Luca Signorelli, ciclo di affreschi nel Chiostro Grande dell'Abbazia di Monte Oliveto Maggiore
Le storie di San Benedetto, Scena 25 - Come Benedetto dice alli monaci dove e quando avevano mangiato fuori dal monastero 

De abdij van Monte Oliveto Maggiore, een veertiende-eeuwse benedictijnerabdij is een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de Crete Senesi, een emblematische streek tussen Podere Santa Pia en Siena. De abdij ligt diep verscholen in een bosrijk dal onder Chiusure. De prachtige benedictijnerabdij dateert uit de 14de eeuw en wordt nog steeds door enkele monniken bewoond.
De pittoreske ligging van de abdij in het glooiende landschap ten zuidoosten van Siena maken deze abdij tot een verplichte stop voor wie de regio bezoekt. Rond de abdij is het aride landschap van een onwezenlijke schoonheid.
Maar de grootste attractie van de abdij zijn de unieke fresco’s die de Chiostro Grande (de grote kloostergang) sieren, een meesterwerk van Luca Signorelli en Il Sodoma (Giovanni Antonio Bazzi). De wanden zijn er beschilderd met 36 taferelen die het leven verbeelden van de heilige Benedictus van Nursia, stichter van de naar hem genoemde benedictijnerorde.

De cyclus werd uitgevoerd in opdracht van de abt van de Olivetanen Domenico Airoldi. Luca Signorelli werkte met zijn assistenten in Monte Oliveto Maggiore van 1497 tot 1498, en verliet het klooster voor de prestigieuze commissie van de kapel van San Brizio in de kathedraal van Orvieto. De frescocyclus werd vervolgens voltooid door Sodoma vanaf 1505, opnieuw in opdracht van Airoldi die inmiddels tot overste van het klooster was herkozen.
Deze vijfentwintigste scene, Come Benedetto dice alli monaci dove e quando avevano mangiato fuori dal monastero, werd geschilderd door Luca Signorelli, en is wellicht het mooiste fresco in de abdij van Monte Oliveto Maggiore. De scnene verhaalt hoe Benedictus de monniken berispt omdat ze de Regula Benedicti  overtraden door buiten het klooster te eten en vrouwen te bezoeken.