Art in Toscany | Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze

Abramovic bracht een revolutie teweeg in het idee van performancekunst door de grenzen van haar lichaam en de mogelijkheden ervan voor creatieve expressie op de proef te stellen. Italië werd door de kunstenares gekozen als een belangrijke bestemming voor deze grote overzichtstentoonstelling, omdat het land een belangrijke rol heeft gespeeld in Abramovics leven en in de ontwikkeling van haar kunst. Abramovics werk bloeide op tijdens haar verblijf in Italië in de jaren 70 – toen ze internationaal succes genoot met optredens in Rome, Milaan, Napels, Venetië en Bologna.

Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi [Marina Abramovic, Cinema Odeon, Firenze]

Marina Abramovic alla conferenza stampa per la presentazione della retrospettiva The Cleaner di Palazzo Strozzi tenuta al Cinema Odeon Firenze, 19 set 201 ][2]

Sinds het begin van haar carrière in Belgrado, begin jaren zeventig, is Marina Abramovic een pionier in het gebruik van performance als beeldende kunstvorm. Het lichaam is altijd zowel haar onderwerp als medium geweest. Door de fysieke en mentale grenzen van haar bestaan te verkennen, heeft ze pijn, uitputting en gevaar doorstaan in haar zoektocht naar emotionele en spirituele transformatie. Deze specifieke mix van epische strijd en zelfgekozen geweld kwam voort uit de tegenstellingen uit haar jeugd: beide ouders waren hoge functionarissen in de socialistische regering, terwijl haar grootmoeder, bij wie ze woonde, devoot Servisch-orthodox was. Hoewel Abramovic's kunst van persoonlijke oorsprong was, sprak ze een generatie in Joegoslavië aan die gebukt ging onder de toenemende controle van het communistische regime.[3]

De ontbinding, het afbreken van bepaalde barrières, het overschrijden van de grenzen van fysiek en psychisch uithoudingsvermogen hebben altijd centraal gestaan in haar optredens. Vanaf haar allereerste acts, zoals Rhythm 5, Rhythm 0, Rhythm 10 en Lips of Thomas, veranderde de artieste op een ingrijpende de manier waarop performance in de vroege jaren 1970 opgebouwd weren. In tegenstelling tot kunstenaars als Chris Burden, Vito Acconci, Adrian Piper of Dennis Oppenheim, die voor het publiek werkten, heeft Abramovic haar werk altijd met het publiek gemaakt, het publiek was een noodzakelijke voorwaarde voor haar werk en werd altijd uitgenodigd om deel te nemen aan haar performances met de bedoeling een echte uitwisseling van constructieve energie tussen de kunstenaar en het publiek te creëren.
In 1974, voor de performance Rhythm 5, greep het publiek direct en met spoed in: Abramovic stikte bijna in de vlammen van de vijfpuntige houten ster die de kunstenaar in brand had gestoken en waarbinnen ze zichzelf had geplaatst door in het midden op de grond te gaan liggen.

Marina Abramovic, Rhythm 5, 1974

Marina Abramovic and Ulay, Imponderabilia, Bologna, 1977 [Marina Abramovi?, Rhythm 5, 1974/2011, 8 mm film transferred to digital video [Marina Abramovi?, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze 2018]

Marina Abramovic, Rhythm 5 1974/2011, 8 mm film transferred to digital video (no sound, b/w), 8:12” min. Amsterdam, LIMA Foundation. Courtesy of Marina Abramovic Archives and Lisson Gallery, London, MAC/2017/085 Credit: Ph. Nebojsa Cankovic. Courtesy of Marina Abramovic Archives. Marina Abramovic by SIAE 2018

« I construct a five-pointed star. The construction is made in wood shavings soaked in 100 liters of petrol. I light the star. I walk around the star. I cut my hair and throw it into each end of the star. I cut my fingernails and throw them into each end of the star. I enter the empty space in the star and lie down. I don’t realize the fire has consumed all of the oxygen when I lay down in the star. I lose consciousness. Because I am lying down the public does not react. When a flame touches my leg and I still don’t react, two people from the public enter the star and carry me out». The performance is interrupted.

Performance. Duration: 90 minutes. Student Cultural Center (SKC), Belgrade, 1974

Marina Abramovic, Rhythm 10, 1973

Haar eerste publieke optreden, Rhythm 10, vond plaats in 1973 in Edinburgh. Abramovic gebruikte twee bandrecorders en messen, waarmee ze zichzelf tussen de vingers stak. Telkens als ze zichzelf sneed, pakte ze een nieuw mes en ging door met het Russische messenspel. Het werk was een verkenning van pijn, geheugen en herhaling. Het gewelddadige karakter en de daad van zelfverminking trokken veel aandacht van het grotere kunstpubliek.

Marina Abramovi? Rhythm 10 (1973) © Marina Abramovi?. Courtesy of the Marina Abramovi? Archives [Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Room 2S, Firenze 2018]

Marina Abramovic Rhythm 10 1973/2017[8]
Marina Abramovi? Rhythm 10 1973/2017, sound installation. New York, Abramovi? LLC. Courtesy of Marina Abramovi? Archives, MAC/2017/084 Credit: © Marina Abramovi?. Courtesy of Marina Abramovi? Archives. Marina Abramovi? by SIAE 2018

« Rhythm 10 was absolutely crazy. It was based on a drinking game layed by Russian and Yugoslav peasants: you spread your fingers out on a wooden bar or table and stab down a sharp knife, fast, in the spaces between your fingers. Every time you miss and cut yourself, you have to take another drink. The drunker you get, the more likely you are to stab yourself. Like Russian roulette, it is a game of bravery and foolishness and despair and darkness – the perfect Slavic game »

Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi [Marina Abramovic, Rhythm 10, 1973] [1]
Marina Abramovic Rhythm 10 1973/2017, sound installation. New York, Abramovic LLC. Courtesy of Marina Abramovic Archives, MAC/2017/084 Credit:© Marina Abramovic. Courtesy of Marina Abramovic Archives. Marina Abramovic by SIAE 2018

Marina Abramovic, Rhythm 0, 1974

Een jaar later, in 1975 was Marina terug in Italië, in de Studio Morra in Napels, met haar meest extreme performance, Rhythm 0, waarin de kunstenaar zichzelf veranderde in een object en zichzelf overleverde aan de genade van het publiek. De aanwezigen kregen tweeënzeventig voorwerpen, waaronder een hamer, een zaag, een veer, een vork, een bijl, een roos, een schaar, naalden, een pen, honing, een mes, een spiegel, spelden, lippenstift, een polaroidcamera, een pistool en een kogel waarmee ze zes uur lang alles konden doen wat ze maar wilden met het lichaam van de kunstenares. De sfeer werd verhit, de spanning nam toe, haar kleren werden kapotgesneden, ze raakte gewond, een mes werd tussen haar dijen in het hout gedreven, iemand liet haar het geladen pistool op zichzelf richten en haalde haar vinger over de trekker... totdat ze uiteindelijk gered werd door hetzelfde publiek dat haar letterlijk wilde vermoorden.

«In that moment I realized that the public can kill you. [...] What had happened while they were there, quite simply, was performance. And the essence of performance is that the audience and the performer make the piece together».

Marina Abramovic Rhythm 0 1974 © Marina Abramovi?. Courtesy of the Marina Abramovi? Archives [Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze 2018]

Marina Abramovic Rhythm 0, 1974 © Marina Abramovi?. Courtesy of the Marina Abramovic Archive
Courtesy of Marina Abramovic Archives and Lisson Gallery, London, MAC/2017/025. Marina Abramovic by SIAE 2018 [8]

«There are seventy-two objects on the table that one can use on me as desired. I am the object. During this period I take full responsibility. This performance is the last in the cycle of rhythms (Rhythm 10, Rhythm 5,
Rhythm 2, Rhythm 4, Rhythm 0). I conclude my research on the body when conscious and unconscious ».
List of Objects on the Table: Gun, bullet, blue paint, comb, bell, whip, lipstick, pocket knife, fork, perfume, spoon, cotton, flowers, matches, rose, candle, water, scarf, mirror, drinking glass, polaroid camera, feather, chains, nails, needle, safety pin, hairpin, brush, bandage, red paint, white paint, scissors, pen, book, hat, handkerchief, sheet of white paper, kitchen knife, hammer, saw, piece of wood, ax, stick, bone of lamb, newspaper, bread, wine, honey, salt, sugar, soap, cake, metal pipe, calpel, metal spear, box of razor blades, dish, flute, band aid, alcohol, medal, coat, shoes, chair, leather strings, yarn, wire, sulphur, grapes, olive oil, rosemary branch, apple [8].

Marina Abramovic, Rhythm 0, 1974, slide show, exhibition props: table with 72 objects, a gun, bullet, blue paint, comb, bell, whip, lipstick, pocket knife, fork, perfume, spoon, cotton, flowers, matches, rose, candle, water, scarf, mirror, drinking glass, polaroid camera, feather, chains, nails, needle, safety pin, hairpin, brush, bandage, red paint, white paint, scissors, pen, book, hat, handkerchief, sheet of white paper, kitchen knife, hammer, saw, piece of wood, ax, stick, bone of lamb, newspaper, bread, wine, honey, salt, sugar, soap, cake, metal pipe, scalpel, metal spear, box of razor blades, dish, flute, band aid, alcohol, medal, coat, shoes, chair, leather strings, yarn, wire, sulphur, grapes, olive oil, rosemary branch, apple [Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze 2018]

Marina Abramovic, Rhythm 0, 1974, slide show, exhibition props: table with 72 objects including a gun, bullet, safety pin, matches, rose, a needle... [Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze 2018]

Marina Abramovic, Rhythm 0, 1974, slide show, exhibition props: table with 72 objects, including kitchen knives, calpel, metal spear, box of razor blades... [Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze 2018]

Marina Abramovic, Rhythm 0, 1974, slide show, exhibition props: table with 72 objects, including an ax, a kitchen knife, hammer, saw... [Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze 2018]

Suggestieve beeldenvan de installatie Rhythm 0, 1974, tijdens de tentoonstelling
Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze, 2018 [1]

«In the beginning, the public was really very much playing with me. Later on it became more and more aggressive. It was six hours of real horror. They would cut my clothes. They will cut me with a knife, close to my neck, and drink my blood, and then put the plaster over the wound. They will, carry me around, half-naked, put me on the table, and stuck the knife between my legs into the wood. And, even somebody put the bullet in the pistol, and put in my hand and see if I were pressing it, her hand against my hand, if I would resist. But, I remember after six hours when the gallerist come and say this piece, it’s finished that I start being by myself and start walking through the audience naked and with blood, and tears in my eyes, everybody run away, literally run out of the door. I remember coming to the hotel that evening, looking at myself in the mirror and seeing really big piece of white hair».[9]

Performance.Duration: 6 hours. Studio Morra, Naples, 1974.

Marina Abramovic, Rhythm 0, 1974, slide show, exhibition props: table with 72 objects including a mirror, flute, shoes, a hat, matches, rose, a needle, hair brush, honey, salt, sugar, soap, cake, metal pipe... [Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze 2018]

Marina Abramovic, Rhythm 0, 1974, slide show, exhibition props: table with 72 objects, including a safety pin, hairpin, brush, bandage, metal spear, kitchen knife, chains, nails, rosemary branch, an apple... [Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze 2018]

Marina Abramovic, Rhythm 0, 1974, slide show, exhibition props: table with 72 objects, including a bell, whip, nails, a scissor, chains, an arrow... [Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze 2018]

Marina Abramovic, Rhythm 0, 1974, slide show, exhibition props: table with 72 objects, including nails, a scissor, chains... [Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze 2018]

Suggestieve beeldenvan de installatie Rhythm 0, 1974, tijdens de tentoonstelling
Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze, 2018 [1]

Marina Abramovic, Lips of Thomas, 1975

Marina Abramovic, Lips of Thomas 1975/2017 (NY Abramovic´ LLC. Courtesy of Marina Abramovic´ Archives, MAC/2017/028Marina Abramovic´ by SIAE 2018)[8]

«I slowly eat 1 kilo of honey with a silver spoon. I slowly drink 1 liter of red wine out of a crystal glass. I break the glass with my right hand. I cut a five-pointed star on my stomach with a razor blade. I violently whip myself until I no longer feel any pain. I lay down on a cross made of ice blocks. The heat of a suspended heater pointed at my stomach causes the cut star to bleed. The rest of my body begins to freeze. I remain on the ice cross for thirty minutes until the public interrupts the piece by removing the ice blocks from underneath me».

Performance. Duration: 2 hours, Krinzinger Gallery, Innsbruck, 1975

Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze [Lips of Thomas 1975-2017] [1]
Marina Abramovic, Lips of Thomas 1975-2017, slide show, exhibition props: cross made of ice, wine bottle, wine glass, whip, honey, silver spoon, razor blades, wooden table, wooden chair, white table cloth, overhead metal heating lamp. New York, Abramovic LLC. Courtesy of Marina Abramovic Archives, MAC/2017/

De tentoonstelling wordt in zeer belangrijke mate gekenmerkt door de dagelijkse herhalingen, heruitvoeringen van haar performances, die uitgevoerd worden door speciaal voor het evenement geselecteerde en getrainde spelers.

Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze [Reperformance of Imponderabilia, 1977/2018]

Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze [Spectator in front of Marina Abramovi?, Rhythm 5, 1974. Student Cultural Center, Belgrade 1974, in Room 2S]

Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze [Reperformances and Early works]

Suggestieve beelden uit de tentoonstelling Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze, 2018 [1]

Marina Abramovic werkt sinds 2005 steeds intensiever aan heropvoeringen als een manier om haar performances en die van andere kunstenaars voor het nageslacht te bewaren. Seven Easy Pieces, in dat jaar gepresenteerd in het Solomon R. Guggenheim Museum in New York, bestaat uit zeven heropvoeringen van performances van de kunstenaars Valie Export, Vito Acconci, Bruce Nauman, Gina Pane en Josef Beuys, en van Abramovic zelf. Marina beschouwt heropvoeringen als een manier om een performance, per definitie een efemere kunst, nieuw leven in te blazen. Uitgevoerd door nieuwe kunstenaars zijn de werken niet langer alleen maar archiefdocumentatie, ze krijgen een nieuw leven en veranderen met elke performer, precies zoals dat gebeurt met de uitvoering van een muziekstuk dat radicaal kan veranderen met de ene performer na de andere. Een werk moet zijn eigen leven leiden en zijn maker overleven [8].

Marina Abramovi?, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Florence [Reperformance Luminosity, 1997/2018]

Marina Abramovi?, The Cleaner, Palazzo Strozzi [Reperformance Luminosity, 1997/2018]

Marina Abramovi?, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze [Lips of Thomas 1975-2017]

Marina Abramovi?, The Cleaner, Palazzo Strozzi [Black Dragon, from the Series Transitory Objects for Human Use c.1990-1994]

In The Cleaner is een mooie serie reperformances te bewonderen, naast enkele participatory works, kunstwerken waar de toeschouwer een noodzaklijk deel van kan worden. De live herbeleving van haar gevierde performances is toevertrouwd aan een groep performers die speciaal geselecteerd en getraind zijn voor de Palazzo Strozzi tentoonstelling door Marina Abramovic's naaste assistente Lynsey Peisinger.

The Cleaner, Reperformances en Participatory works

Imponderabilia (1977/2018), Freeing Series (1975/2018), Luminosity (Spirit House-Luminosity 1997/2018), Cleaning the Mirror (1995/2018) and The House with the Ocean View (2002/2018).
Transitory Objects for Human Use (Chair for Human Use (III), Black Dragon, Bed for Human Use (III), Counting the Rice (2015) en Private Archaeology (1997/2015).

Werk met Ulay (Uwe Laysiepen)

Een groot deel van de tentoonstellig is natuurlijk gewijd aan de relatie van de kunstenaar met Ulay, die Abramovic in 1975 ontmoette voordat zij in 1976 met hem naar Amsterdam verhuisde. Van 1976 tot 1988 werkte Abramovic samen met Ulay, met wie ze ook samenleefde. Het doorstaan van langdurige lichamelijke pijn was onderdeel van hun werk.
In 1976 was ze voor het eerst op de Biënnale van Venetië, waar ze Relation in Space presenteerde, haar eerste performance met Ulay. De twee renden op elkaar af, waarbij ze elkaar eerst passeerden, elkaar vervolgens raakten en, nadat ze hun snelheid hadden opgevoerd, met steeds grotere kracht tegen elkaar botsten en ritmische geluiden produceerden met het botsen van hun naakte vlees. In juni 1977 arriveerde hun zwarte busje in Bologna voor de International Performance Week, waar de lichamen van Marina en Ulay, naakt en voor elkaar staand, de breedte van de ingang van de Galleria Comunale d'Arte Moderna verkleinden en bezoekers dwongen zich zijwaarts te draaien om erdoor te komen en te kiezen of ze hem of haar wilden aankijken: Imponderabilia! De voorstelling zou zes uur duren, maar na korte tijd arriveerde de politie die de voorstelling stopzette wegens onfatsoenlijk gedrag[8].

In 1988 kwam er een einde aan de intensieve samenwerking van het duo. In hun laatste performance liepen ze over de Chinese Muur, waarbij ze elk aan één kant begonnen om elkaar na drie maanden halverwege te treffen. Ulay begon zijn reis in de Gobiwoestijn en Abramovic startte haar reis aan de Gele Zee. Nadat zij ieder 2500 km gelopen hadden, kwamen zij in het midden bij elkaar en namen afscheid [4].
Performances met Ulay (Uwe Laysiepen):
Relation in Space (1976), Relation in Movement (1977), Relation in Time (1977), Breathing In/Breathing Out (1977), Imponderabilia (1977), AAA-AAA (1978), Rest Energy (1980), Nightsea Crossing (1981-1987) en Lovers (1988).

Marina Abramovic and Ulay, Imponderabilia, Bologna, 1977 [Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze 2018]

Marina Abramovic en Ulay, Imponderabilia, Bologna, 1977, fotomontage [Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze 2018]

Imponderabilia, 1977/2018
Dagelijks van 11.30 tot 19.30 uur, donderdag tot 21.30 uur | Piano Nobile

Deze performance werd voor het eerst uitgevoerd in 1977 in de Galleria Comunale d'Arte Moderna in Bologna, waar Marina Abramovic en Ulay 90 minuten lang tegenover elkaar stonden in een smalle doorgang, onbeweeglijk en naakt, en bezoekers die het museum wilden betreden dwongen tussen hen in te lopen. De ruimte tussen de twee lichamen is zo smal dat contact met het lichaam van de bezoeker onvermijdelijk is. Abramovic en Ulay daagden niet alleen de intieme en psychische sfeer van het menselijk lichaam uit, maar ook sociale gebruiken, en onderzoeken al die onzichtbare en “onberekenbare” factoren die het menselijk gedrag bepalen.
De performance zou zes uur duren, maar de politie maakte er een eind aan [2].

Ook in de heropvoering in Palazzo Striozzi staan twee performers naakt in een smalle doorgang bij de ingang van de eerste zaal op de Piano Nobile en kunnen bezoekers kiezen of ze tussen hun lichamen doorlopen op of opzij langs hen geen stappen.

Marina Abramovi?, The Cleaner, Palazzo Strozzi [Imponderabilia, 1977/2018]

Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi [Reperformance Imponderabilia, 1977/2018 [1]

Imponderabilia dat tijdens de Settimana Internazionale della Performance (Internationale Week van de Performance) in de Galleria Comunale d'Arte Moderna in Bologna (1-6 juni 1977) voor het eerst uitgevoerd werd, is een van de boeiendste - en ongetwijfeld de beroemdste performance van het duo Marina Abramovic en Ulay. De actie werd gedocumenteerd door Mario Carbone in een dubbelrol van regisseur en fotograaf . Volledig naakt en tegenover elkaar staand bezetten de twee kunstenaars het enige toegangspunt tot het museum, een smalle en opzettelijk beperkte doorgang om het publiek te dwingen er doorheen te gaan om bij de eerste zaal te komen. De bezoeker bevindt zich dus tegelijkertijd in de toestand van een subject dat een drempel overgaat (en daarbij moet beslissen of hij de man of de vrouw aankijkt), en van een object dat zonder zijn medeweten door de camera's wordt gefilmd en door de toeschouwers die al binnen zijn, wordt geobserveerd. Zodra ze in de centrale ruimte aankomen, ziet het publiek twee monitoren voor zich die het moment van binnenkomst weergeven. De korte kleurenfilm die Carbone zelf regisseert, registreert het verloop van de performance: veel deelnemers lopen onverschillig door de ruimte, anderen geamuseerd, weer anderen met neergeslagen ogen, oogcontact met de twee kunstenaars vermijdend om verlegenheid te voorkomen.
De performance zou zes uur duren, maar de politie maakte er voortijdig een einde aan.

In het Palazzo Strozzi zijn ook andere performances te zien, zoals Luminosity (1997/2018) of Cleaning the Mirror (1995/2018), waarin de kunstenaar voorzichtig (en zonder succes) een skelet probeert schoon te maken met een borstel die in vuil water gespoeld wordt. In de Strozzina is in plaats daarvan de performance The Freeing Series (Memory, Voice, Body - 1975/2018) te zien.

Freeing series 1975/2018
Freeing the Voice 1975/2018, Freeing the Memory, Freeing the Body. De heropvoeringen vinden plaats op donderdag en zaterdag vanaf 14:00 uur.

Deze drie heropvoeringen, die elkaar wekelijks afwisselen, doen denken aan de beroemde serie Freeing, die een overgangsritueel was voor Marina, waarbij ze haar oorspronkelijke omgeving ‘uitdreef’ voordat ze Belgrado verliet in 1975. In Freeing the Voice schreeuwt de performer, liggend op een matras op de grond met zijn of haar hoofd naar achteren gebogen, tot hij of zij zijn of haar stem verliest. In Freeing the Memory zit de performer op een stoel en herhaalt woorden en zinnen in zijn of haar eigen taal zonder pauze. De voorstelling eindigt wanneer de performer geen woorden meer kan bedenken. Freeing the Body wordt uitgevoerd onder begeleiding van een live muzikant. Muziek en het ritme van Afrikaanse trommels bewegen het lichaam van de performer die, gehuld in een zwarte bandana, danst en beweegt tot hij of zij uitgeput op de grond valt.

Marina Abramovic, Freeing the Voice 1975/2018 © Courtesy of Marina Abramovic Archives
[Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi, Firenze 2018] [8]

Luminosity (Spirit House-Luminosity) 1997/2018
De heropvoering vindt dagelijks plaats van 15.00 tot 16.00 uur.

Dit werk, dat deel uitmaakt van de Spirit House-performance die Marina in 1997 produceerde in de Sean Kelly Gallery in New York, zet aan tot een reflectie op de intensiteit van spiritualiteit die erin slaagt de lichamelijkheid van het lichaam te overstijgen door beheersing van beweging, ritme en gebaren. De performer, naakt, balanceert dertig minuten lang op een fietszadel, haar voeten zwevend boven de grond, en beweegt langzaam haar armen en benen. De intensiteit van het licht zorgt ervoor dat het volume van de ruimte geleidelijk toeneemt.

Cleaning the Mirror (1995/2018)
Dinsdag, woensdag, vrijdag, zaterdag, zondag van 14.30 tot 19.30 | Piano Nobile

Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi [Reperformance of Cleaning the Mirror, 1995/2018]

Marina Abramovic, The Cleaner, Palazzo Strozzi [Reperformance Cleaning the Mirror (1995/2018)] [1]

In de oorspronkelijke performance probeerde Marina Abramovic, gezeten met een menselijk skelet op haar schoot, het skelet behoedzaam en voorzichtig schoon te maken met een borstel, maar ze werd zelf steeds vuiler omdat ze de borstel in vuil water spoelde. De zes uur durende reperformance echoot onder andere de Tibetaanse doodsrituelen die discipelen voorbereiden om één te worden met hun eigen sterfelijkheid.

The House with the Ocean View (2002/2018)
De heropvoering vindt plaats van dinsdag 4 december om 18.30 uur tot zondag 16 december om 18.30 uur

In de heropvoering, zoals Marina Abramovic in 2002 deed in de Sean Kelly Gallery in New York, blijft de performer twaalf dagen in afzondering, zwijgend en vastend onder de ogen van het publiek. In drie kleine verhoogde kamers, op de grond verbonden door trappen waarvan de haringen zijn vervangen door messen met messen naar boven, gekleed in kleding geïnspireerd op de constructivist Aleksandr Rodcenko (1891-1956), zorgt de performer voor een zeer intense uitwisseling van energie met de bezoekers, wat essentieel is voor het succes van de performance.

Marina Abramovic The House with the Ocean View 2002-2018, installazione multimediale, letto con cuscino in pietra, lavandino, sedia con cuscino in pietra, tavolo, gabinetto, base della doccia, doccia, tre scale con coltelli, metronomo, bicchiere d’acqua, vestiti. New York, Abramovic LLC.[ Courtesy of Marina Abramovic Archives e Sean Kelly, New York, MAC/2017/072. Credit: Ph. Attilio Maranzano. Courtesy of Marina Abramovic Archives Marina Abramovic by SIAE 2018]

ROOM 8
Marina Abramovic, The Artist is Present 2010, 7-
channel video installation (color, no sound), New
York, Abramovic LLC. Courtesy of Marina
Abramovic Archives and Sean Kelly, New York,
MAC/2017/071Credit: Photography by Marco
Anelli. Courtesy of Marina Abramovic Archives
Marina Abramovic by SIAE 2018

Het vakantiehuis Podere Santa Pia bevindt zich in het zuiden van Toscane, in het hartje van de Toscaanse Maremma, op 30 km van Montalcino. Podere Santa Pia is is een prachtige voormalige klein kloosterboerderij uit de 19e eeuw. Het vakeantiehuis ligt op een heuvel, omgeven door wijngaarden, bossen van donzige eik en kurkeik, es en jeneverbesstruiken. Na een halve eeuw van verval werd het voormalige kleine klooster gerestaureerd tot een authentiekee vakantiewoning, met groot respect voor de originele Toscaanse stijl. De originele terracottavloeren houten balken en typische arcade's ademen de sfeer van een voorbije tijd. Maar het eenvoudige interieur en de minimalistische ingrepen sluiten perfect aan bij de eenvoud van de Toscaanse landhuizen van weleer. Een mooie selectie hedendaagse grafiek van kunstenaars als Jürgen Partenheimer, Ronald Noorman, Philippe Vandenberg en Hanns Shimansky maken deze woning tot een hoogstaand vakantieverbijf, in de nog ongerepte Maremma.

Case vacanza in Toscana | Podere Santa Pia

Celebrare il dolce far niente

A beautiful early evening by the pool, in the resplendent Tuscan sun, time takes on a languid quality

Visia da Podere Santa Pia, fino al mare e Montecristo

Podere Santa Pia, situated in a particularly scenic valley

Reflections on the pool: Tuscan designs for swimming

[1] Foto di Francesco Pierantoni, licenziato in base ai termini della licenza Creative CommonsAttribution 2.0 Generic (CC BY 2.0).
[2] Fonte Palazzo Stozzi, Firenze | www.palazzostrozzi.org/mostre/marina-abramovic
[3] Ontleend aan Marina Abramovic, Lips of Thomas | www.guggenheim.org
[4] Van 14 maart tot 31 mei 2010 wijdde het Museum of Modern Art (MoMA) in New York een retrospectieve tentoonstyelling aan het werk van Abramovic getiteld Marina Abramovic: The Artist is Present. Abramovic realiseerde er zelf een nieuwe performance, eveneens onder de titel The Artist is Present. Voor deze performance, die net als de tentoonstelling ongeveer drie maanden duurde, zat de kunstenaar gedurende de openingstijden van het MoMA in stilte op een stoel in het atrium van het museum. Bezoekers konden op een stoel tegenover Abramovic plaatsnemen om haar in stilte recht in de ogen te kijken zo lang als zij zelf wilden. Op de eerste dag van de performance schoof Ulay aan bij Abramovic, wat resulteerde in een emotioneel moment dat gevolgd werd door een warm applaus.
In totaal zat Abramovic 736 uur en 30 minuten op de stoel, en maakte zij oogcontact met ruim 1500 mensen.

Performance artist Marina Abramovic during her performance "The Artist Is Present" at the Museum of Modern Art. Still image from the 2010 documentary "The Future of Art" by Erik Niedling and Ingo Niermann [5]

Marina Abramovic: The Artist Is Present, een documentaire die de Servische performancekunstenaar volgt tijdens haar voorbereidingen op een retrospectieve tentoonstelling van haar werk in het Museum of Modern Art in New York. De film toont ook de drie maanden durende performance van Marina Abramovic, waarbij ze in totaal 736 uur roerloos op een stoel zat in het MoMA in New York.

Marina Abramovic: The Artist Is Present, Matthew Akers (USA 2012, 99′)

Video of Marina Abramovic and Ulay at MoMA retrospective".
The Italian photographer Marco Anelli took portraits of every person who sat opposite Abramovic, which were published on Flickr,[6] compiled in a book[7]

[5] Photo by Christian Görmer - Own work, CC BY-SA 3.0, Link
[6] "Marina Abramovic: The Artist Is Present—Portraits". Flickr. March 28, 2010.
[7] Anelli, Marco; Abramovic, Marina; Biesenbach, Klaus; Iles, Chrissie (2012). Marco Anelli: Portraits in the Presence of Marina Abramovic: Marina Abramovic, Klaus Biesenbach, Chrissie Iles, Marco Anelli: 9788862082495: Amazon.com: Books. Distributed Art Pub Incorporated. ISBN 978-8862082495.
[8] Marina Abramovic. The Cleaner [Florence, Palazzo Strozzi 21 September 2018–20 January 2019] | www.palazzostrozzi.org
[9]Marina Abramovi?: The Artist Is Present | Marina Abramovi?. Rhythm 0. 1974 | www.moma.org