Tomba di Giuliano de Medici, Sagrestia Nuova, Basilica di San Lorenzo, Firenze

De Cappelle Medicee of Medici-kapellen, de laatste rustplaats van de beroemde familie Medici, bevinden zich onder de koepel van de San Lorenzo Basiliek in Firenze. De ingang van de Medici-kapellen bevindt zich aan de achterkant van de basiliek, op Piazza Madonna degli Aldobrandini.
De Basilica di San Lorenzo is gebouwd in de 15e eeuw naar een ontwerp van Filippo Brunelleschi. San Lorenzo was de kerk van de familie de'Medici familie. Brunelleschi heeft zijn werk nooit kunnen voltooien. Naar zijn ontwerp is de kerk in 1446 voltooid door Antonio Manetti. In 1516 vroeg paus Leo X aan Michelangelo om de gevel van de kerk af te werken. Ondanks alle ontwerpen die Michelangelo voor de gevel gemaakt heeft, bleef deze onvoltooid.

Het project dat Michelangelo een groot deel van zijn resterende tijd in Florence zou bezighouden, was de Medici kapel, een gebouw dat ook de Nieuwe Sacristie werd genoemd omdat het als tegenhanger diende van Brunelleschi's Oude Sacristie aan de andere zijde van de San Lorenzo [5].

De achthoekige Cappella dei Principi ligt aan achterkant van San Lorenzo, achter het altaar, onder een grote koepel waardoor San Lorenzo goed herkenbaar is op de skyline van Firenze.

Sagrestia Nuova

De Sagrestia Nuova werd door Michelangelo gebouwd in opdracht van kardinaal Giulio de’ Medici en paus Leo X, zijn neef, als een mausoleum voor leden van de familie de'Medici. Michelangelo kreeg de opdracht na het stilvallen van de plannen en werken aan de voorgevel van San Lorenzo.
Michelangelo bouwde de Sagrestia Nuova tussen 1521 en 1534 op basis van hetzelfde plan als de Sagrestia Vecchia van Brunelleschi. Michelangelo verdeelde de ruimte in meer complexe vormen, met triomfbogen en apsissen .De grafkapel is toegankelijk via een gang vanaf de Cappella dei Principi. De doorgang vanuit de basiliek is gesloten.

Omsloten in de twee zijmuren creëerde hij de monumentale graven van Giuliano de 'Medici, hertog van Nemours en zijn neef Lorenzo de' Medici, hertog van Urbino. Voor beide graven maakte hij drie sculpturen: de Allegorieën van de Tijd, die op de graven liggen, met daarboven in een uitgespaarde nis portretten van de twee hertogen. Voor het graf van Giuliano de 'Medici, gezeten in een trotse houding, koos hij Dag en Nacht; voor die van Lorenzo de 'Medici, afgebeeld in een melancholische en bedachtzame pose, de Dageraad en de Schemering.

In een kleine ruimte onder de apsis werden in 1975 muurtekeningen van Michelangelo teruggevonden, waarvan er enkele verband kunnen houden met de beelden en architectuur van de Sagrestia Nuova.

Een kleine geschiedeniss

Giuliano de 'Medici, hertog van Nemours, het eerste personage van de Medici-familie dat een adellijke titel kreeg, stierf in 1516 op zevenendertigjarige leeftijd. Drie jaar later stierf ook zijn neef, de bijna even oude Lorenzo, hertog van Urbino. Daarmee kwam een einde aan de legitieme afstamming van de belangrijkste tak van de familie de'Medici, tot grote consternatie van paus Leo X (Giovanni de 'Medici en respectievelijk broer en oom van de twee duchi).

Onder deze omstandigheden besloot Giovanni de 'Medici Michelangelo de bouw van een prinselijk graf voor de twee overleden kinderen toe te vertrouwen. De grafkapel zou geïntegreerd worden in de familiekerk San Lorenzo.

In de Sagrestia Vecchia, die gebouwd was door Brunelleschi, werd besloten om in deze nieuwe monumentale kapel ook de twee "Magnifici", Lorenzo (overleden 1492) en Giuliano (overleden 1478), respectievelijk vader en oom van de paus.

Het herontwerp van de Nieuwe Sacristie begon al in 1519 en de werken begonnen in 1521. Na de onderbreking door de dood van de paus, werden ze hervat in 1524, toen de kunstenaar voor de nieuwe Medici-paus Clemente VII definitief de architectonische structuur van het complex. De modellen voor de graven van de twee "hertogen" werden dat jaar voorbereid. Het werk hield een lange tijd stand, ook door de talrijke toezeggingen van de kunstenaar (de Laurentian Library, het graf van Julius II) en kwam, steeds moeizamer, tot een oplossing met een kleiner aantal beelden dan gepland: alleen drie in plaats van vijf of zeven. In feite zijn de twee personificaties van helse rivieren die aan de voet van het graf moeten worden geplaatst nooit gerealiseerd, noch de beelden voor de twee zijnissen, die hemel en aarde zouden vertegenwoordigen [1] en die de kunstenaar wilde delegeren, gebaseerd op op zijn ontwerp, aan de Tribolo.