Guido da Siena was een schilder die actief was in de tweede helft van de 13e eeuw.Guido van Siena wordt traditioneel beschouwd als de grondlegger van de hele Sienese schilderschool, zo niet als een van de twee grondleggers. De tweede is Coppo di Marcovaldo, hoewel de laatste een Florentijn was die in Siena actief was nadat hij gevangen was genomen na de slag bij Montaperti in 1260.

Zoals gebruikelijk bij 13e eeuwse schilders, is er nauwelijks iets bekend over het leven van de kunstenaar.

Flagellazione, fine del XIII secolo

In dit tafereel komen de gebouwen terug in schitterende pastelkleuren. Ook hier is de omlijning in de rechterbovenhoek niet origineel. Christus, vastgebonden aan de zuil, zit onder de wonden terwijl twee kwelgeesten hem hevig slaan. Ze houden twee verschillende zwepen vast, de ene met een stok als handvat, de andere gemaakt van drie lange, lichtgekleurde twijgen. Hun aangezichten zijn misvormd door de krassen van de gelovigen. De krassen op de negatieve figuren van de soldaten en Herodes zijn eeuwenoud en waren typerend voor de antieke devotie: men kuste de heilige figuren en 'strafte' de negatieve.
Het paneel Flagellazione maakt deel uit van een veelluik, het Dossale di Badia Ardenga.


Dossale di Badia Ardenga

Het altaarstuk of dossale, nu ontmanteld, werd in de 18de eeuw gedocumenteerd in Badia Ardenga, vlakbij Montalcino. In 1575 merkte Monseigneur Francesco Bossio, tijdens zijn pastorale bezoek aan de Badia Ardenga, op het hoofdaltaar de aanwezigheid op van een paneel met Verhalen uit de Passie.Vermoedelijk werd het veelluik rond 1840 ontmanteld, maar het werd nog steeds opgemerkt door Johann Anton Ramboux, die tijdens zijn tweede verblijf in Italië tekeningen maakte van de twaalf rechthoekige fragmenten en de Kroning van de Maagd in het timpaan, tekeningen die nu worden bewaard in het Städel Museum in Frankfurt. Deze reproducties zijn vooral waardevol omdat ze het mogelijk maken om de nu verminkte panelen zoals de Strage degli innocenti en de Cattura di Cristo een plaats te geven in het geheel.

Johann Anton Ramboux

Rond 1842 ging de Duitse schilder en verzamelaar Johann Anton Ramboux naar Badia Ardenga waar hij de drie panelen kocht die nu bewaard worden in het Louvre ( Nativiyà en Presentazione al Tempio,) en in Utrecht ( Salita sulla Croce ). De tekeningen die hij bij deze gelegenheid maakte laten zien dat negen andere panelen en een Kroning van de Maagd (Londen, Courtauld Institute of Art) toen nog aanwezig waren in de abdij. Volgens de meest recente kritiek bestond de structuur van het werk uit een totaal van twaalf compartimenten van identiek formaat, die waarschijnlijk een centraal paneel van grotere afmetingen omlijstten, met daarop de Kroning van de Maagd van Londen.

Reconstructie van het dossaal

Hypothese voor de reconstructie van de Dossale di Badia Ardenga, 1270-1280,
inclusief de Madonna del Voto, geformuleerd door Holger Manzke [1]