|
|
|
|
|
Het Museo Galileo is gelegen aan de rand van de Arno, achter de Galleria degli Uffizi, in het Palazzo Castellani, een gebouw van zeer oude oorsprong (eind elfde eeuw), dat al in Dante's tijd bekend stond als het kasteel van 'Altafronte. Het museum is toegankelijk via de Piazza dei Giudici.
Op 10 juni 2010, na een sluiting van twee jaar wegens herstructureringswerkzaamheden, werd het Museum van de Wetenschapsgeschiedenis heropend voor het publiek als het Galileomuseum. De inhuldiging viel samen met de 400ste verjaardag van de publicatie van Sidereus Nuncius (maart 1610), het werk waarin Galileo verslag uitbracht van de ontdekkingen die hij in de wintermaanden van 1609/1610 deed, toen hij voor het eerst zijn telesoop op de hemel richtte. Het boek markeert voor velen het begin van de moderne sterrenkunde.
Het Museo Galileo bezit een van 's werelds belangrijkste collecties wetenschappelijke instrumenten, die het bewijs leveren van de rol die de Medici en de groothertogen van Lotharingen hechtten aan de wetenschap.
|
Museo Galileo
Piazza dei Giudici 1 - 50122 Firenze
Opening hours
www.museogalileo.it
Museo Galileo, Virtueell Museum
|
|
Globo celeste arabo,
Museo Galileo [1]
|
De Arabische hemelglobe van het Galileo Museum wordt beschouwd als de oudste Arabische hemelglobe ter wereld en is een van de topstukken van het museum.
Alleen de bol is origineel, terwijl de basis met de horizon en de meridiaan recenter zijn. Een Arabische inscriptie vermeldt de naam van de bouwer, Ibrâhim 'Ibn Saîd, die de globe in 1085 in Valencia maakte, in samenwerking met zijn zoon Mohammed. Het instrument werd in de tweede helft van de negentiende eeuw aangekocht en bestudeerd door Ferdinando Meucci, directeur van het Museo di Storia della Scienza in Firenze.
|
Firenze, Museo Galileo, fotogalerij
|
|
|
|
|
|
|
|
Egnazio Danti o Giovanni Battista Giusti (attr.), astrolabio, Firenze, XVI sec |
|
Fattura Italiana, Quadrante, XVI-XVII sec.
|
|
Fattura Toscana, Astrolabio piano, XVII sec. |
|
|
|
|
|
|
Galileo's vingers te zien in het Museo Galileo in Fitenze. In maart 1737 drie vingers verwijderd uit het lichaam van astronoom Galileo Galilei toen zijn lichaam werd verplaatst van de kleine kamer naast de novicenkapele naar zijn permanente rustplaats.
|
|
|
|
|
Tijdens het opgraven en verplaatsen van het lichaam van Galileo Galilei in Santa Croce, werd niet enkel een middelvinger weggesneden. Drie vingers, een wervel en een tand werden door bewonderaars in 1737, 95 jaar na zijn dood, uit het lichaam van de astronoom verwijderd toen zijn lichaam verplaatst werd naar het nieuwe grafmonument. Volgens een notaris die de vreemde procedure vastlegde, gebruikte de historicus en natuuronderzoeker Giovanni Targioni Tozzetti een mes om een aantal vingers, een tand en een wervel van Galileo's lichaam af te snijden als souvenir [2].
Een van de vingers werd kort daarna teruggevonden en maakte al deel uit van de collectie van het Museum Galileo [3]. De wervel is bewaard gebleven aan de Universiteit van Padua, waar Galileo jarenlang les gaf.
|
|
|
|
|
|
|
|
Wijsvinger van de rechterhand van Galileo |
|
Houten reliekschrijn met de middelvinger van Galileo Galilei, Museo Galileo, Firenze (Dito medio della mano destra di Galileo)
|
Maar de tand en twee vingers van de rechterhand van de wetenschapper - de duim en middelvinger - werden bewaard door een van de bewonderaars, een Italiaanse markies. Het relikwie werd van generatie op generatie doorgegeven in dezelfde familie. Na verloop van tijd verloren erfgenamen de kennis van wat er werkelijk in de houder zat, en verkochten het. Tegen 1905 waren alle sporen van de relikwieën verdwenen, waardoor de hypothese ontstond dat deze bijzondere artefacten definitief verloren waren gegaan.
Het schrijn kwam in 2009 terecht op een veiling en werd gekocht door een privéverzamelaar, die geïntrigeerd door de inhoud, en onzeker of het de relikwieën van Galileo waren, de directeur van het museum Paolo Galluzzi contacteerde.
Wetenschappelijk onderzoek kon uitsluitsel geven over de echtheid van vingers en tand.
De seculiere relikwieën van Galileo zijn nu verenigd in het museum.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Piazzale Michelangelo [Magnificent View on Ponte Vecchio]
|
|
Piazzale Michelangelo, con veduta del Duomo di Santa Maria del Fiore |
|
Panoramic view from Piazzale Michelangelo on Santa Croce |
|
|
|
|
|
Lungarno a Firenze. Da sinistra a destra si notano il Ponte Vecchio e gli Uffizi
|
|
Corridoio Vasari e gli Uffizi si specchiano nell'Arno. Sulla sinistra, Ponte Vecchio
|
|
Firenze, Basilica di Santa Croce, facciata
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Website of the Museo Galileo, List of publications Archived 2017-02-16 at the Wayback Machine.
Strolling in Florence | Walk from Ponte Vecchio to Piazzale Michelangelo
Mooie wandeling in een van de meest authentieke wijken van Firenze, San Niccolò. De sfeer van een authentieke Florentijnse buurt is hier nog steeds aanwezig. Hoger in de heuvels van Arcetri staat Villa Gioiello, waar Galileo de laatste jaren van zijn leven doorbracht.
Damien Wigny, Au coeur de Florence : Itinéraires, monuments, lectures, 1996
F. Camerota, uitg. (2010). Museo Galileo: A Guide to the Treasures of the Collection . Firenze: Giunti Museo Galileo
Paolo Galluzzi, «Libertà di filosofare in naturalibus». Ik mondi paralleli di Cesi e Galileo , Roma, Accademia Nazionale dei Lincei, 2014, ISBN 9788821810923
Paolo Galluzzi, The sepulchers of Galileo: the 'living' remains of a hero of science, in The Cambridge Companion to Galileo, Peter Machamer, Cambridge University Press, 1998, pp. 417-447 | books.google.be
Mary McCarthy, De stenen van Florence, Het Spectrum, Schrijvers over de wereld, 1989, ISBN 9789027422071
|
|
Tomba di Galileo, Santa Croce |
|
|
|
[1] Foto di Sailko, licenziato in base ai termini della licenza Creative Commons Attribuzione 3.0 Unporte
[2] Museum’s Display of Remains Reflects Latest Chapter in Galileo’s Legacy - The New York Times | www.nytimes.com
[3] Voordat de beroemde vinger op zijn huidige locatie werd getoond,kende hij een onduidelijke geschiedenis, en door velen werd hij als verloren beschouwd. Het werd uiteindelijk herontdekt in de Biblioreca Medicea Laurenziana, vanwaar het in maart 1804 naar het Museo di Fisica werd verplaatst. De overhandiging van de vinger gebeurde met een plechtige en lange toespraak, die vandaag wordt bewaard in het archief van het Istituto e Museo di Storia della Scienza di Firenze [Paolo Galluzzi, The sepulchers of Galileo: the 'living' remains of a hero of science, p. 447].
|
|
|