Simone Martini was een Italiaanse schilder uit Siena aan het begin van de 14e eeuw. Hij was een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Siënese schilderkunst. Hij werd ook sterk beïnvloed door de beeldhouwkunst van Giovanni Pisano en door de Franse gotische kunst.
Een van de beroemdste werken van Simone Martini is de Annunciatie. Martini schilderde dit altaarstuk met zijn zwager Lippo Memmi in 1333. Het retabel was bestemd voor een altaar in de kathedraal van Siena. In 1799 werd het werk liet overgebracht naar de Galleria degli Uffizi in Firenze waar het nog steeds bewaard wordt. Het is misschien wel het mooiste voorbeeld van puur vakmanschap dat in de 14e eeuw in Siena werd gemaakt, met zijn uitgebreide bewerking van het gepolijste en matte goud.

De schittering van het goud geeft het tafereel een stralende helderheid. De hele achtergrond is verguld en wordt enerzijds verdiept door het delicate ponswerk, de punzonatura van de halo's, waarmee Simone Martini het goud dat op het paneel is gelegd met goudsmidkunst heeft bewerkt, en wordt anderzijds versterkt door de vergulde details van de brokaten gewaden, de vaas met lelies in het midden van het tafereel, en vooral door het reliëf waarmee de kunstenaar de zin heeft benadrukt die de aartsengel Gabriël tot de Maagd Maria richt als teken van begroeting. De aartsengel Gabriël verschijnt aan de jonge vrouw om de geboorte van Jezus aan te kondigen en begroet de zichtbaar verraste Maria met de in reliëf gegraveerde woorden op de gouden achtergrond: “AVE GRATIA PLENA DOMINUS TECUM” (wees gegroet Maria vol van genade de Heer is met u).

Simone Martini e Lippo Memmi, Annunciazione tra i santi Ansano e Massima (particolari dalle delicatissime punzonature delle aureole), 1333, Galleria degli Uffizi, Firenze

De abstracte gouden achtergrond is een typisch element van de religieuze traditie van die tijd en benadrukt de spirituele waarde van het schilderij. Het goud dat de achtergrond bedekt benadrukt de symbolische waarde van de voorstelling, ver verwijderd van de realistische intentie van Giotto's voorstellingen.
Het licht wordt ook versterkt door de unieke techniek van Simone Martini: hij smeerde eerst bladgoud op de gesso ondergrond, voegde vervolgens kleur toe en liet de vergulding zichtbaar of bewerkte het met sgraffito (bijvoorbeeld van het damasten borduurwerk, of van de stola en de mantel van de engel), of bewerkte het bladgoud met burijn en beitel om het ponsen of punzonatura uit te voeren en zo reliëf aan het oppervlak te geven.