The San Carlone or Sancarlone, Arona

Martelage des feuilles de cuivre, Anonyme (Attribué à Pierre Petit, ca. 1881 – 1884) [1]
Het slaan van het koper en de montage van het Vrijheidsbeeld in de Parijse werkplaats Gaget, Gauthier et Cie.

« On n’entend que des coups de marteau, des grincements de lime, des cliquetis de chaînes ; partout une agitation, un brouhaha, un remue-ménage énorme. On se croirait dans une vaste usine. »[2]

De Parijse werkplaats Gaget, Gauthier et Cie, rue de Chazelles, Paris

	Op deze foto zien we het bewerken van de koperplaten en de montage van het Vrijheidsbeeld in de Parijse werkplaats Gaget, Gauthier et Cie. Ambachtslieden hebben koperplaten in een smidse verwarmd en verzacht. Vervolgens legden ze de platen op houten mallen en gebruikten ze zware houten hamers om het metaal in de rondingen van de malle in de gewenste vorm te slaan. Gaget, Gauthier and Cie waren experts in de kunst van het repousseren, een sculpturale techniek van het hameren van plaatstaal in mallen. Vervolgens werden de bewerkte koperplaten gemonteerd op het binnenwerk van het beeld dat ontworpen was door de ingenieur Gustave Eiffel en zijn hoofdontwerper Maurice Koechlin. Het stevige interne ijzeren skelet ondersteunde de dunne koperen bekleding van het beeld.
Met zijn leerling Auguste Bartholdi werkte Viollet-le-Duc vanaf de eerste schetsen in 1870 mee aan het ontwerp voor La Liberté éclairant le monde. Als hoofdingenieur ontwierp Viollet-le-Duc het skelet voor de monumentale sculptuur waaraan de huid van koperen platen zou worden verankerd. De methode die werd gebruikt om het koper te vormen was de repoussé techniek. Les Ateliers Monduit Voor deze eerste delen van het Vrijheidsbeeld werkten Bartholdi en Eugène Viollet-le-Duc samen met Les Ateliers Monduit aan de rue de Chazelles. Het atelier had al een goede reputatie opgebouwd met restauratiewerkzaamheden aan de Colonne Vendôme, de zuil die Napoleon Bonaparte in 1810 had laten neerzetten op het Place Vendôme, en die bijna was verwoest tijdens de Franse Revolutie. Eugène Viollet-le-Duc Eugène Viollet-le-Duc was vertrouwd met het werk van Honoré Monduit. Ze werkten wel vaker samen en creëerden architectonische ornamenten voor de restauratie van grote historische monumenten. Door belangrijke publieke en private opdrachten binnen te halen, nam Monduit deel aan een ware renaissance van metaalbewerking tijdens de tweede helft van de 19e eeuw. De werkplaatsen van Monduit vervaardigden allerlei voorwerpen en elementen, van kruisbloemen, waterspuwers, dierensculpturen, beelden enz. en maakten daarbij ook gebruik van de repoussé techniek, het in reliëf slaan van metaal [4]. Les Ateliers Monduit was opgericht rond 1820 in Saint-Germain-en-Laye door Philippe Monduit, en in 1860 door zijn zoon Honoré naar de rue de Chazelles in Parijs overgebracht. In de loop van de jaren veranderde het bedrijf door erfopvolgingen en overnames verschillende keren van naam: Monduit et Béchet, Monduit et fils, Gaget, Gauthier et Cie, Measurer en Monduit fils, enz.

Emmanuel Flamant, La main et le flambeau de la Statue de la Liberté, 1876		Emmanuel Flamant, Statue de la liberté, main et flamme		Paul Joseph Victor Dargaud, The Statue of Liberty in Frederic-Auguste Bartholdi’s Studio, Paris, 1884, Santa Barbara Museum of Art, California
Gaget, Gauthier et Cie In 1880 kwam de werkplaats in handen van een architect Gaget, en een ingenieur Gauthier [6]. Monduit verplaatste zijn activiteiten naar de nabijgelegen rue Poncelet, op nummer 31, en zou tot 1970 actief blijven. Het nieuwe bedrijf Gaget Gauthier et Cie behield dezelfde specialiteiten: dakbedekking, loodgieterswerk, watervoorziening in steden, maar ook ornamenten en kunstwerken in lood en koper[5]. Hier zouden de 300 koperplaten van het monumentale standbeeld van Auguste Bartholdi gevormd en geassembleerd worden. Voor de assemblage werd naast de werkplaats een terrein gehuurd waar het beeld in juni 1884 voltooid zou worden.


Album de la construction de la Statue de la Liberte [1]

De inhuldiging van de metalen structuur van Gustave Eiffel voor het Vrijheidsbeeld, op de binnenplaats van de werkplaatsen Gaget, Gauthier et Compagnie, op 24 oktober 1881		De montage van het Vrijheidsbeeld op de metalen structuur van Gustave Eiffel, op de binnenplaats van de werkplaatsen Gaget, Gauthier et Compagnie		Albert Fernique, De montage van het Vrijheidsbeeld rond 1882, 1882/1884

Reis naar Milaan

Tijdens reizen in Italië had Bartholdi in Arona, nabij Milaan de Sancarlone bestudeerd, een reusachtig beeld van San Carlo Borromeo. De Sancarlone was op dat moment het grootste metalen beeld ter wereld. Het kolossale beeld is gebouwd op een heuvel met uitzicht op het Lago Maggiore in de buurt van het voorouderlijk kasteel van de familie Borromeo. Bartholdi bezocht Arona om de structuur van het beeld te bestuderen. Het stelde hem gerust dat het beeld al bijna twee eeuwen standhield, ondanks de geringe plaatdikte van 1 mm. Bartholdi noemde de Sancarlone het eerste monumentale beeld dat gemaakt was volgens de repoussé techniek (het repousseren, een sculpturale techniek waarbij metalen platen in mallen gehamerd worden). Het was deze techniek die Bartholdi voor ogen had voor La Liberté éclairant le monde in New York, en in Arona bekeek hij het resultaat van de technieken die Crespi toegepast had. Bartholdi: «The statue of St. Charles Borromeo is the first known example of a statue of repousse copper, worked with the hammer inside and outside, and freely supported on iron beams. The work was executed in a somewhat coarse style, but it is interesting, and has the merit of being the result of a bold initiative. The copper is a little thin, measuring only a millimetre in thickness, say, for two centuries. »[3] De Kolossus van Arona wordt vermeld op de plaquette op het voetstuk van het Vrijheidsbeeld.

Arona, statua di San Carlo Borromeo [4]
Frédéric Auguste Bartholdi \| Het Vrijheidbeeld of la Liberté éclairant le monde, de bewogen geschiedenis van een onbewogen vrouw [1] Frédéric Auguste Bartholdi \| Een kleine geschiedenis [2] Het verhaal van een verbeelding. Achtergrond en inspiratiebronnen van la Liberté éclairant le monde Pio Fedi, Statua della Libertà della Poesia, tomba Giovanni Battista Niccolini, Santa Croce, Firenze Album Statue of Liberty Il San Carlone - Portale Turistico del Comune di Arona (NO) \| web.archive.org Robert Dulau, « Diffusion, réception de l’œuvre d’un artisan-entrepreneur du XIXe siècle : l’atelierMonduit », Livraisons de l'histoire de l'architecture [En ligne], 29 \| 2015, mis en ligne le 10 juin 2017, consulté le 06 mai 2019. URL : http://journals.openedition.org/lha/482 ; DOI : 10.4000/lha.482 \| pdf

[0] Photo released into the public domain. [1] Photo released into the public domain. Source: Album de la construction de la Statue de la Liberte. (http://digitalgallery.nypl.org/nypldigital/explore/?col_id=168) Repository: The New York Public Library. Photography Collection, Miriam and Ira D. Wallach Division of Art, Prints and Photographs. See more information about http://digitalgallery.nypl.org/nypldigital/id?1161046 and others at http://digitalgallery.nypl.org. Persistent URL: http://digitalgallery.nypl.org/nypldigital/id?1161046 Published through Wiki Commons. [2] Le Moniteur universel, 29 mars 1885, ook geciteerd door Google Arts & Culture. Opgericht in 1789 door Charles-Joseph Panckoucke (1736-1798), uitgever van de Encyclopédie de Diderot et d'Alembert, La Gazette nationale of Le Moniteur Universel was meer dan een eeuw het officiële orgaan van de Franse regering. [3] Bartholdi, Frédéric (1885). The Statue of Liberty Enlightening the World. North American Review. North American Review. [4] Photo by Gianni Careddu, published under the Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International license. [5] Denis Cosnard, La Liberté éclairant la rue de Chazelles [6] De naam van het bedrijf Gaget zou aan de oorsprong liggen van het woord "gadget" .[Bronnen Gaget-Gauthier [archive] - Académie de Créteil en Gadget [archive] - Centre national de ressources textuelles et lexicales (CNRTL)] De etymologie van het woord gadget blijft voor anderen onzeker. Het woord is in het Engels in gebruik vanaf 1850.

This article incorporates material from the Wikipedia article Sancarlo ne published under the GNU Free Documentation License.