Johann Zoffany, The Tribuna of the Uffizi (1772–8), Royal Collection, Windsor

Johann Zoffany, The Tribuna of the Uffizi (1772–8), Royal Collection, Windsor

De Tribuna of the Uffizi (1772-8) van Johann Zoffany is een schilderij van de Tribunazaal in het Uffizi in Firenze. Deze zaal werd gebouwd in het laatste deel van de 16e eeuw om de schatten van de Medici collectie in onder te brengen. De kamer is nog steeds een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de Uffizi-collectie.
Het schilderij toont de Tribuna, een achthoekige galerij ontworpen door Bernardo Buontalenti in 1584. De belangrijkste werken uit de oudheid en de Renaissance werden in de 18e eeuw in deze galerij tentoongesteld, waardoor het een essentieel hoogtepunt van de Grand Tour werd.°
Johann Zoffany was een in Duitsland geboren schilder die succesvol was geworden in Londen. Een van zijn belangrijkste opdrachtgevers was de Koninklijke familie. had Zoffany naar Firenze gestuurd waar hij zou schilderen. In de zomer van 1772 vertrok Zoffany vanuit Londen in opdracht van Koningin Charlotte naar Firenze om de Tribuna van de Uffizi te schilderen.

Zoffany schilderde het schilderij in Firenze speciaal voor koningin Charlotte, beginnend in 1772. Een groot deel van de compositie was het jaar daarop voltooid, maar de kunstenaar werkte er met tussenpozen aan door tot laat in 1777, waarbij hij wijzigingen aanbracht waarvan sommige nu alleen zichtbaar zijn door röntgenstraling. Een van deze wijzigingen is de toevoeging van een zelfportret aan de linkerkant van de compositie, waar de kunstenaar zichzelf heeft laten zien terwijl hij om het niet-ingelijste doek van de Maagd met kind van Rafaël heen gluurt. Hierdoor is het bijna alsof de schilder zijn ezel heeft verlaten, die gedeeltelijk zichtbaar is in de rechterbenedenhoek van de afbeelding, en naar de overkant of achterkant van de kamer is gelopen om deel te nemen aan de discussie. De figuren op de afbeelding, die allemaal identificeerbaar zijn, vallen uiteen in drie groepen: die links tussen de beelden van Cupido en Psyche en de Sater met de Cymbalen; die rechts van het midden op de voorgrond, verzameld rond de Venus d'Urbino van Titiaan; en die rechts rond de Venus de' Medici. Deze portretten werden nauwgezet geschilderd door Zoffany en oogstten alom bewondering, hoewel blijkbaar niet van George III en koningin Charlotte, die beweerden dat zulke herkenbare figuren ongepast waren voor de scène. In wezen heeft Zoffany echter het traditionele onderwerp van een galeriegezicht, dat veel gebruikt werd door Vlaamse schilders in de zeventiende eeuw zoals David Teniers, samengevoegd met het conversatiestuk dat door Britse schilders in de achttiende eeuw werd ontwikkeld, hoewel er recentelijk naar andere, meer cryptische betekenisniveaus in het schilderij is gezocht.

De groep mannen in het midden van het schilderij staat rondom de Venus van Urbino van Titiaan. Dit Venetiaanse werk uit 1538 speelde een belangrijke rol bij het vestigen van het vrouwelijk naakt als een van de centrale onderwerpen in de westerse schilderkunst sinds de renaissance.

Titian, Venus of Urbino, 1534, Oil on canvas, 119 cm × 165 cm (47 in × 65 in),
Uffizi Gallery, Florence [1]

In het midden van het schilderij toont Pietro Bastianelli, curator van de Uffizi Gallery, de Venus van Urbino van Titiaan aan John Gordon, Sir John Taylor en Sir Horace Mann. De zittende man, die achterom kijkt, is de Hon. Felton Hervey. Thomas Patch is de man is die de Venus aanraakt, maar wijst naar de figuur van een mannelijk naakt (vermoedelijk een verwijzing naar Patch's homoseksualiteit), het naakt aan de muur is Raphael's St John the Baptist in the Wilderness.°

Johann Zoffany, The Tribuna of the Uffizi (detail of the central group)
(1772–8), Royal Collection, Windsor [1]

De groep mensen links is gecentreerd rond de Niccolini Madonna van Rafaël. Staand vanaf links de eigenaar van het schilderij George Nassau Clavering-Cowper, 3rd Earl Cowper, Sir John Dick, Baronet of Braid, Other Windsor, 5th Earl of Plymouth, en Johan Zoffany, de schilder zelf, gevolgd aan de andere kant van het schilderij door Mr. Stevenson en zijn metgezel George Legge, 3rd Earl of Dartmouth, terwijl op een stoel Charles Loraine Smith zit en achter hem, gebogen, Richard Edgcumbe, later 2nd Earl of Mount Edgcumbe.

Er zijn nog twee kenners in de buurt van de Satiro of de Dansende Faun. De eerste is naar verluidt Joseph Leeson, 2nd Earl of Milltown en Valentine Knightley of Fawsley.°

Johann Zoffany, The Tribuna of the Uffizi (detail of the group on the left)
(1772–8), Royal Collection, Windsor [1]

De groep rond de Medici Venus bestaat uit John Finch, Mr. Wilbraham (een van de zonen van Roger Wilbraham van Nantwich), Mr. Watts, Mr. Doughty en, aan de andere kant, Thomas Wilbraham (de tweede zoon) en James Bruce.

Johann Zoffany, The Tribuna of the Uffizi (detail of the group on the right)
(1772–8), Royal Collection, Windsor [1]

Zoffany's afbeelding is geen historisch verslag van de werken die in de jaren 1770 in de Tribuna werden tentoongesteld. Het is eerder een samenvatting van de werken in de' Medici collecties die hij het belangrijkst vond. Om dat doel te bereiken, werden verschillende werken uit andere zalen in het Uffizi en zeven schilderijen uit de Galleria Palatina in het Palazzo Pitti overgebracht naar de Tribuna. Om dit te bereiken vroeg Zoffany de hulp van George, 3e graaf Cowper, die naar Firenze was geëmigreerd en Sir Horace Mann, die als Brits diplomatiek vertegenwoordiger in Firenze diende voor de groothertogen van Toscane. Twee schilderijen van Rafaël die graaf Cowper bezat en die hij hoopte te verkopen aan George III, en de graaf zijn afgebeeld op Zoffany's schilderij. De niet-ingelijste Samische Sibyl op de vloer, verworven voor de Medici collectie in 1777, was een pendant van Guercino's Libische Sibyl, onlangs gekocht door George III, en de opname ervan kan bedoeld zijn als een compliment aan hem.°

Beelden

Veel van de oude beelden die door Zoffany zijn geschilderd kunnen worden geïdentificeerd, hoewel er vandaag de dag nog maar weinig over zijn op hun 18e-eeuwse locaties. De Romeinse beelden van dei' Medici staan in de hoofdgangen van de Uffizi Galerij, en enkele in de Tribuna. De kleinere werken bevinden zich nu in de collecties van het Museo Archeologico Nazionale en het Museo Bargello in Firenze.°
Een goed overzicht van de afgebeelde kunstwzrken en hun huidige locatie vind je hier [The Tribuna of the Uffizi (Zoffany)].

Tribuna degli uffizi, The Tribuna of the Uffizi [2]

Uffizi Gallery, Firenze, photogallery

Lungarno street along the Arno river, in Florence, Italy. At left, Ponte Vecchio brigde, at the centre, the Uffizi	Loggia degli Uffizi	L'alluvione del 4 novembre 1966. Piazzale degli Uffizi, Galleria degli Uffizi


Piazzale Michelangelo [Magnificent View on Ponte Vecchio]	Piazzale Michelangelo, con veduta del Duomo di Santa Maria del Fiore	Panoramic view from Piazzale Michelangelo on Santa Croce




Homepage \| Gallerie degli Uffizi \| Il sito ufficiale delle Gallerie degli Uffizi. Orari, tariffe, biglietti, abbonamenti e informazioni per gli Uffizi, Palazzo Pitti e Giardino di Boboli. Walking in Tuscany \| Florence \| A Walk Around the Uffizi Gallery Strolling in Florence \| Walk from Ponte Vecchio to Piazzale Michelangelo Beautiful walk in one of the most authentic neighborhoods of Firenze, San Niccolò. The atmosphere of an authentic Florentine neighborhood still remains here.
		Giardino Bardini, View east inbetween Porta San Niccolo and Piazzale Michelangelo
Bibliography Pressly, William L. (March 1987). "Genius Unveiled: The Self-Portraits of Johan Zoffany". The Art Bulletin. 69 (1): 88–101. Nicholls, John Anthony (2006). Das Galeriebild im 18. Jahrhundert und Johann Zoffanys "Tribuna" (PDF) (Ph.D. thesis) (in German). Bonn University. Diagram with key to works and people, reproduced in Farber, Allen (Spring 2014). "The Gentlemanly Hang: Johann Zoffany, The Tribuna of the Uffizi, 1772-78". ARTH 200 Assignments: Authoritative and Disciplined Discussions of Masterpieces. SUNY Oneonta. Damien Wigny, Au coeur de Florence : Itinéraires, monuments, lectures, 1990 Mary McCarthy, The Stones of Florence, Harcourt Brace International (1998), ISBN-10: 9780156850803 - ISBN-13: 978-0156850803 Mary McCarthy, De stenen van Florence, Het Spectrum, Schrijvers over de wereld, 1989, ISBN 9789027422071
[1] L'opera d'arte fotografata è nel pubblico dominio. [2] Photu by Francesco Bini, licensed under the Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International license David Teniers, Aartshertog Leopold Wilhelm in zijn galerij te Brussel, ca. 1647-51. Teniers schilderde 10 schilderijen die de kunstverzameling van de aartshertog Leopold Wilhelm in Brussel voorstellen. Hiervan zijn er slechts drie gedateerd. Negen zijn geschilderd op doek en één op koper. Aangenomen wordt dat de schilderijen een fictieve ruimte voorstellen en niet de werkelijke locatie van de kunstverzameling van de aartshertog in zijn paleis in Brussel. Van de afgebeelde schilderijen is echter bekend dat ze deel uitmaakten van de aartshertogelijke collectie. Teniers' schilderijen van de kunstverzameling van de aartshertog vallen in een genre dat kan omschreven worden als 'schilderijen van kunstgalerijen' of 'schilderijen van kunstverzamelingen'. Schilderijen in dit genre stellen meestal grote zalen voor waarin vele schilderijen en andere kostbaarheden in een elegante omgeving worden tentoongesteld. De Antwerpse kunstenaars Jan Brueghel de Oude en Frans Francken de Jonge waren de eersten die in de jaren 1620 schilderijen maakten van kunst- en rariteitenverzamelingen. Het genre werd verder ontwikkeld door Hieronymus Francken de Jonge, Willem van Haecht en Hendrik Staben. Het genre werd onmiddellijk populair in Antwerpen, waar veel kunstenaars het in Teniers' tijd beoefenden: onder hen kunstenaars als Jan Brueghel de Jonge, Cornelis de Baellieur, Hans Jordaens, Gonzales Coques, Jan van Kessel de Oude en Hieronymus Janssens. Tot de latere beoefenaars behoorden Teniers' vermoedelijke leerling Gillis van Tilborgh en ook Wilhelm Schubert van Ehrenberg, Jacob de Formentrou en Balthasar van den Bossche. Teniers speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van dit genre en zijn schilderijen van de collectie van aartshertog Leopold Wilhelm uit het midden van de 17de eeuw behoren tot de beroemdste voorbeelden van het genre. De vroegste werken in dit genre beeldden kunstvoorwerpen af samen met andere voorwerpen, zoals wetenschappelijke instrumenten of merkwaardige natuurlijke specimens. Deze schilderijen gaven uitdrukking aan de vroegmoderne cultuur van nieuwsgierigheid, waarin kunstwerken en wetenschappelijke instrumenten werden samengebracht in zogenaamde rariteitenkabinetten. De personen die de galerijen in deze vroege werken bevolken, zijn 'virtuozen' die net zo graag wetenschappelijke instrumenten bespreken als een kunstwerk bewonderen. In het midden van de 17de eeuw veranderde Teniers het genre door niet langer rariteitenkabinetten af te beelden, maar kunstgalerijen, en met name de collectie van aartshertog Leopold Wilhelm. In de laatste fase van het genre, van ca. 1660 tot 1690, gingen kunstenaars zoals Teniers' leerling Gillis van Tilborgh verder door voorwerpen die geen kunst waren uit de galerie te verwijderen en in de kunstgalerij personages plaatsen die aanspraak konden maaken op een elitestatus op grond van hun kennis van en, in het geval van kunstenaars, hun vermogen om kunst te maken.[Marr, Alexander (2010) 'The Flemish 'Pictures of Collections' Genre: An Overview', Intellectual History Review, 20: 1, 5–25]

David Teniers, Aartshertog Leopold Wilhelm in zijn galerij te Brussel, ca. 1647-51, Prado, Madrid [1]
° This article incorporates material from the Wikipedia article The Tribuna of the Uffizi (Zoffany) published under the GNU Free Documentation License.

Uffizi Gallery, Firenze, photogallery