Castello Porrona bestaat uit een intact kasteel met een parochiekerk en twee herenvilla's, Porrona di Sopra en Porrona di Sotto.
Castel Porrona behoorde tussen 1385 en 1894 toe aan twee grote adellijke families uit Siena, de Piccolomini en de Tolomei, en vertegenwoordigt zelfs vandaag de dag nog één van de meest typische en best bewaarde dorpjes die je kunt vinden in Toscane, met een fascinerend uitzicht over de omringende valleien.
De Pieve di San Donato staat op het binnenplein van Porrona en is een eenvoudige maar indrukwekkende pieve in romaanse stijl. Binnen zien we San Nicola in trono con angeli e donatori, toegeschreven aan Giovanni di Marco 'da Ponte' en een Madonna con Bambino door Girolamo di Benvenuto uit het begin van de zestiende eeuw.
De Chiesa della Madonna delle Grazie werd gebouwd tijdens de zeventiende eeuw buiten de muren van Porrona, en vertegenwoordigt de typische stilistische elementen van landelijke kapellen.

Castel Porrona, een kleine geschiedenis

De families Piccolomini en Tolomei maakten van het landgoed van Porrona een bevoorrechte plek om te rusten en te jagen. Girolamo Gigli verhaalt in zijn Diario sanese, zijn Sienees dagboek dat Paus Pius II het kasteel in 1459 bezocht, een jaar voordat Porrona di Sopra door de Tolomei werd geschonken aan de Augustijnen van Santa Maria degli Angeli in Siena.
De geschiedenis van het kasteel in de vorige eeuw is ook verbonden met baron Rochefort, die het landgoed Porrona di Sopra in 1894 kocht van de familie Tolomei. Toen de baron overleed in 1911, ging het landgoed eerst over naar Luigi Parini uit Siena en het jaar daarna naar Sasea, la Societè Anonyme Suisse d’Exploitations Agricoles, een holding die ook Porrona di Sotto aankocht [2]. Sasea bevorderde een snelle transformatie van Porrona, met de reorganisatie van het heuvelachtige terrein en de aanplant van nieuwe boomgewassen, de invoering van complexe rotaties met voedergewassen en de beperkingn van het aantal landbouwbedrijven, terwijl tegelijkertijd de uitrusting van de boeren werd verbeterd [3].
Van begin 1900 tot nu hebben veel gebeurtenissen de ontwikkeling van Porrona bepaald. Dankzij de landbouwkundige Alfredo De Rham werd meer dan 1000 hectare onproductieve grond rond het kasteel bebouwbaar gemaakt. Het was van 1930 tot 1950 dat het gehucht demografisch groeide en tot 690 inwoners telde. Daarna volgde een reeks gebeurtenissen, waaronder de landhervorming van 1950 waarbij 80% van de eigendommen van het bedrijf werd onteigend, die de ontvolking van de borgo in de hand gewerkt hebben.

Mensen zoals Alfredo de Rham, die lange tijd leiding gaf aan de SASEA-bedrijven, of Ottavio Bosello, directeur van het agentschap Fondi Rustici, droegen in hoge mate bij aan de modernisering van de landbouw, waarbij de grote plaatselijke landgoederen werden geconditioneerd. In de jaren 1930 bereikte Porrona een substantieel stabiele structuur. Het agrarische landschap leek te zijn veranderd in die van de traditionele deelpachtgebieden. Vervolgens lijkt de interventie van de Ente Maremma in 1952, met de onteigening van een groot deel van het landbouwbedrijf en de verdeling in 172 eenheden en 115 boerderijen, positieve resultaten te hebben opgeleverd, aangezien het fenomeen van de leegloop zich hier niet voordeed zoals in andere heuvelachtige gebieden van de hervorming. De nieuwe productie-eenheden bleken economisch levensvatbaar dankzij de coöperatieve band en de specialisatie in de graan-veeteeltsector.
In 1972 In 1972 verkocht Sasea Castello Porrona.

Een tijdlang was het een luxueus hotel en wellness centrum Il Relais Castel Porrona, in handen van een Zwitserse multinational. De structuren van Castel Porrona Relais besloegen enkele gebouwen van de Borgo en lagen rond de Piazza Tolomei, het middelpunt van het leven in de borgo en het Relais. Na nauwelijks enkele jaren werd het complex gedwongen verkocht door de rechtbank van Napels. Het complex is meer dan 7.000 vierkante meter groot. Te veilen waren de voormalige stallen, gastenverblijven, het kasteel, de boerderij, magazijnen en buitenruimtes. De instelprijs was iets minder dan zes miljon euro.

Er wonen nog ongeveer 20 mensen in het gehucht Porrona. De huizen van de bewoners zijn goed onderhouden, met bloemen en planten op het balkon en goed gerestaureerde gevels. De weinige mensen die hier wonen zijn gewend om samen te leven met de gasten van het resort en de zoveelste sluiting van het kasteel is voor hen een grote teleurstelling. Ze herinneren zich de mooie jaren, het restaurant dat goed draaide, het Amiata Piano festival, de concerten, het publiek. Maar Castel Porrona past niet binnen de winstmodellen van het grootkapitaal waar meer nooit genoeg is. Velen herinneren zich de schaamteloze fraude van Florio Fiorini en Giancarlo Parretti maar halen dan de schouders op.
Omnia mutantur, nihil interit, alles verandert, niets vergaat (Ovid., Met. 15, 165).