Luca Signorelli, Salita al Paradiso e chiamata all'Inferno, (De uitverkorenen worden naar het paradijs geroepen, de Verdoemdn storten neer in de Hel), Storie degli ultimi giorni, 1499-1502, ciclo di affreschi, Orvieto, Duomo, Cappella di San Brizio

De kapel van San Brizio, of Cappella Nova, bevindt zich in het rechter dwarsschip van de kathedraal van Orvieto. De kapel is beroemd om zijn cyclus fresco's Storie degli ultimi giorni (Verhalen van de Laatste Dagen), een frescocyclus die in 1447 in de plafondschilderingen begonnen was door Fra Angelico en Benozzo Gozzoli en die voltooid werd door Luca Signorelli in 1499-1502. [2]

Op de altaarwand van de kapel schildert Luca Signorelli twee fresco's : De uitverkorenen worden naar het paradijs geroepen (links) en De verdoemden worden in de hel gestort (rechts). Zij stellen de introductie voor van de scènes uit Dante's Antinferno en de Oproep van de Uitverkorenen tot de hemel . Rechts is het tafereel van de verdoemden opgebouwd rond de visionaire, bijna surrealistische voorstelling van een massa naakte figuren die om ruimte vechten langs de oevers van de Acheron. In het centrale gedeelte verschijnt Charon in zijn boot die de verdoemden moet overzetten.
Charon is een figuur uit de Griekse mythologie. De Oude Grieken geloofden dat overledenen als schimmen in het onderaardse dodenrijk van Hades voortleefden. Hermes (in de hoedanigheid van psychopompos) begeleidde de doden tot de mythische rivier de Styx, waar ze met een veerboot naar het aan de overkant liggende dodenrijk werden gebracht. Charon was de veerman. Hij werd voorgesteld als een oude man, lijdend onder de taak die hij tot in de eeuwigheid vervult[3].

Aan de voet van twee grote bergen, langs de oevers van de Acheron, leidt een demon met een witte banier een groep verdoemden weg. Andere verdoemden zijn wanhopig als ze Charon in een boot zien naderen.

De rivier Acheron was de eerste van de drie rivieren in de Hel. De andere zijn de Styx en de Phlegethon. Zij daalden alle drie uiteindelijk af door de Hel en kwamen samen in de Negende Cirkel, waar ze bevroren en het meer van Cocytus vormden, het bevroren meer in het centrum van de aarde.
De Acheron was een zeer grote en brede rivier die rond het voorportaal van de Hel stroomde. Aan de andere kant van Acheron lagen Limbo en het hof van koning Minos. Charon bracht de schaduwen van de verdoemden over de Acheron. Een sombere mist hing over het water en de bliksemschichten verlichtten de hemel erboven. Aan zijn oevers liggen zij die noch schande noch lof hebben gekend en die de toegang tot de Inferno of het Paradijs wordt ontzegd.

Daarboven kijken twee engelen, de ene gekleed in een harnas en de andere bedekt met sluiers, naar het tafereel.

Luca Signorelli, i Dannati condotti all'Inferno (particolare), Storie degli ultimi giorni, 1499-1502, ciclo di affreschi, Cappella di San Brizio, Orvieto, Duomo [2]

In het tafereel links, de Salita al Paradiso of Roep der Uitverkorenen wijzen negen engelen de gezegenden de weg naar de hemel.