Enkele werken
Polittico della Misericordia (1444-1465)
Sigismondo Pandolfo Malatesta in preghiera davanti a san Sigismondo, (1451)
De Geschiedenis van het Ware Kruis (1452 - 1466)
De Ontmoeting tussen de Koningin van Sheba en Koning Salomon
De slag tussen Constantijn en Maxentius
De vondst en herkennen van het Ware Kruis
De slag tussen Heraclius en Chosroes
Maria Magdalena (1460-1466)
Madonna del parto (ca. 1460)
De Verrijzenis (ca 1463)
plaatsen
Kaart | Piero della Francesca in Toscane en Midden Italië
I T Piero della Francesca, Le Storie della Vera Croce, Tortura dell'ebreo, Basilica di San Francesco, Arezzo [1]
Piero della Francesca, Le Storie della Vera Croce, Tortura dell'ebreo of De foltering van de jood, Basiliek van San Francesco, Arezzo
De frescocyclus La Leggenda della Vera Croce (De geschiedenis van het ware kruis) werd geschilderd door Piero della Francesca in de Cappella Bacci achter het hoogaltaar van de basiliek van San Francesco in Arezzo. De cyclus verhaalt de legende van het ware kruis in 10 episodes.
Il Tortura dell'ebreo of De foltering van de jood schilderde Piero della Francesca met zijn assistent Giovanni da Piamonte tussen 1452-1458. Het tafereel fungeert als een pendant van het fresco ernaast, il Ritrovamento delle tre croci e verifica della Croce aan de rechterkant van de muur waarin we een soortgelijk spel van schuine lijnen zien. De foltering van de jood speelt zich af ten tijde van de bedevaart van keizerin Helena in het Heilige Land, dat zijn hoogtepunt bereikt in het aangrenzende tafereel van de vondst en de herkenning van het kruis.
Het thema, dat een duidelijke anti-joodse connotatie had, werd ontleend aan de Gouden Legende door Jacopo da Voragine.
Linkse muur
Volgorde van de scenes:
scene 7: Tortura dell'ebreoRechtse muur
De jood Giuda Ciriaco is een personage uit de Legende van het Ware Kruis, een populaire 13de-eeuwse tekst van Jacobus de Voragine die het mysterieuze verhaal vertelt van van het Heilige Kruis van Christus.
De Byzantijnse historicus Sozomeno (5e eeuw) vermeldt Ciriaco al in zijn Historia ecclesiastica. Tussen 443 en 444 voegt Sozomeno de legende van Helena samen met die van de Joodse Judas-Ciriach, die al gevormd en wijdverspreid was in het oosten.
In deze verhalen onthult Giuda Ciriaco de plaats waar het kruis was begraven, waardoor het kon worden ontdekt. Hier krijgt de legende ook een opvallend anti-joods karakter. [4] [5]
De foltering van de jood, Tortura dell'ebreo, het verhaal
Na de overwinning van haar zoon Constantijn op Massenzio (de scène Vittoria di Costantino su Massenzio op de tegenoverliggende muur), besluit Helena op bedevaart te gaan naar Jeruzalem om de heilige relikwie te vinden.
In de stad is er echter niemand die weet waar het Kruis werd begraven, behalve uiteindelijk een Jood genaamd Juda (een verwijzing naar de verrader apostel), die echter weigert de locatie te onthullen. Hij wordt gefolterd en neergelaten in een put, waaruit hij alleen bevrijd wordt als hij bereid is te praten. Het fresco toont precies het moment van zijn bevrijding, wanneer twee arbeiders Judas uit de put trekken door touwen die hoog in het tafereel vastgebonden zijn aan een lier, terwijl een ambtenaar hem minachtend bij de haren grijpt.
Judas Ciriaco bezwijkt en leidt Elena en haar gevolg naar de tempel van Venus. Dit is de volgende scène, waar de drie kruisen van Golgotha ?worden opgegraven en waarvan er slechts één wonderbaarlijke krachten heeft, het Ware Kruis van Christus.
Piero della Francesca, Le Storie della Vera Croce, Tortura dell'ebreo, Basilica di San Francesco, Arezzo [1]
De foltering van de jood, Tortura dell'ebreo
Dit fresco werd geschilderd door Giovanni da Piamonte, een van de assistenten van Piero, die de tekeningen en ontwerpen van Piero trouw volgde. Zijn schildertechniek is minder rijk dan die van zijn meester, en is herkenbaar aan het grafische karakter van de tekening, bijvoorbeeld in de haarkrullen van de personages. Piero tekende voor zijn fresco's cartone of kartons, die door zijn assistenten konden uitgevoerd worden. De techniek van cartone werd vooral gebruikt om details heel precies over te brengen. (Over het gebruik van cartone, sinopia en de intonaco pleisterlaag kan je hier meer lezen). Ook in het fresco aan de andere kant van het venster, Het begraven van het heilige hout (Sollevamento del legno della Croce) herkennen we de hand van Giovanni da Piamonte.
De scène is mooi gecomponeerd, met kleuren die verwijzen naar de kleuren uit de aangrenzende scènes. De kleding van de personages is typisch vijftiende-eeuws, en een gelijkaardige jas is ook te vinden in de scène Sollevamento della Croce. Het motto Prude [ntia] vinco op de hoed van de ambtenaar betekent Ik overwin je met mijn scherpzinnigheid.
Het gebouw aan de linkerkant sluit in de hoek aan op het huis van het aangrenzende fresco dat in dezelfde tonen grijs werd geschilderd, waardoor een uniek onregelmatig gebouw ontstaat. De achtergrond wordt vereenvoudigd door de platte roodachtige muur met kantelen, die de personages op de voorgrond benadrukt, een compositorisch element waar eerder Fra Angelico mee had geëxperimenteerd.
Piero della Francesca, Le Storie della Vera Croce, Tortura dell'ebreo (particolare delle nuvole chiaroscurate a cuscinetto), Basilica di San Francesco, Arezzo [1]
De lucht wordt helder naar de horizon toe en wordt gekenmerkt door chiaroscurovormige wolken, in de typische stijl van Piero. Piero gebruikte voor het schilderen van de wolken heel weinig wit, dat hij in dunne lagen aanbracht. Hij liet grote delen van het witte pleisterwerk onbeschilderd. Het houtwerk werd later al secco over de wolken geschilderd en is hier en daar vervaagd of verdwenen.
De linkse muur
Piero della Francesca, Le Storie della Vera Croce, de linkse muur, [scenes Battaglia di Eraclio e Cosroë en Ritrovamento delle tre croci e verifica della Croce], Basilica di San Francesco, Arezzo [2]
[1] Quest'opera è nel pubblico dominio. Fonte: Web Gallery of Art
[2] Foto ontleend aan Traveling in Tuscany © All rights reserved
[3] Foto Miguel Hermoso Cuesta - Opera propria, CC BY-SA 4.0, Collegamento
[4] Cyriacus van Jeruzalem (ca. 300, in Italië - Ancona, 362) wordt als heilige zowel in de Katholieke Kerk als in de Orthodoxe Kerk vereerd.Volgens de legende was Cyriacus een Jood en een verre verwant van de heilige martelaar Stefanus, die leefde in de eerste eeuw na Christus. Hij zou keizerin Helena hebben geholpen bij haar zoektocht naar het Heilig Kruis, waaraan Jezus gestorven is. Na het vinden van het Kruis liet Cyriacus zich dopen en werd hij tot bisschop van Jeruzalem gewijd. Hij zou tijdens de Christenvervolging onder keizer Julianus Apostata als martelaar zijn gestorven. Galla Placidia, de dochter van keizer Theodosius I, zou de stoffelijke resten van de Heilige naar Ancona hebben overgebracht, waar te zijner ere een kathedraal werd gebouwd. De oudst bewaarde tekst over deze legende is een Syrisch manuscript dat door de Groningse classici Drijvers en Drijvers is uitgegeven.
Voor een analyse van het probleem van de oorsprong en de oorspronkelijke taal van de legende van Giuda-Ciriaco, cfr. Drijvers H.J.W., Drijvers J.W., The Finding of the True Cross. The Judas Kyriakos Legend in Syriac. Introduction, Text and Translation, Peeters Publishers, 1997, en de synthese van T. CANELLA, Gli Actus Silvestri. Genesi di una leggenda su Costantino imperatore, Spoleto 2006, pp. 69-74. Zie ook N. PIGOULESKY, Le Martyre de Saint Cyriaque de jérusalem, Revue de l'Orient Chrétien, xxin, 1928, pp. 303-356.
[5] SOZOMENO, Historia ecclesiastica, Il, l (pc, LXVII, coll. 930-934). Sozomen (stierf rond 450) biedt in zijn kerkgeschiedenis in de praktijk dezelfde versie van Socrates. Bovendien voegt hij eraan toe dat er was gezegd (niet specifiek door wie) dat de plaats van het graf was "onthuld door een Jood die in het oosten woonde en die deze informatie had getrokken uit bepaalde documenten geërfd van zijn vader" (de dezelfde auteur echter, twijfelt aan de authenticiteit van deze anekdote) en dat een dode door de aanraking van het Kruis is opgewekt. Latere versies van het verhaal, van de populaire traditie, beweren dat de Jood die Elena had geholpen Judas heette, en dat hij zich later bekeerde tot het christendom en de naam Ciriaco aannam.
Bibliografia
Birgit Laskowski, Piero della Francesca, collana Maestri dell'arte italiana, Gribaudo, Milano 2007.Christian Garcin, Piero, ou l'équilibre, L'Escampette Editions 2004.
Drijvers H.J.W., Drijvers J.W., The Finding of the True Cross. The Judas Kyriakos Legend in Syriac. Introduction, Text and Translation, Peeters Publishers, 1997 | www.peeters-leuven.be
Art in Ttscany | Storie della Vera Croce
Arte in Toscana | Storie della Vera Croce, 1452-1466, affreschi, Basilica di San Francesco, Arezzo | Sollevamento del legno della Croce
Art in Tuscany | The Golden Legend (Legenda aurea or Legenda sanctorum)