De Torre di San Niccolò, de koningin van de Florentijnse torens

In 1864 kreeg Poggi de opdracht om het Risanamento, de stadsontwikkeling van Firenze gestalte te geven in de korte periode dat Firenze de hoofdstad van Italië was (1865-1871). Na de sloop van de stadsmuur in het noorden van de stad en de aanleg van de Viali di Circonvallazione, creëerde Poggi op de zuidelijke oever van de Arno de Viale dei Colli, een bijna landelijke boulevard die de Porta San Niccolò met de Porta Romana verbond.

De Porta San Niccolò is gelegen aan Piazza Giuseppe Poggi, in het oostelijke deel van Oltrarno. De toren waarvan de naam afgeleid is van de aangrenzende wijk San Niccolò, maakt deel uit van de historische muren van Firenze.
Aan de oever van de Arno stond ooit een reeks molens die behoorden aan de abdij van San Miniato. Nu is er een klein park. Voor de stadspoort was er een halte van de Tranvia del Chianti, die actief was tussen 1890 en 1935 en Firenze met San Casciano Val di Pesa en Greve in Chianti verbond.

Vanwege het bijzondere en slanke uiterlijk lijkt de stadspoort tegenwoordig meer op een toren, in feite wordt het soms Torre San Niccolò genoemd. De Porta San Niccolò werd gebouwd in 1324, wellicht naar een ontwerp van Andrea Orcagna.
De toren was het verdedigingspunt van de Arno in het oosten van Firenze, samen met de Torre della Zecca aan de andere kan van de Arno.
Vanaf de top kan je genieten van een uniek uitzicht. Niet alleen kan je vanaf een bevoorrechte positie de wonderen van de stad bewonderen. Je hebt er ook een mooi overzicht op de Oltrarno, op de pas gerestaureerde Rampe del Poggi of op de ommuring van Firenze die reikt tot de Giardino Bardini. Hoger tegen de heuvel ligt de Piazzale Michelangelo.

De toren lijkt nu een anachronisme in het totaalbeeld van dit mooie stadsdeel. Maar in de 14e eeuw was de Porta San Niccolò  het zuidelijke sluitstuk van de stadsmuren. In tegenstelling tot alle andere poorten van de stedelijke ommuring, werd het in de zestiende eeuw niet verlaagd (scapitozzata), omdat de heuvel van San Miniato een natuurlijke bescherming bood tegen de artillerieinslagen. Het is de enige Florentijnse stadspoort die zijn oorspronkelijke hoogte kon bewaren. De kantelen zijn daarentegen niet origineel en dateren uit de 19e eeuw.

Aan de achterkant zie je drie grote open bogen, één op elke verdieping,. Deze kamers werden gebruikt door de soldaten die op wacht stonden. Onder de boog van de toegangsdeur is er een veertiende-eeuws fresco met een Madonna met kind tussen San Giovanni Battista en San Niccolò di Bari (respectievelijk beschermheren van de stad en van de wijk).

Aan de Piazza Giuseppe Poggi start de zogenaamde Rampe del Poggi, de door de architect Giuseppe Poggi ontworpen trappen en fonteinen die naar de Piazzale Michelangelo leiden.

La torre di San Niccolò, le Rampe del Poggi [2]

Rampe del Poggi

De Viale dei Colli werden ontworpen en gebouwd door Giuseppe Poggi in samenwerking met Attilio Pucci, de eerste Soprintendente dei “pubblici giardini e passeggi” (hoofdinspecteur van de "openbare tuinen en wandelpaden)" van de stad in de periode dat Firenze de hoofdstad was van Italië (1865-1871). Le Rampe di Poggi werden tussen 1872 en 1876 door Poggi en Attilio Pucci gebouwd.

Tot 2019 was deze heuvel van grotten en fonteinen onbekend bij de meeste Florentijnen, de heuvel was decennia lang overgeleverd aan de natuurelementen, er stroomde geen water en grotten en wandelpaden waren bijna volledig bedekt met wilde plantengroei. Een uitzonderlijke restauratie bracht het complex van fonteinen en grotten van Giuseppe Poggi na een eeuw opnieuw tot leven.

Le Rampe del Poggi prima del restaurazione [4]