Dietisalvi di Speme was een Italiaanse schilder, die werkzaam was in Siena van circa 1250 tot 1291. Hij was een van de belangrijkste protagonisten van de Sienese kunst op het hoogtepunt van de 13e eeuw.

Compianto, 1280 circa

De Bewening van de dode Christus  is een zeer beschadigde scène, waarop je nauwelijks kunt zien dat Christus op het graf ligt en gekust wordt door Maria, omringd door andere personages. Prominent onder hen is de vrouw die haar armen in wanhoop opheft, een Byzantijns thema afgeleid van het voorbeeld van de Romeinse sarcofagen met de Dood van Melagro.
Dit kleine paneel Compianto wordt samen met enlkele andere panelen toegeschreven aan Dietisalvi di Speme, een van de belangrijkste protagonisten van de Sienese kunst op het hoogtepunt van de 13e eeuw, en maakt deel uit van een veelluik, het Dossale di Badia Ardenga.


Dossale di Badia Ardenga

De twaalf paneeltjes worden toegeschreven aan Guido da Siena en Dietisalvi di Speme, twee van de belangrijkste kunstenaars van het 13e-eeuwse Siena, die met hun ateliers nauw moeten hebben samengewerkt, zoals blijkt uit andere werken waarin de stijl van de twee schilders herkend werd, zoals het tweeluik, Il dittico del Beato Gallerani of Trittico di Santa Chiara.

Johann Anton Ramboux

Rond 1842 ging de Duitse schilder en verzamelaar Johann Anton Ramboux naar Badia Ardenga waar hij de drie panelen kocht die nu bewaard worden in het Louvre (Natività en Presentazione al Tempio) en in Utrecht (Salita sulla Croce). In 1575 merkte Monseigneur Francesco Bossio, tijdens zijn pastorale bezoek aan de Badia Ardenga, op het hoofdaltaar de aanwezigheid op van een paneel met Verhalen uit de Passie. Vermoedelijk werd het veelluik al rond 1840 ontmanteld, maar het werd wel nog opgemerkt door Johann Anton Ramboux, die tijdens zijn tweede verblijf in Italië tekeningen maakte van de twaalf rechthoekige fragmenten en de Kroning van de Maagd in het timpaan, tekeningen die nu worden bewaard in het Städel Museum in Frankfurt. De tekeningen die hij bij deze gelegenheid maakte laten zien dat negen andere panelen en een Kroning van de Maagd (Londen, Courtauld Institute of Art) toen nog aanwezig waren in de abdij. Deze tekeningen of 'reproducties' zijn vooral waardevol omdat ze het mogelijk maken om de nu verminkte panelen zoals de Strage degli innocenti en de Cattura di Cristo een plaats te geven in het geheel.

Volgens de meest recente kritiek bestond de structuur van het werk uit een totaal van twaalf compartimenten van identiek formaat, die waarschijnlijk een centraal paneel van grotere afmetingen omlijstten, met daarop de Kroning van de Maagd van Londen.

Reconstructie van het dossaal

Hypothese voor de reconstructie van de Dossale di Badia Ardenga, 1270-1280,
inclusief de Madonna del Voto, geformuleerd door Holger Manzke [1]