Met Beate Angelico, een  baanbrekende tentoonstelling die gewijd is aan Fra Angelico (ca. 1395–1455), brengt Firenze hulde aan een van de grote meesters van de vroege renaissance. Van 26 september 2025 tot 25 januari 2026 presenteren Palazzo Strozzi en het Museo di San Marco samen meer dan 140 werken – schilderijen, tekeningen, manuscripten en sculpturen – afkomstig uit vooraanstaande musea en collecties van over de hele wereld.
Beate Angelico is de eerste grote monografische tentoonstelling over Fra Angelico in Firenze in meer dan zeventig jaar. Ze biedt een unieke kans om het artistieke parcours van de dominicaanse monnik te volgen, van zijn beginjaren binnen de inernationale gotiek, tot zijn rol als een van de grondleggers van de renaissanceschilderkunst.

Zaal 7, Lange verblijven in Rome, en de meest vruchtbare jaren van zijn carrière

Tussen 1445 en 1455 wisselde Angelico lange verblijven in Rome af met periodes in Firenze, en beleefde zo de meest vruchtbare jaren van zijn carrière. Op uitnodiging van Eugenius IV, die in Firenze de fresco's van San Marco had bewonderd, versierde hij in 1446 de Sacramentskapel in het Vaticaan, die vandaag de dag verloren is gegaan, maar wellicht bekend is dankzij tekeningen op paars perkament en werken die op die cyclus zijn geïnspireerd, zoals het drieluik van het Laatste Oordeel, die beide in deze zaal te zien zijn.
Na een tussenperiode als prior in Fiesole (1450-1452) keerde Angelico terug naar Rome, waar hij voor Niccolò V de Niccolina-kapel (1448) fresco's schilderde, gewijd aan de protomartelaren Stefanus en Laurentius: een manifest van het christelijk humanisme, waarin architectuur geïnspireerd op het oude Rome en het ‘nieuwe Rome’ van Firenze episodes van naastenliefde en martelaarschap omkadert.
In die jaren werkte Angelico ook voor kardinaal Juan de Torquemada, een vooraanstaand dominicaans theoloog en auteur van een uitgebreid iconografisch programma in Santa Maria sopra Minerva, waarvoor Angelico twee panelen met de Kruisiging schilderde, die hier te zien zijn, naast een altaarstuk waarvan twee predella's met verhalen over Christus in de zaal worden tentoongesteld.
Na zijn dood op 18 februari 1455 werd Angelico begraven in de Minerva, geprezen als “secondo Apelle” en “gloria dei pittori”, (de tweede Apelles en de glorie van de schilders), bijnamen die zijn eeuwige roem bezegelden.

Beato Angelico, Triptych of the Last Judgment, c. 1448-1449

Het Drieluik van de Giudizio Universale, Ascensione e Pentecoste (het Laatste Oordeel, Hemelvaart en Pinksteren), gedateerd circa 1448-1449, bevindt zich in de Galleria Nazionale di Palazzo Corsini in Rome.

Het drieluik bestaat van links naar rechts uit de Hemelvaart, het Laatste Oordeel en Pinksteren. Het middenpaneel lijkt sterk op het paneel dat voor Santa Maria degli Angeli (circa 1431) werd geschilderd, met een vergelijkbare compositie: bovenaan staat Christus de Rechter, omringd door heiligen, en onderaan de gezegenden en de verdoemden, gescheiden door een rij onbedekte graven (één rij) die in perspectief naar de achtergrond zijn geplaatst.

Door zijn monumentaliteit en compositorische classicisme kan het drieluik worden gedateerd in de Romeinse tijd van Angelico, dicht bij de fresco's in de Kapel van San Brizio in Orvieto (1447) en de Niccolònica Kapel in het Vaticaan (1448).

Beato Angelico, Trittico (San Pietro, Apparizione della Madonna col Bambino e sei angeli a san Domenico, San Paolo), 1446-1448 circa