San Miniato al Monte, la facciata

San Miniato al Monte, de mooie symetrische gevel f

Op een heuvel buiten het centrum van Firenze kun je de prachtige romaanse kerk San Miniato al Monte bewonderen. Deze kloosterkerk werd in 1015 gebouwd op een plek waar al in de 8ste eeuw een heiligdom ter ere van de heilige Minias opgericht was.

Minias ( Minas, Miniatus, Italiaans : Miniato) (3e eeuw) wordt vereerd als de eerste christelijke martelaar van Firenze. San Miniato al Monte is het belangrijkste romaanse monument van Firenze. Haar schitterende wit-groen marmeren gevel is van overal in de stad te zien.
De voorgevel vertoont in de benedenzone een prachtige ductus van vijf bogen op drie-kwartzuilen, die herinnert aan de narthex (voorhal) van de vroegchristelijke basilieken en een grote openheid aan het hele vlak geeft. De hogere gedeelten dateren van later en weerspiegelen de achterliggende structuur (de kerk heeft geen vijf maar drie beuken). Het bekronend tympanon en het mozaïek (Christus de Pantokrator op een troon tussen de Maagd Maria en Sint Minias) zijn 13de-eeuws.

San Miniato al Monte, la facciata caratterizzata da cinque archi a tutto sesto sorretti da colonne in serpentino verde con basi e capitelli corinzi in marmo bianco [2]

De kerk is Romaans, maar een aantal versieringsprincipes gaan terug op dezelfde pricipes waarop de Renaissance zich zal baseren [3]. De inslag van de gevel is aan de oudheid ontleend: de vlak-geometrische motieven, de profielen van de lijsten, de nissen aan de buitenkant, de gegroefde pilasters.

¨Particolari della facciata di San Miniato, uno dei capolavori dell'architettura romanica fiorentina, San Miniato al Monte, Firenze [1]

In haar overweldigende boek The Stones of Florence and Venice Observed schreef Mary McCarthy:

'The black-and-white (sometimes, as elsewhere, dark-green-and-white) marbles of the Baptistery and San Miniato and the Badia at San Domenico di Fiesole are not striped or banded but arranged in charming geometric patterns - in lozenges or diamonds, long wavy lines like the water pattern in hieroglyphics, squares, boxes, rosettes, suns and stars, wheels, semi-circles, semi-ellipses, tongues of flame. [4]

San Miniato al Monte, la facciata caratterizzata da cinque archi a tutto sesto sorretti da colonne in serpentino verde con basi e capitelli corinzi in marmo bianco [2]

These delightful designs, fresh and gay, are associated with classic architectural elements: pure Corinthian columns, entablature, and pediments. Unlike the burly Lombard churches of their period, the Florentine Romanesque churches, though simple, are never rough; and unlike the Pisan Romanesque, which dealt in marvels and monsters (the leaning of the Tower of Pisa appears an ordained accident) and combined many foreign styles and influences, as Pisa mingled traffic in its port, the Florentine retained its own local innocence and ordered clarity. No column ever grossly twisted in medieval Florence; nor did stone snakes glide through the Eden into which Giotto was born, a shepherd boy.' [4]

San Miniato al Monte, Firenze, la facciata, particolare

San Miniato al Monte, la facciata caratterizzata da cinque archi a tutto sesto sorretti da colonne in serpentino verde con basi e capitelli corinzi in marmo bianco [2]

Kaart San Miniato al Monte | Grotere kaart bekijken

Bibliografie Francesco Gurrieri, Lucina Berti e Claudio Leonardi, La Basilica di San Miniato al Monte a Firenze, Cassa di Risparmio di Firenze, Firenze 1998. Renzo Manetti, Il segreto di San Miniato, Polistampa Firenze, 2006.
Album immagini San Miniato al Monte

San Miniato al Monte, la facciata con le due frontoni simmetrici delle navate	San Miniato al Monte, Firenze, la facciata di San Miniato	San Miniato al Monte, Firenze, la facciata di San Miniato, uno dei capolavori dell'architettura romanica fiorentina

San Miniato al Monte, Firenze, l'aquila di rame che corona la facciata la facciata


Piazzale Michelangelo, Florence's most beautiful terrace, with a view on Oltrarno and San Niccolo (with Santo Spirito, Santa Camine and the Ponte Vecchio)	Piazzale Michelangelo [Magnificent View on Ponte Vecchio]	Piazzale Michelangelo, con veduta del Duomo di Santa Maria del Fiore

San Miniato al Monte	San Miniato al Monte, Cimitero delle Porte Sante	Piazzale Michelangelo, con veduta del Ponte Vecchio e di Palazzo Vecchio

Strolling in Firenze \| Ern wandeling van Ponte Vecchio tot Piazzale Michelangelo De mooiste manier om San Miniato al Monte te bereiken is te voet. Een unieke wandeling vertrekt aan Ponte Vecchio en loopt door de authentieke wijk San Niccolò naar de Piazzale Michelangelo. San Miniato al Monte en het Cimitero delle Porte Sante op GoogleEarth
		Giardino Bardini, tuinen tussen Porta San Niccolo and Piazzale Michelangelo
Transport Als de wandeling naar boven je afschrikt, kan je ook bus 12 nemen vanaf Piazza Romana of bus 13 vanaf Piazza Giuseppe Poggi (San Niccolò). Dehalte ligt aan de Piazzale Michelangelo. Timetables and routes - ATAF \| Map Bekijk de bustrajecten op de site van Firenze transit: www.ataf.net/en/ataf.aspx?idC=2&LN=en-US
		Busvervoer in Firenze
[1] Foto di Rufus46, icenziato in base ai termini della licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo 3.0 Unported [2] Foto di John Samuel, licenziato in base ai termini della licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo 4.0 Internazionale [3] In Italië werd wat onder de eigenlijke renaissance verstaan wordt, voorafgegaan door de protorenaissance. De term werd bedacht door de Zwitserse kunsthistoricus Jacob Burckhardt, en heeft in het algemeen betrekking op de kunsthistorische periodes van het duecento (jaren 1200) en het trecento (jaren 1300) in Italië. Artistieke ontwikkelingen in deze periode waren niet helemaal als romaans of gotisch te bestempelen, maar kunnen worden aangemerkt als voorlopers van de renaissance zelf. Uittreksel van: Mary McCarthy. 'The Stones of Florence and Venice Observed'. Apple Books. [4] 'Dit spoor van tijgerachtige architectuur hield vlak voor Florence halt, waar de klassieke traditie sterk genoeg was om het uitheemse te weren. Het zwart met witte (soms zoals elders donkergroen met wit) marmer van het Baptisterium en de San Miniato en de Badia-abdij bij de San Domenico di Fiesole is niet gestreept of getijgerd, maar tot bekoorlijke meetkunstige patronen gerangschikt - tot ruiten en diamanten, lange golflijntjes als een waterpatroon in hieroglyfen, vierkantjes, kubusjes, rozetten, zonnen en sterren, wieltjes, halve kringen, halve ellipsen, vlammetongetjes. Deze frisse en sprankelende patronen gaan samen met klassieke bouwkundige elementen: zuiver Corinthische zuilen, friezen en frontons. In tegenstelling tot de forse Lombardische kerken van hun tijd, zijn de romaanse kerken van Florence, hoe eenvoudig ook, nooit ruw. En in tegenstelling tot de romaanse stijl van Pisa, die zich bezighield met wonderen en monsters (de hellende toren van Pisa lijkt een toepasselijk toeval) en die vele vreemde invloeden in zich verenigde zoals Pisa in zijn haven verkeer van allerlei soort opnam, behield de stijl van Florence een eigen plaatselijke onschuld en ordentelijke helderheid. In het middeleeuwse Florence kronkelden geen waanzinnig verwrongen pilaren; evenmin gleden stenen slangen door het Eden waarin Giotto als herdersknaapje ter wereld kwam.' [Vertaling Ingrid Toth] Mary McCarthy, The Stones of Florence, Harcourt Brace International (1998), ISBN-10: 9780156850803 - ISBN-13: 978-0156850803 \| Mary McCarthy, De stenen van Florence, Het Spectrum, Schrijvers over de wereld, 1989, ISBN 9789027422071