Piazza della Signoria en de Loggia dei Lanzi

De Piazza della Signoria is het politieke en historische hart van Firenze. Het plein heeft een lange en boeiende geschiedenis.  Voor het Palazzo Vecchio staat de Marzocco, de leeuw die het symbool is van Firenze. Dit beeld was het eerste beeld op het plein, en werd vermoedelijk in 1349 op de ringhiera geïnstalleerd. Hoewel het origineel nu verloren is gegaan en in 1812 werd vervangen door een soortgelijke marzocco gemaakt door Donatello, is de marzocco voor alle florentijnen een belangrijk symbool. Ook onder de Loggia dei Lanzi staan twee monumentale leeuwen, de leeuw rechts is een beeld uit de oudheid, terwijl de leeuw links het werk is van de Romeinse beeldhouwer Flaminio Vacchi uit 1598. De leeuw verhuisde pas in 1789 naar deze plaats.

Oorspronkelijk had deze loggia die gebouwd tussen 1374 en 1382, de naam Loggia dei Priori. Het is een open loggia, een overdekte hal van drie enorme open bogen aan de zijde van het Piazza della Signoria die oorspronkelijk gebouwd werd om bestuurders en hun gasten tijdens plechtigheden een overdekt podium te bieden.

Vanaf de 16e eeuw, met de oprichting van het Groothertogdom Toscane en de definitieve onderdrukking van de republikeinse instellingen, kreeg de Loggia dei Lanzi een nieuwe bestemming. Hij werd het decor voor enkele sculpturale meesterwerken en werd zo een van de eerste tentoonstellingsruimtes ter wereld. Groothertog Cosimo I rangschikte de beelden niet louter op basis van een esthetisch criterium, maar zorgde ervoor dat de voorstellingen politieke betekenis kregen, zoals dat ook al het geval was met de alle sculpturen op de Piazza della Signoria.
Cosimo I de' Medici (1519 - 1574) werd in 1569 de eerste groothertog van Toscane en heerste van 1537 tot 1574, aan het eind van de renaissance. Op het gebied van de architectuur en de kunsten had hij veel invloed. Hij steunde kunstenaars als Giorgio Vasari, Agnolo Bronzino en Benvenuto Cellini. Op de Piazza della Signoria, staat een groot ruiterstandbeeld van hem van de hand van Giambologna (1598).

De bekendste beelden onder de Loggia dei Lanzi zijn:

De Sabijnse maagdenroof (Giambologna, 1583)

Hercules en de Centaur (Giambologna, 1599)

Perseus en Medusa (Benvenuto Cellini, 1554)

De roof van Polyxena (Pio Fedi, 1566)

Menelaos bij het lichaam van Patroclus

Benvenuto Cellini, Perseo con la testa di Medusa (particolari), c. 1554, Loggia dei Lanzi, Piazza della Signoria, Firenze [1]

Van Cellini's Perseo zijn enkele interessante voorstudies bewaard gebleven. Naast een wasmodel waarnaar Cellini zelf in zijn Vita verwijst, is er in de collecties van het Bargello Museum ook een bronzen model van vergelijkbare afmetingen te zien. De geschiedenis of herkomst van de twee modellen zijn niet bekend. Aangezien ze niet voorkomen in de inventaris die bij het overlijden van Cellini is opgesteld, noch in de Medici-inventarissen, is het waarschijnlijk dat de kunstenaar ze aan iemand heeft geschonken. In 1826 biedt de Florentijnse kunsthandelaar Fedele Acciai de beelden te koop aan in het Uffizi. De herkomst is een Florentijns patriciërshuis. De aankoop werd afgerond op 8 juni van hetzelfde jaar. In 1888 gingen de Perseo-modellen over naar het Museum Bargello, dat in 1865 opgericht was.

Ook in het Victoria & Albert Museum in Londen wordt een schetsmodel voor de Perseus-groep aan de Loggia dei Lanzi in Firenze bewaard. Het beeldje stelt het Hoofd van Medusa voor dat door de hand van Perseus bij de haren vastgehouden wordt. Dit expressieve hoofd werd verworven door kunsthistoricus John Pope-Hennessy, die de betekenis ervan erkende als een van de weinige overgebleven modellen van Benvenuto Cellini.

Het gieten van de beeldengroep zoals die door Cellini beschreven wordt in zijn autobiografie, was een verbazingwekkende technische prestatie. Cellini stelde zichzelf ook de zeer ambitieuze uitdaging om het beeld, ondanks zijn aanzienlijke afmetingen, in één volume te gieten. Hij wilde daarmee de valkuilen vermijden waarmee Donatello was geconfronteerd met zijn sculptuur van Judith en Holofernes, met gebreken die Cellini onaanvaardbaar achtte voor zijn project [4]. De ongelijke kleur van de legeringen was de meest opvallende. Bovendien, aangezien het beeld onder een boog moest worden geplaatst en niet met de rug tegen een muur, moest Benvenuto ervoor zorgen dat het beeld vanuit alle mogelijke gezichtspunten harmonieus en uniform van kleur was.
Ten slotte wilde Cellini het thema van Perseus verrijken met bronzen toevoegingen op de sokkel van het beeld, vier beelden en een bas-reliëf die verschillende aspecten van de mythe belichten.
Cellini zal eerst zijn Medusa ontwerpen, dan Perseus zelf, en als laatste de marmeren sokkel met de vier bronzen beelden en een bas-reliëf: Danaë de moeder van Perseus, Jupiter de vader van Perseus en Athena, Mercurius die Perseus beschermde tijdens zijn zoektocht naar Medusa, en Minerva dier Perseus van een pantser voorzag om Medusa te bestrijden.