De archeologische vindplaats Roselle (Rusellae in het Latijn), waar belangrijke historische bewijzen uit de Etruskische en Romeinse tijd bewaard zijn gebleven, ligt zo'n tien kilometer ten noorden van Grosseto.Roselle is een archeologische vindplaats met een lange geschiedenis die teruggaat tot de 7e eeuw v. C. en loopt tot de 12e eeuw, toen de stad geleidelijk werd verlaten na de verplaatsing van het bisdom naar het naburige Grosseto. De nederzetting ontwikkelde zich op twee heuvels, aan de zuidoostelijke oever van het Meer van Prile, vlakbij de monding van de rivier Ombrone. Monumentaal zijn de overblijfselen uit de Romeinse tijd: het amfitheater, het forum, de basilieken, de stadsmuren en verschillende privégebouwen, zoals de Domus dei Mosaici en de Basilica dei Bassi. Het bezoek omvat ook de Etruskische necropolis van Serpaio, die voornamelijk bestaat uit kleine hypogea met dromos en rechthoekige kamers, en een lange wandeling langs de imposante cyclopische muren van Roselle.

Bezoekers aan het archeologische gebied in Roselle kunnen het archeologisch museum in Grosseto verkennen en de rijke geschiedenis van deze "verloren stad" ontdekken.

De stadsmuren van Roselle, la cinta muraria etrusca

De stadsmuren werden tussen de 7e en 6e eeuw v.o.t. door de Etrusken gebouwd ter bescherming van de stad Roselle, die in die tijd een van de belangrijkste steden van Etrurië was, zowel vanwege haar strategische belang als vanwege de handel met andere steden in de omgeving.[4]

In het midden van de 6e eeuw werd Roselle voorzien van een meer dan drie kilometer lange stadsmuur van grote, droog gestapelde stenen blokken, die het profiel van de heuvel volgde en een oppervlakte van ongeveer 40 hectare omvatte.[4]

De natuurlijke functie van de stadsmuur, als vestingwerk en tegelijkertijd als afbakening van de bebouwde kom, bleef eeuwenlang bestaan, waardoor in alle tijdperken en met behulp van verschillende technieken restauratie- en renovatiewerkzaamheden onontbeerlijk waren.
Aan het einde van de 18e eeuw en in de eerste helft van de 19e eeuw maakten de muren van Roselle indruk op reizigers die door de Maremma trokken, en de lange stukken die bewaard zijn gebleven en die tot 5 meter hoog reiken, blijven nog steeds ontroeren. [4]

Het gebruikte bouwmateriaal is lokale steen, zandsteen en vooral kalksteen. Om het transport van de zware blokken te vergemakkelijken, werden deze meestal gewonnen uit de rotslaag direct boven het bouwterrein, hoger op de heuvel.
De muurstructuur maakte gebruik van de natuurlijke rots, die was gehouwen en geëgaliseerd, als fundering en bestond uit twee lagen blokken, opgevuld met aarde vermengd met steenslag, om de noodzakelijke afvoer van regenwater te vergemakkelijken, wat ook werd verzekerd door afwateringskanalen. Hoewel de blokken een onregelmatige vorm hadden, waren ze zorgvuldig met elkaar verbonden en aan de buitenkant geëgaliseerd.

In de muren waren de toegangspoorten tot de stad aangebracht, die gedeeltelijk al op kaarten uit de 18e eeuw waren aangegeven: het bestaan van vijf poorten is door opgravingen bevestigd, maar misschien waren er wel acht, als we ook uitgaan van de reconstructie van het oude wegennet rond Rosselli en de locatie van de necropolen, die zich normaal gesproken buiten de muren langs de verkeerswegen bevinden. Een van de poorten waarvan het bestaan zeker lijkt, bevindt zich onder de ingang van het archeologische park, zoals blijkt uit zowel het verloop van de muren als dat van de oude geplaveide weg die vanuit het centrum van de stad komt. Twee poorten waren kamers met een centrale ruimte.[4]

Area archeologica di Roselle