Duccio di Buoninsegna was een invloedrijke Italiaanse kunstschilder. Hij wordt beschouwd als de vader van de Sienese school en een van de grondleggers van de schilderkunst van het westen en had een grote invloed op de schilderkunst van zijn tijd in Siena.

De Triptiek van Londen

De Triptiek van Londen is een privé-altaarstuk uit het begin van de 14e eeuw, dat is ontstaan in het atelier van de Siënese kunstschilder Duccio di Buoninsegna. Duccio's drieluik onderscheidt zich als een van de
meest exquise kleine schilderijen uit de vroege veertiende eeuw. [3] De vorm, afmetingen en constructie van deze triptiek zijn vrijwel identiek aan die van de Bostonse triptiek. Het is daarom vrijwel zeker dat ze uit hetzelfde schrijnwerkersatelier afkomstig zijn.

De Londense triptiek heeft dezelfde soort geometrische motieven op de buitenzijde als de Triptiek van Boston. De Madonna met Kind en vier engeltjes op het middenpaneel wordt geflankeerd door de heiligen Dominicus en Aurea van Ostia (of misschien Agnes). Boven de Madonna bevinden zich kleinere figuren met banderollen die personen uit het Oude Testament voorstellen: in het midden koning David (frontaal) met links van hem Daniël, Mozes, Jesaja, en rechts Abraham, Jakob en Jeremia.

Over de datering bestaat geen duidelijke consensus. Terwijl onder andere de National Gallery meent dat het een geavanceerd werk is dat na de Maestà is ontstaan, zien kunsthistorici als White en Bellosi het eerder als een werk uit Duccio's middenperiode waarin hij nog sterk onder invloed stond van de Franse gotiek en de figuren nog niet de monumentaliteit hadden van Retabel nr. 47. Zij dateren het rond 1300. James Stubblebine schreef de triptiek toe aan Simone Martini toen hij nog werkte in het atelier van Duccio en dateerde het rond 1310.1315, deze thesis werd vervolgens overgenomen door Deuchler.[3]