Giovanni Michelucci (Pistoia, 2 januari 1891 - Firenze, 31 december 1990) was een Italiaans architect en stedenbouwkundige. Hij v eroverde een plaats in de architectuur van de 20e eeuw in 1933-35 toen hij met een groep studenten de prijsvraag won voor het Stazione Santa Maria Novella in Firenze. Zijn ontwerp voor de Chiesa dell'Autostrada del Sole geldt als een van de hoogtepunten uit zijn rijke oeuvre.

De chiesa di San Giovanni Battista in de comune Campi Bisenzio, aan de rand van Firenze, wordt ook wel chiesa dell’autostrada of chiesa dell’autostrada del Sole, genoemd vanwege haar ligging op het kruispunt van de Autostrada del Sole en de snelweg A11 Firenze-Mare.
Gino Barsotti maakte kort nadat het gebouw was afgewerkt een indrukwekkende reeks foto's.

Gino Barsotti (1900 – 1985)

Ferdinando Barsotti, die al in het atelier van Carlo Brogi werkte, had zich rond 1890 als twintiger zelfstandig gevestigd en werkte in alle genres van de fotografie, maar met een specialisatie in de industriële en architectonische documentatie. Het is echter in de fotografische activiteit van zijn zoon Gino Barsotti (1900 – 1985) dat de architectuurvisie originele kenmerken krijgt, ook al zou hij de andere specialiteit van het bedrijf, de reproductie van kunstwerken en antiquiteiten, niet opgeven. Gino erfde het vak al snel van zijn vader, die op jonge leeftijd ziek werd: hij was het die in april 1925 de inschrijving van de werkplaats in de registers van de Kamer van Koophandel ondertekende. Vanaf het midden van de jaren twintig zijn er zijn veel onzekerheden of het Ferdinando's hand of die van zijn zoon Gino was die had afgedrukt, wat de reconstructie van zijn uitgebreide bedrijf nog moeilijker maakt.
Gino Barsotti's activiteit, die zich over meer dan vijftig jaar uitstrekte, viel op door haar breedte en kwaliteit, vooral tijdens de twee decennia van de dictatuur en de wederopbouw, aan het begin van de modernisering van de Italiaanse samenleving en de vorming van Groep 7 en de eerste tentoonstelling van het Rationalisme [2].
De documentatie van zijn "architecturaal" werk is uiteindelijk het verhaal van de moderne Toscaanse architectuur, van het begin van de jaren dertig tot het einde van de jaren zestig.

Bij het bekijken van zijn productie komt een rationele visie op architectuur naar voren, versterkt door het gebruik van z/w, in een voortdurende vergelijking met de geometrie van de Florentijnse architectuur. De kwaliteit van Gino's werk wordt bevestigd door de aanwezigheid van enkele tientallen van zijn foto's in de prestigieuze collectie van het RIBA-Royal Institute of British Architects in Londen.

---

Sinds de jaren dertig is er geen belangrijke Florentijnse architectuur die Gino Barsotti niet heeft behandeld. Een architect waarmee Barsotti al in de jaren 1920 samenwerkte was de Pistoiese Giovanni Michelucci: een samenwerkingsrelatie die al voor de oorlog was begonnen, maar zich vooral in de jaren 1940 en 1950 ontwikkelde.
Het is precies in deze decennia dat Barsotti zich bezighoudt met het documenteren van de werken die Michelucci in zijn Pistoia uitvoerde: de chiesa dei Santi Pietro e Girolamo in Collina di Pontelungo en de chiesa delle Sante Maria e Tecla alla Vergine. Voor de oorlog documenteert hij belangrijke werken van de meester zoals het Palazzo del Governo in Arezzo en de Villa Vittoria in Forte dei Marmi.
Het archief van Barsotti werd tijdens de grote overstroming van 1966 in Firenze vernietigd.
Het belang van het werk van Gino Barsotti komt steeds duidelijker naar voren in andere archieven. Zo zijn ongeveer 200 afdrukken van zo'n 21 projecten opgespoord en gecatalogiseerd in de Stichting Michelucci in Fiesole, die zoals bekend de tekeningen, foto's, de correspondentie en diverse documenten van Michelucci bewaart.
In 2016 verscheen Un archivio perduto e ritrovato. I Barsotti fotografi (Sillabe, 2016).