Roselle was ooit een belangrijk centrum van de Etruskische beschaving, bekend om zijn rijkdom, handel en artistieke prestaties. De archeologische vindplaats Roselle (Rusellae in het Latijn), waar belangrijke historische bewijzen uit de Etruskische en Romeinse tijd bewaard zijn gebleven, lag zo'n tien kilometer ten noorden van Grosseto. Roselle lag aan de oever van het oude Prile-meer en is vandaag de dag een van de interessantste archeologische vindplaatsen van Italië. Met een bijzonder gunstige geografische ligging op het kruispunt tussen de Ombrone vallei en de Maremma grossetana, is Roselle een van de best bewaarde lucumonie [3] in centraal Etrurië.

Roselle werd bewoond vanaf de eerste helft van de 7e eeuw, werd een onafhankelijke stad die behoorde tot de Etruskische dodecapolis, werd in de 3e eeuw v.o.t. een Romeinse kolonie en uiteindelijk verlaten in 1138. De opeenstapeling van gebouwen en muren van de Villanova, Etruskische, Romeinse en vroegmiddeleeuwse beschavingen maakt Roselle tot de interessantste dwarsdoorsnede van de continuïteit van nederzettingen in de Toscaanse Maremma.

Roselle werd in 294 v.o.t. veroverd door de Romeinse consul Lucius Postumius Megellus. Rome koloniseerde normaal gesproken veroverde gebieden, maar in het geval van Roselle gebeurde dit slechts gedeeltelijk, de structuur van de stad werd enkel vergroot. Roselle heeft daarom delen die Etruskisch zijn en delen die typisch Romeins zijn, zoals het amfitheater, het forumcomplex, de Basilica dei Bassi en de baden.

Le botteghe romane, een wijk bestemd  was voor ambachtelijke en commerciële activiteiten

Aan de rechterkant van de geplaveide weg, die afdaalt van het gebied van de baden uit de Hadrianische periode en doorloopt in het deel van de decumanus dat naar het Forum leidt, ontwikkelde zich een wijk bestemd  was voor ambachtelijke en commerciële activiteiten. De functie van de individuele kamers is moeilijk te bepalen, maar de kamers aan de straatkant kunnen worden geïnterpreteerd als werkplaatsen (tabernae). Hun constructie dateert uit het begin van de keizertijd, hoewel wat vandaag bewaard is gebleven een recentere indeling weerspiegelt (4e-5e eeuw n.C.).

Vanaf de Tabernae met uitzicht op de antieke Decumanus heet Agrippina, de moeder van keizer Nero, bezoekers welkom. Het standbeeld, niet het origineel maar een kopie, werd geplaatse op de plek waar het in de jaren 1980 werd ontdekt.[0]

Het hoofd van het vrouwenbeeld, dat naast de portretten van Agrippina Minor, de moeder van keizer Nero, staat, kwam pas later aan het licht, toen de opgraving van de decumanus was voltooid. Het beeld dat hier wordt getoond, gemaakt in 2009, is een marmeren kopie van het origineel in het Archeologisch Museum in Grosseto.

De laatste kamer richting het plein, de grootste, lijkt te zijn gebruikt voor ambachtelijke activiteiten, zoals wordt aangegeven door een zuilelement, een ruw bewerkt stenen blok en twee kleine ovens uit de vroege keizertijd, met ijzerslakken en kolen, mogelijk voor de vervaardiging van metalen voorwerpen.[4]

De decumanus maximus (1ste eeuw n.C.) is een van de twee hoofdwegen van Roselle, die van oost naar west loopt. De weg begint bij een van de stadspoorten, de ingang van het Archeologisch Park, en verbindt deze met het Forum. Langs de hele weg stonden fonteinen en gebouwen. Het beeld van Agrippina staat aan de decumanus, net voor deze de cardo kruist, de tweede hoofdstraat die van noord naar zuid loopt.