Luca Signorelli, ciclo di affreschi nel Chiostro Grande dell'Abbazia di Monte Oliveto Maggiore
Le storie di San Benedetto, Scena 25 - Come Benedetto dice alli monaci dove e quando avevano mangiato fuori dal monastero 

In de abdij van Monte Oliveto Maggiore, een veertiende-eeuwse benedictijner in de Crete Senesi, zijn de unieke fresco’s die de Chiostro Grande sieren, een hoogtepunt van de renaissance schilderkunst. De wanden zijn er beschilderd met 36 taferelen die het leven verbeelden van de heilige Benedictus van Nursia, stichter van de naar hem genoemde benedictijnerorde.
De fresco's zijn meesterwerk van Luca Signorelli en Il Sodoma. Deze vijfentwintigste scene werd geschilderd door Luca Signorelli. Signorelli wijdde bijna alle ruimte aan de overtreding van de twee monniken die, ondanks het verbod op de Regula Benedicti, hun maaltijden in een herberg nuttigen en er vrouwen bezoeken.

Aan het uiteinde van de tafel presenteert een jonge jongen de monnik een gerecht. Op de achtergrond nodigt een monnik een vrouw uit hem te volgen naar boven.

De Regula Benedicti is de kloosterregel van de heilige Benedictus van Nursia uit de zesde eeuw. Het was in de Middeleeuwen de beroemdste en invloedrijkste leefregel voor monniken.
Benedictus wilde met zijn regel een houvast bieden aan diegenen voor wie een kloosterregel als die van Basilius de Grote te streng was. Hij beschrijft zijn regel als een leidraad voor beginners. Hij schreef de tekst in eerste instantie voor de monniken van de abdij van Monte Cassino.

Benedictus van Nursia was de stichter van de benedictijnerorde. Hij stelde de regula Benedicti in: de gelofte van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid.
In zijn Libro II dei Dialoghi van Gregorius de Grote klinkt de ondervraging van Benedictus als volgt:

"Ben je niet in het huis van zo'n vrouw geweest? Heb je niet zulke en dergelijke dingen gegeten? Heb je niet zo vaak gedronken? (4)

De beschrijving van Benedictus' leven, en speciaal zijn optreden als geestelijk leider van zijn kloostergemeenschap in de Dialogen van paus Gregorius de Grote, maakte velen nieuwsgierig naar de regel, ook al stipte Gregorius zelf de regel slechts terloops aan.