Toen hij in Rome was, maakte Bazzi, gecharmeerd door de kunst van Rafaël, tekeningen van de figuur van Minerva naar Rafaëls grisaillefiguur van Minerva in de Sala della Segnatura in het Vaticaan. Bazzi was bekend met de oude Romeinse mythologie, niet alleen had hij in Rome gewoond en de Romeinse antieke ruïnes gezien, maar hij schilderde ook een cyclus over de antieke geschiedenis over Roxanne en Alexander de Grote voor Agostino Chigi in zijn Romeinse Palazzo Farnesina. Vandaar dat stilistische elementen van deze frescocyclus zichtbaar zijn in het schilderij Amore Celeste, zoals de klassieke architectuur, de algehele compositie van binnen- en buitenruimte en de klassieke pose van de vrouwenfiguur.

Neoplatonische concepten

De paradoxale zoektocht van neoplatoonse liefde tijdens de renaissance was het versmelten van heidense liefde met christelijke liefde. Voor humanisten van die tijd zoals Bembo, Colonna, Poliziano, Ficino en Pico, was dit morele dilemma een filosofische puzzel, maar voor kunstenaars zoals Botticelli, Nicoletto da Modena, Pinturicchio en Sodoma was het thema een picturale uitdaging.

De culturele omgeving van Rome met zijn klassieke verwijzingen en oude architectonische ruïnes werd overgenomen door renaissancekunstenaars als Botticelli, Nicoletto, Pinturicchio en Rafaël, artistieke en historische terreinen waarmee Sodoma vertrouwd raakte. Bovendien werden de visuele voorstellingen van de kunstenaars van het cinquecento thematisch en metaforisch verrijkt door het intellectuele milieu van Siena: met kunstenaars als Pinturicchio, met het mecenaat van families als de Chigi, Petrucci en Piccolomini en de toegankelijkheid van hun bibliotheken die de geschriften van neoplatoonse filosofen als Ficino en Pico en classici en dichters als Bembo, Colonna en de Sulpizio bevatten.[3]

Il Sodoma. Villa Farnesina fresco's