San Miniato al Monte, Cimitero delle Porte Sante

San Miniato al Monte, Cimitero delle Porte Sante | Een kleine geschiedenis

Op een van de heuvels die uitkijkt over de stad, staat de schitterende kerk van San Miniato al Monte. Er achter ligt het Cimitero delle Porte Sante, het 'kerkhof van de Heilige Deuren'. De basiliek van San Miniato al Monte is een van de mooiste en best bewaarde romaanse kerken van Italië. De schitterende groene voorgevel van wit en groen marmer stamt uit 1090. Het idee van een begraafplaats in de buurt van San Miniato werd bedacht rond 1837, hoewel de camposanto pas elf jaar later werd ingehuldigd, in 1848. Het project, dat oorspronkelijk toevertrouwd was aan architect Niccolò Matas, werd uitgebreid. In 1864 gebruikte Mariano Falcini het volledige terrein van het zestiende-eeuwse fort dat achter de kerk lag. Hij tekende enkele pleinen bestemd voor grondgraven met witte marmeren platen, en lanen waarlangs kapellen en familiegraven konden gebouwd worden. Het kerkhof wordt nu een monumentale begraafplaats genoemd vanwege de vele gedetailleerde grafstenen en sculpturen. Een kleine geschiedenis van het Cimitero delle Porte Sante
In 1499 stortte de klokkentoren van San Miniato in en werd herbouwd naar een ontwerp van Baccio d'Agnolo. Tijdens de belegering van 1530 veranderde Michelangelo het gebouw in een artilleriepost, en nog steeds zijn de sporen van de kanonschoten waarmee de keizerlijke troepen tevergeefs probeerden de klokkentoren te vernietigen goed zichtbaar. Het hele complex is omgeven door verdedigingsmuren, oorspronkelijk haastig gebouwd door Michelangelo tijdens het beleg en in 1553 door Cosimo I de 'Medici uitgebouwd tot een echt fort (la fortezza di San Miniato al Monte). N a de verdrijving van de Medici in 1527 en met de komst van de Nieuwe Republiek in Firenze, werd Michelangelo tot gouverneur en algemeen procurator van de fortificaties benoemd. Vandaar zijn zorg voor de verdediging van de stad en de vele schetsen en tekeningen die hij van de Florentijnse fortificaties maakte.		Giacomo Brogi (1822-1881), "Firenze - Torre di S. Miniato". Numero di catalogo: 3517


Michelangelo Buonarroti, Studio di fortificazione per la Porta al Prato di Ognissanti, 1529-1530 circa, penna, acquerello, matita rossa, 410 x 568 mm, Casa Buonarroti, Firenze.
Michelangelo gebruikte bestionvestingen ter verdediging van de stad, een vorm van fortificatie, die bestaat uit meerdere ruwweg driehoekvormige bastions.
Oorspronkelijk was de begraafplaats, grenzend aan de Romaanse Basiliek, bedoeld voor de begrafenis van de broeders van de Opera Pia dei Padri Spirituali. Het oorspronkelijke ontwerpplan dat het hele gebied van het fort van San Miniato toewees aan de begraafplaats werd al in 1844 opgesteld door de architect Niccolò Matas, een florentijn architect met een groot aanzien. Tussen 1850 en 1855 ontwierp hij deze begraafplaats, tussen 1854 et 1863 realiseerde hij ook de façade van de Santa Croce. In 1854, toen Firenze in de greep was van een vreselijke cholera-uitbraak, werd de begraafplaats officieel ook daarvoor ingericht. Het was een ideale begraafplaats in tijden van cholera, San Miniato was ver genoeg van de stad (maar niet te ver), en lag op een landelijke heuvel waar het minder warm was en de wind vrij spel had. Beneden in de binnenstad, in het ziekenhuis van Santa Maria Nuova, zou Filippo Pacini in hetzelfde jaar als eerste de oorzaak van cholera ontdekken, maar zijn waarnemingen bleven onbekend. Pas in 1966 zou zijn ontdekking hem postuum toegekend worden.

Kaart San Miniato al Monte, Cimitero delle Porte Sante | Grotere kaart bekijken

Al in 1864 realiseerde de architect Mariano Falcini een eerste uitbreiding van het kerkhof. Het terrein binnen het voormalige fort was verdeeld in pleinen die voor graven gebruikt werden. Individuele en aristocratische kapellen konden langs de zuidoostelijke grens van de begraafplaats opgericht worden.

Cimitero delle Porte Sante, Firenze [3]
De huidige ingang tot het Cimitero delle Porte Sante, vanaf de Viale de ’Colli bij Piazzale Michelangelo ontstond ter gelegenheid van het Risanamento, de uitbreidings- en herontwikkelingsprojecten van de late negentiende eeuw. Tussen 1865 en 1876 was de heuvel een deel van deze radicale stedenbouwkundige transformatie onder leiding van de architect Giuseppe Poggi. In opdracht van Vittorio Emanuele I, de eerste koning van Italië, ontwierp Poggi op de heuvel van San Miniato de scenografische Viale dei Colli met zijn monumentale trappen en fonteinen, tuinen en panoramische open pleinen, waarvan Piazzale Michelangelo de bekendste is [2]. Met de Viale dei Colli, de Viale de Monte alle Croci en de monumentale trappen aan de Viale Galileo kreeg de kerk een nieuwe toegangsweg.

Giacomo Brogi (1822-1881), La Chiesa di San Miniato al Monte a Firenze e il viale alberato sottostante, 1875 ca, Collezioni Museo Fratelli Alinari - Collezione Palazzoli, Firenze
Geleidelijk werd de begraafplaats omgevormd tot een elitaire en monumentale begraafplaats met de bouw van talrijke kapellen en grafmonumenten door illustere Florentijnse architecten waaronder Tito Bellini en Enrico Dante Fantappiè. In de vroege beginjaren rustten hier de overblijfselen van de belangrijkste en rijkste mensen uit de stad.

[3]
De grondgraven van San Miniato hadden een eeuwigdurende concessie en werden gelijkvormig bedekt met witte marmeren platen, waarop soms een klein hek, of een voorwerp geplaatst werd. Door deze praktijk waren de pleinen die bedoeld waren voor begrafenissen vergelijkbaar met de vloeren van middeleeuwse kerken. Een mooi voorbeeld van dergelijke pleinen is het kerkhof van Campiglia Marittima.

San Miniato al Monte, Cimitero delle Porte Sante, lapidi e tombe di marmo bianco e alcune cappelle di famiglia [4]
In 1911 stond de Opera Pia dei Padri Spirituali de begraafplaats af aan de gemeente Firenze en vanaf 1916 begonnen verdere uitbreidingswerkzaamheden die het kerkhof zijn monumentale aanschijn gaven die we vandaag nog altijd kunnen bewonderen.

San Miniato al Monte, Cimitero delle Porte Sante, lapidi in marmo bianco	San Miniato al Monte, Cimitero delle Porte Sante	San Miniato al Monte, Cimitero delle Porte Sante
Op het monumentale Cimitero delle Porte Sante vinden we de graven van belangrijke kunstenaars zoals Libero Andreotti, Pietro Annigoni en Ottone Rosai, schrijvers als Vasco Pratolini en illustere Florentijnen zoals Giovanni Spadolini en de filmproducent Mario Cecchi Gori. Ook de bronzen buste van Pellegrino Artusi is een opvallende grafmonument.

Cimitero delle Porte Sante, cappella Lorenzini, tomba di Carlo Collodi	Cimitero delle Porte Sante, tomba Vamba (Luigi Bertelli (19 March 1858 - 27 November 1920)

		Tomba di Pellegrino Artusi
De mooiste manier om San Miniato al Monte te bereiken is te voet. Een unieke wandeling vertrekt aan Ponte Vecchio. Het is een romantische wandeling, die je bij voorkeur bij valavond kan maken. Een zonsondergang vanop heT plein is een unieke ervaring. Je kan ook een bus nemen naar de Piazzale Michelangelo, of aan de Viale Galilei, onder aan de trappen voor de kerk. Je kan er bus 12 nemen naar Piazza Romana of bus 13 naar Piazza Giuseppe Poggi (San Niccolò) of dieper de stad in (zie kaartverder).

Partecolari cimitero delle Porte Sante, San Miniato al Monte, Firenze [3]


San Miniato al Monte	San Miniato al Monte, Firenze, la facciata di San Miniato, uno dei capolavori dell'architettura romanica fiorentina	San Miniato al Monte, Cimitero delle Porte Sante

cimitero delle Porte Sante Indirizzo: via delle Porte Sante 34, Firenze. Ingresso gratuito (sia alla basilica che al cimitero) Orari di apertura FERIALE: Dal 1° aprile al 30 settembre, dalle 8 alle 18. Dal 1 ottobre al 31 marzo, dalle 8 alle 17. Agosto: lunedì, mercoledì e venerdì solo la mattina, martedì, giovedì, sabato tutto il giorno. FESTIVO: Dalle 8 alle 13 tutto l’anno. Transport Timetables and routes - ATAF \| Map Bekijk de bustrajecten op de site van Firenze transit: www.ataf.net/en/ataf.aspx?idC=2&LN=en-US		Bus transport in Florence
[1] Foto di Sailko , licenziato in base ai termini della licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo 3.0 Unported [2] P. Betti, Sul colera asiatico che contristó la Toscana nelli anni 1835–36–37–49 comprendente l'invasione colerica del 1855, Murate, Firenze (1858) \| Google Scholar [3] Foto di i Rufus46, licenziato in base ai termini della licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo 3.0 Unported [4] Foto di tato grasso , licenziato in base ai termini della licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo 3.0 Unported
Bibliografie Marta Alvarez Gonzáles, Michelangelo, Mondadori Arte, Milan, 2007 Giuseppe Poggi: Sui lavori per l’ingrandimento di Firenze. 1864–1877; Florenz 1882 Guido Carocci. Il Viale de' colli, descrizione storico-artistica. Firenze, Tipografia cooperativa, 1872. Fonte: Internet Archive Helen Farrell, Florence is the capital!. The Poggi makeover: piazzale Michelangelo, piazza della Repubblica and the “lungarni” \| www.theflorentine.net/2015/02/05

Een kleine geschiedenis van het Cimitero delle Porte Sante