De Brancacci Kapel, gelegen in de Santa Maria del Carmine kerk in Firenze, is een prachtig voorbeeld van de Italiaanse renaissance kunst. De kapel, die oorspronkelijk in de 15e eeuw werd gebouwd, bevat een aantal indrukwekkende fresco's van Masaccio, Masolino di Panicale en Filippino Lippi. De opdrachtgevers voor de decoratie van de kapel waren de familie Brancacci, die ook eigenaar waren van de tweede helft van de 14e eeuw tot 1780. Felice Brancacci was de beschermheer van de kapel van 1422 tot 1436. Hij was een rijk en machtig man en gaf de opdracht voor de frescodecoratie van de kapel in 1423, kort nadat hij was teruggekeerd uit Caïro, waar hij als Florentijns ambassadeur naartoe was gestuurd. Aangenomen wordt dat het werk aan de fresco's begon in 1424, toen Masaccio en Masolino samenwerkten, en dat het doorging tot 1427 of 1428, toen Masaccio naar Rome vertrok en de frescocyclus onafgemaakt achterliet. Ook het fresco in het onderste register van de linkerwand liet hij onafgewerkt achter.

De hier afgebeelde scene, de Resurrezione del figlio di Teofilo e san Pietro in cattedra, is ontleend aan de Leggenda Aurea, de Gouden Legende van Jacopo da Voragine. De scène illustreert het wonder dat Petrus verrichtte nadat hij uit de gevangenis was vrijgelaten, dankzij bemiddeling van Paulus. Volgens het verslag in de Gouden Legende werd Petrus, eenmaal uit de gevangenis ontslagen, naar het graf gebracht van de zoon van Theophilus, prefect van Antiochië. Hier wekte Petrus de jongeman op die al veertien jaar dood was, opnieuw tot leven. Als gevolg daarvan werden Theophilus, de hele bevolking van Antiochië en vele anderen tot het geloof bekeerd. Zij bouwden een prachtige kerk en in het midden van de kerk een stoel voor Petrus, zodat hij tijdens zijn preken kon zitten en door iedereen gehoord en gezien kon worden. Petrus zat zeven jaar op de stoel. Daarna ging hij naar Rome en zat vijfentwintig jaar lang op de pauselijke troon, de cathedra, in Rome.