Piero della Francesca, Annunciazione, Cappella Bacci, Basilica di San Francesco, Arezzo

Piero della Francesca schilderde De geschiedenis van het ware kruis in de Cappella Bacci van de basiliek van San Francesco in Arezzo. De frescocyclus is zijn grootste en belangrijkste werk en een meesterwerk uit de vroege Renaissance.

Inhoudelijk was de frescocyclus gebaseerd op de Legenda Aurea van Jacobus de Voragine, een populaire 13de-eeuwse tekst. In het onderste register van de rechter muur schildert Piero een Annunciazione, die inhoudelijk buiten de verhaallijn van De legende van het ware kruis valt. Piero della Francesca schilderde de frescocyclus tussen 1452 en 1466. Het fresco de Annunciatie werd waarschijnlijk in het eerste fase van de werken geschilderd, voordat Piezo in Rome verbleef (1458-1459).

De Annunciazione

Maria ontvangt de aankondiging van de engel beschut in een weelderige klassieke loggia.
De positie van de wit marmeren zuil scheidt het tafereel verticaal in twee helften, zoals wel vaker gebeurt in andere vergelijkbare voorstellingen uit de renaissance: enerzijds was het een erfenis van de traditionele polyptiek die in compartimenten verdeeld was, anderzijds stond de zuil voor het contact tussen de goddelijke en menselijke wereld, en symboliseerde de aanwezigheid van Christus (Christus est columna).

Linksboven, tegen de heldere hemelachtergrond, zien we hoe God de Vader vanuit de wolken de Heilige Geest in de vorm van stralen die uit zijn handen ontspringen, naar Maria stuurt.

Piero della Francesca, Annunciazione (particolare del Dio Padre), Cappella Bacci, Basilica di San Francesco, Arezzo [1]

De diagonaal van de architraaf, die doorloopt in het profiel van de uitstekende kroonlijst, verbindt de handen van God de Vader met het gezicht van Maria en suggereert de loop van de stralen van de Heilige Geest. Het perspectief staat hier ten dienste van het christelijke thema.

Net als in de Adorazione della Croce e Incontro tra Salomone e la Regina di Saba zien we een klassieke ruimte die herinnert aan Romeinse villa's; in het midden staat een elegante kolom van wit marmer. De symmetrie van verhoudingen wordt verbroken door het verdwijnpunt, dat Piero niet in het midden plaatst, maar rechts achter Maria.
Er is veel aandacht voor zelfs het kleinste detail, zoals de reflecties van het licht op de transparante sluier die het hoofd van Maria bedekt, tot de parels die haar jurk versieren, van de houten intarsia op de deur, tot de schaduwen die op de witte marmeren oppervlakken vallen. Het zijn opvallende nieuwe elementen die in Piero's latere werk verder zullen ontwikkeld worden.

Het licht komt met een scherpte van rechts (schaduw van de zuil, schaduw van de loggia achter de engel) en respecteert de natuurlijke verlichting van de kapel (het venster bevindt zich in de Capella Bacci aan de rechterkant). Toch is er ook de suggestie dat het licht uit het midden van de kapel zelf komt, uit het houten kruisbeeld van de Maestro di San Francesco. Een soortgelijk mystiek gebruik van licht vinden we ook terug in Piero's Flagellazione di Cristo in Urbino.

Het spel van driedimensionale kubussen op de muur rechts achter Maria verwijst naar het Romeinse opus scutulatum en demonstreert Piero's kennis van dit soort artistieke productie.

Piero della Francesca, Annunciazione, Cappella Bacci, Basilica di San Francesco, Arezzo [1]