Trekking Urbano Colle di Val d'Elsa | La Cisterna - Il Baluarde - Via dietro le Mura - La Cisterna | Wandeling langs de mooiste plekken in Colle di Val d'Elsa [2]

In het Conservatorio San Pietro (Via Gracco del Secco, 102) bevindt zich het Museo San Pietro - Museo Civico e Diocesano d’Arte sacri,  dat vroeger gehuisvest was in het Palazzo dei Priori.

Het 'vrouwenklooster van de Augustijnen van San Pietro' werd in 1604 gebouwd door Pietro Usimbardi, naar een ontwerp van Giorgio Vasari de Jongere. Het huidige complex, uitgerust met een ommuring, klooster, refter en slaapzaal, werd uitgebreid met twee kloostergangen en omvatte uiteindelijk ook een deel van de stadsmuren. Het museum herbergt werken van Simone Ferri, Rutilio Manetti, Girolamo Genga, Pier Francesco Fiorentino, Antonio Tempesti en anderen uit de 13e eeuw tot de vorige eeuw. Belangrijk is de het prachtige paneelschilderij Natività della Vergine (Geboorte van de Maagd), toegeschreven aan de in Colle geboren schilder Cennino Cennini, die ook een van de invloedrijkste schildershandboeken van de late Middeleeuwen schreef, Il Libro dell'Arte.
Tot de kostbaarste stukken behoren verder de Maestà van de Maestro di Badia a Isola, het kruisbeeld van Marco Romano, de marmeren buste van Lorenzo Usimbardi door Felice Palma (17de eeuw), naast een zeldzame zilveren eucharistische set, de zogenaamde Schat van Galognano uit de 6e eeuw, en werken van Antonio Salvetti en andere schilders die tussen het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw in Colle di Val d'Elsa actief waren. Een erg mooie impressie van een zomernamidag aan de oevers van de Elsa, een werk van Antonio Salvetti, is een van de hoogtepunten. Antonio Salvetti (Colle di Val d'Elsa, 25 september 1854 - Colle di Val d'Elsa, 17 augustus 1931) was een Italiaans architect, schilder en politicus en een van de animatoren van het culturele leven van de stad aan het einde van de 19e eeuw. Als socialist werd hij op 7 maart 1897 burgemeester van Colle di Val d'Elsa, een van de eerste socialistische burgemeesters in Italië en de eerste in Toscane.

Op de eerste verdieping van het museum zijn verschillende zalen gewijd aan Walter Fusi, de schilder uit Colligiano.

Net voorbij het Conservatorio San Pietro staat aan de overkant het 17de-eeuwse Ospedale San Lorenzo dat ook door de familie Usimbardi werd gebouwd. De familie Usimbardi was een zeer invloedrijke en machtige familie die de stad niet alleen een bisschop had geschonken, maar ook verantwoordelijk was voor de bouw van het bisschoppelijk paleis, het seminarie en de kathedraal van Colle di Val d'Elsa. De Usimbardi waren ook pioniers in de glas- en ijzerproductie in Colle. In 1789 liet groothertog Pietro Leopoldo, zoals een gedenkplaat getuigt, het ziekenhuis vergroten door Bernardino Fantastici. In de loop der eeuwen onderging het gebouw nog verschillende verbouwingen.

De meest opmerkelijke bezienswaardigheid in dit deel van Colle di Val d'Elsa is het Piazza Bajos, met talrijke huizen van middeleeuwse oorsprong zoals het Palazzo Tommasi, Palazzo Usimbardi, Palazzo Orlandini, Palazzo Galganetti en Palazzo Alessi. Aan de piazza vind je ook een uitstekende osteria, L'Oste di Borgo.

Vanaf de verbreding van het Piazza Baios kan je de torentjes van de middeleeuwse gebouwen van de Via dell'Amore en de Via del Refe nero bewonderen.
De Via Gracco del Secco leidt je naar naar een klein charmant plein aan de rand van de oude binnenstad, de Piazza Santa Caterina.

Piazza Santa Caterina

Op het plein voor het huis van de lutherse humanist en theoloog Aonio Paleario - die in 1570 in Rome op de brandstapel terechtkwam - kan men in de schaduw van de bomen aangenaam pauzeren om het suggestieve uitzicht op de Toscaanse heuvels en het mooie panorama van de kerk van San Francesco te bewonderen. Het klooster was een van de eerste stichtingen van de orde van de Franciscanen in Toscane (1229).

Een uitgebreide beschrijving van een wandeling die begint buiten de muren van de stad bij de Porta Nova, en eindigt bij de Piazza Santa Caterina, vind je hier.

Bij de splitsing van de Via Gracco del Secco lopen we links de Via Francesco Campana in. De straat rechts, de Via 20 Settembre loopt onder de stadsmuren naar Colle Basso. Aan het begin van de straat (Via XX Settembre, 50)) was vroeger het beroemdste restaurant van Colle gevestigd, Arnolfo, tegenwoordig bevindt het zich op de Viale della Rimembranza, 24.

Palazzo Campana en de Via del Castello

Als we dezelfde weg vervolgen, komen we bij het Palazzo Campana (1539) van Giuliano di Baccio d'Agnolo. Dit is een zeer interessant gebouw omwille van de humanistische klassieke verwijzingen in de gevel. Het Campana-paleis markeert tevens de toegang tot het oudste gedeelte van Colle di Valle d'Elsa, waar de weg smaller wordt en het voetgangersgebied begint.

We volgen nu de Via del Castello door het oudste deel van de stad. Deze straat die van Palazzo Campana naar Il Baluardo leidt, is de centrale as van de bovenstad. Hier vinden we de enkele balangrijkste gebouwen, naast het Palazzo Campana, vermelden we het Palazzo Pretorio, het Palazzo dei Priori, de Duomo di Colle di Val d'Elsa, de Chiesa di Santa Maria in Canonica, de Torre d'Arnolfo en het Palazzo Masson.
Een gedetailleerde beschrijving van dit gedeelte van de wandeling vind je hier.

Aan het einde van de Via del Castello staat de Torre Arnolfo di Cambio, de geboorteplaats van Arnolfo di Cambio, een beroemd beeldhouwer en architect die in 1245 in Colle werd geboren, en het Palazzo Masson dat eind 19e eeuw gebouwd werd door Antonio Salvetti in opdracht van Stefano Masson, een van de grote industriëlen van Colle di Val d'Elsa. Aan de smeerdijzeren poort draait de Via del Castello naar rechts en mondt uit in een schitterend plein, Il Baluardo, dat een mooi uitzicht biedt op de benedenstad.
In het midden van het plein staat de glazen liftkoker van Jean Nouvel. De franse architect ontwierp deze lift die de bovenstad met de benedenstad verbindt. De Risalita Il Baluardo maakt het mogelijk om in 35 seconden een hoogteverschil van ongeveer 40 meter te overbruggen. 
Straks keren we via deze lift naar het plein terug. De lift is door technische problemen vaak buiten gebruik. Controleer even of de lift werkt.

Om af te dalen kiezen we voor (de Via Pozzo Tondo), dat van Il Baluardo naar het lager gelegen deel van de stad leidt. We wandelen langs het mooie wandelpad la Costa naar beneden, volgen schuin rechts de Via San Sebastiano naar de Via Giuseppe Mazzini waar we links afslaan en vervolgens onmiddellijk rechts de Via Cesare Battisti inslaan tot aan de Via di Spugna.

Aan de overkant staat het gebouw van de Banca Monte dei Paschi di Siena. Het ontwerp van Giovanni Michelucci is een erg geslaagd voorbeeld van hedendaagse architectuur in een historische context. Michelucci was een urbanist die het gebouw goed wist in te passen in het 19e-eeuwse Colle. De combinatie van moderne en traditionele materialen, typisch voor de architectuur van Michelucci, maakte het mogelijk een dynamisch gebouw te realiseren met een eigentijdse taal maar tegelijkertijd geworteld in de geschiedenis van Colle di Val d'Elsa.

De talrijke beloopbare binnen- en buitenruimten - het overdekt plein, de trappen, loopbruggen en belvédère-terrassen - geven het bouwwerk in feite het gevoel van een open en toegankelijk plaats, waarin iedereen zich vrij kan bewegen of staan, en concretiseert het idee van de bank als een plaats van ontmoeting en uitwisseling, een concept dat in Michelucci's denken steeds terugkeert.
De begane grond is open gebleven en er onstaat een fascinerend overdekt plein. De stalen draagconstructie, in miniumrood, contrasteert mooi met de toren die bekleed is met Sienese travertijn ad opus incertum en waarin de aan de bank verbonden diensten zijn ondergebracht.

We wandelen voorbij het imponerende gebouw tot de Via traversa della stazione waar we rechtsaf slaan naar de Piazza Arnolfo di Cambio, het sociale en economische hart van Colle di Val d'Elsa. De recente renovatie van het mooi heraangelegd plein werd toevertrouwd aan een team van kunstenaars, dat bestond uit Daniel Buren, Bertrand Lavier, Alessandra Tesi en Lewis Baltz. Het team werd gecoördineerd door de Franse architect Jean Nouvel en zijn atelier. De bestrating en de fontein zijn van Daniël Buren. Dit is en erg geslaagde reconversie.

We steken het plein over en langs de Via dei Fossi wandelen we naar de ondergrondse toegang die ons naar de liftkoker brengt om terug te keren naar de bovenstad. Voor de ondergrondse horizontale tunnel met ingang aan de Via Meoni, maakte Atelier Jean Nouvel gebruik van een oude luchtafweerschuilplaats uit de Tweede Wereldoorlog.
In de bovenstad lopen we terug langs de Via del Muro Lungo, de Via delle Romite en de mooie overdekte Via delle Volte terug naar ons vertrekpunt..