoriteit uitstraalt. Rond haar hoofd is een Latijnse rol met inscripties aangebracht, wat de mythologische en historische context van het stuk versterkt. Ze is gevat in een gewelfd paneel dat haar figuur een voorname omlijsting geeft. De aandacht voor detail, de realistische weergave van texturen en het zachte spel van licht en schaduw zijn kenmerkend voor het meesterschap van Jan van Eyck in olieverfschilderijen, emblematisch voor de stijl van de noordelijke renaissance.[3]