Toen Trajanus keizer werd was zij reeds weduwe. Zij was goed bevriend met haar schoonzuster Pompeia Plotina met wie zij samen de titel Augusta kreeg aangeboden toen Trajanus keizer werd in 98 en beiden weigerden. In 105 accepteerden zij de titel alsnog en werden daarmee keizerin. Het jaar van haar overlijden is onzeker. Sommigen suggereren 105, hetzelfde jaar dat ze keizerin werd, maar de jaren 112 of 114 zijn waarschijnlijker.

Zij was de dochter van Marcus Ulpius Traianus en Marcia.

Tijdens het laatste kwart van de eerste eeuw en de eerste decennia van de tweede eeuw werden steeds complexere haararrangementen ontwikkeld voor de dames van het keizerlijke hof. Haarstukken met extra haar en verborgen kaders vormden hoge diadeemachtige structuren rond het gezicht[3].

Een van de meest uitgebreide haarconstructies staat op de officiële portretten van Marciana, de oudere zus van Trajanus. De hoogglans en gegraveerde ogen op dit hoofd suggereren dat het tijdens de Hadrianus-periode werd gesneden. De machtige vrouwen van de familie van Trajanus werden zeer geëerd door zijn opvolger, Hadrianus, die zijn troon zou hebben te danken aan hun invloed. Marciana was de grootmoeder van de vrouw van Hadrianus, Sabina [3].

Marciana, de oudere zus van keizer Trajanus werd op 29 augustus 113 o.t. vergoddelijkt door de Senaat. Haar naam verschijnt vanaf dan met de vrouwelijke vorm van de titel, diva. Vervolgens werden er verschillende postume portretten van Diva Augusta Marciana gebeeldhouwd, waaronder deze versie, die zich door zijn hoogglans en geboorde pupillen onderscheidt van de meer gereserveerde Trajanische sculpturen.
Trajanische en Hadrianische portretten lijken vaak koel en gereserveerd, en weerspiegelen de neoklassieke heropleving van die periode. De gelijkenissen van de keizerlijke beelden delen deze afstandelijkheid, hoewel ook privéportretten de heersende stijl van de keizer en zijn hof overnemen .
De hoofdtooi van Marciana is net zo gedetailleerd als de lange krullen van gevlochten haar die op haar hoofd zijn opgestapeld. De uitgebreide kapsels van Romeinse dames stellen ons in staat portretten met enige precisie te dateren, aangezien de mode in het kosmopolitische Rome toen net zo vaak veranderde als nu [5].

Andere voorbeelden van het Marciana type vinden we terug in het Archeologisch Museum van Ostia, het Vaticaan en in Firenze, tegen de achterwand van de Loggia dei Lanzi.

De Loggia dei Lanzi werd gebouwd tussen 1376 en 1382 door Benci di Cione en Simone Talenti, en was de plaats waar openbare ceremonies van de Florentijnse Republiek gehouden werden. Vanaf de zestiende eeuw, ten tijde van het Groothertogdom Toscane, werd de Loggia een uitdrukking van de macht van de Medici-familie. De sculpturen werden niet enkel uitgekozen op basis van esthetische criteria, maar drukten ook een specifieke politieke betekenis uit.
Perseus, een prachtig bronzen beeld van Benvenuto Cellini, gemaakt in opdracht van Cosimo I de 'Medici en daar geplaatst in 1554, is een van de opvallendste beelden onder de Loggia. Het toont de mythische Griekse held die met zijn zwaard in zijn rechterhand zwaait en het hoofd van de Medusa omhoog houdt in de andere hand. De rijk versierde marmeren sokkel, eveneens van Cellini, toont vier bronzen beeldjes van Jupiter, Mercurius, Minerva en Danaë. Het duurde negen jaar om het beeld te realiseren.

De Roof van de Sabijnse Vrouwen is een indrukwekkende marmeren beeldengroep van Giambologna die hier in 1583 werd geïnstalleerd in opdracht van de zoon van Cosimo I, Francesco I de 'Medici. Het beeld is meer dan 4 meter hoog. Er wordt gezegd dat het is gemaakt van een onvolmaakt blok wit marmer, het grootste blok dat ooit naar Firenze vervoerd werd.
De andere sculpturen stellen Hercules verslaat de Centaur Nessus (een minder bekende sculptuur van Giambologna, gemaakt in 1599 maar pas in de negentiende eeuw onder de Loggia geplaatst) voor, Menelaus ondersteunt het lichaam van Patroclus, een marmeren groep uit de Romeinse tijd die oorspronkelijk aan het einde van de Ponte Vecchio stond. De Verkrachting van Polyxena is een negentiende-eeuwse beeldengroep gemaakt door Pio Fedi.

De bekendste beelden onder de Loggia dei Lanzi zijn:

De Roof van de Sabijnse maagden vrouwen (Giambologna, 1583)

Hercules en de Centaur (Giambologna, 1599)

Perseus en Medusa (Benvenuto Cellini, 1554)

De roof van Polyxena (Pio Fedi)

Menelaos bij het lichaam van Patroclus