Simone Martini, Maestà, 1316, Sala del Mappamondo, Palazzo Pubblico, Siena

Simone Martini werd in 1284 in Siena geboren. Zijn eerste gesigneerde werk is het Maestà fresco in het Palazzo Pubblico in Siena. Dit werk dateert uit 1316.

Het Palazzo Pubblico is een van de belangrijkste civiele gebouwen in Italië. Met de Torre del Mangia domineert het monumentale stadhuis al 700 jaar de Piazza del Campo. In het Palazo Pubblico bevindt zich ook het Museo Civico van Siena dat een indrukwekkende reeks fresco's uit de bloeiperiode van Siena bevat.

De grootste en meest indrukwekkende zaal van het Museo Civico is de Sala del Mappamondo (de Zaal van de Wereldkaart), zo genoemd naar de ronde wereldkaart van Ambrogio Lorenzetti die zich hier ooit bevond.
Maar het eerste schilderij dat in deze zaal tot stand kwam was de Maesta van Simone Martini.

Het is geen toeval dat Maria werd gekozen als onderwerp van dit eerste decoratieve werk: de Sienese wilden hun speciale toewijding voor de Hemelse Moeder laten zien, een toewijding die jaarlijks wordt vernieuwd in de beroemde Palio, die aan haar gewijd is (de Palio van 16 augustus wordt gereden ter ere van de Madonna dell'Assunta).

Het fresco van Martini begon rond 1312, vier jaar nadat Duccio di Buoninsegna zijn Maestà voltooide voor het grootste altaar van de Duomo, een werk dat zich nu in het Museo dell'Opera del Duomo bevindt. Men denkt dat Simone Martini een leerling van Duccio was, omdat zijn werk duidelijk door hem beïnvloed is.

Vergeleken met de figuur van Duccio, nog steeds gebonden aan de Byzantijnse traditie, is de Madonna van Simone menselijker en meer aanwezig gemaakt. Hij plaatst haar centraal in een driedimensionale ruimte waarin zij op een meer natuurlijke manier door haar hof omringd wordt. In feite zijn de personages niet langer in rechte lijnen opgesteld, maar zijn ze gerangschikt op drie opeenvolgende bogen, wat een meer realistische ruimte suggereert, bijna een apsis vormend.

De abstracte gouden achtergrond is verdwenen om plaats te maken voor een intens nachtblauw, dat diepte en een zeer suggestieve sfeer creëert. Simone vervangt de stille en heilige ruimte van Duccio door een levendige ruimte, waarin de goddelijke adem aanwezig lijkt in de bewegende lucht die de gordijnen van de luifel en de sluiers zacht laat bewegen.


Simone Martini. Maestà, Lippo Vanni, Vittoria dei senesi nella battaglia di Val di Chiana, Sala del Mappamondo del Palazzo Pubblico, Siena [2]
Simone Martini was een Italiaanse schilder uit Siena die erg origineel en invloedrijk was in de Sienese kunstwereld. Simone Martini gebruikte veel technieken voor dieptewerking die ontwikkeld waren door de Sienese schilder Duccio di Buoninsegna, de belangrijkste schilder in Siena van zijn tijd. Men denkt dat Simone Martini een leerling van Duccio was, omdat zijn werk duidelijk door hem geïnspireerd was [3]. Bij een restauratie van de fresco's in 1981 werd een onbekend fresco ontdekt dat vermoedelijk geschilderd werd door Duccio di Buonsegna.

Simone Martini, Maestà (particolare della Madonna in trono), 1316, Sala del Mappamondo, Palazzo Pubblico, Siena [2]


Simone Martini, Maestà, 1312 - 1315 (in questo particolare, da sinistra, si trovano Sant'Ansano (rappresentato come giovane cavaliere) e San Savino (abbigliato con i paramenti vescovili)), affresco su parete, Palazzo Pubblico, Siena		Simone Martini, Maestà, 1312 - 1315 (dettaglio), affresco su parete, Palazzo Pubblico, Siena

Guido Riccio da Fogliano: a challenge to the famous fresco long ascribed to Simone Martini and the discovery of a new one in the Palazzo Pubblico in Siena, in “Studies in Iconography”, volumes 7-8, 1981-82, pp. 1-13 \| https://www.academia.edu Guido Riccio da Fogliano: a controversy unfolds in the Palazzo Pubblico in Siena, in “Studies in Iconography”, volumes 7-8, 1981-82 pp. 14-20 \| https://www.academia.edu Novità su Simone? (n.d.r.) An Investigation Regarding the Equestrian Portrait of Guidoriccio da Fogliano in the Siena Palazzo Pubblico (in "Paragone/Arte", n. 333, novembre 1977, pp. 81-88) \| https://www.academia.edu
Podere Santa Pia is een prachtige voormalige klein kloosterboerderij uit de 19e eeuw. Het natuurhuis ligt op een mooie heuvel, omgeven door wijngaarden, bossen van donzige eik en kurkeik, es en jeneverbesstruiken. Na een halve eeuw van verval werd het voormalige kleine klooster gerestaureerd tot een authentieke vakantiewoning, met groot respect voor de originele Toscaanse stijl. De originele terracottavloeren houten balken en typische arcade's ademen de sfeer van een voorbije tijd. Maar het eenvoudige interieur en de minimalistische ingrepen sluiten perfect aan bij de eenvoud van de Toscaanse landhuizen van weleer. Een mooie selectie hedendaagse grafiek van kunstenaars als Jürgen Partenheimer, Ronald Noorman, Philippe Vandenberg en Hanns Shimansky maken deze woning tot een hoogstaand vakantieverbijf, in de nog ongerepte Maremma. Case vacanza in Toscana \| Podere Santa Pia

Podere Santa Pia	Podere Santa Pia	The vast and endless golden rolling hills of the Tuscan Maremma

Early morning light at the private swimming pool at Podere Santa Pia	A bigger splash in swimming pool at Podere Santa Pia, southern Tuscany	A beautiful early evening by the pool, in the resplendent Tuscan sun, time takes on a languid quality

Podere Santa Pia, situata sulle splendide colline del valle d'Ombrone nel cuore della Maremma

[1] Foto Pubblico dominio - Simone Martini - Guidoriccio da Fogliano - Google Art Project -KwGsAiYoIN09ww at Google Cultural Institute maximum zoom level. [2] Foto di Miguel Hermoso Cuesta, licenziato in base ai termini della licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo 4.0 Internazionale [3] Kunst in Toscane \| Simone Martini \| Guidoriccio da Fogliano in Palazzo Pubblico, Siena [4] Moran, Gordon; Michael Mallory, The Guido Riccio controversy and resistance to critical thinking. Syracuse Scholar. Vol 11. 1 (1991), 27.
Dit artikel maakt gedeeltelijk gebruiik van het Wikipedia artikel Guidoriccio da Fogliano bij het beleg van Montemassi, waarvan de tekst beschikbaar is onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen