Luca Signorelli, ciclo di affreschi nel Chiostro Grande dell'Abbazia di Monte Oliveto Maggiore
Le storie di San Benedetto, Scena 25 - Come Benedetto dice alli monaci dove e quando avevano mangiato fuori dal monastero 

De abdij van Monte Oliveto Maggiore, een veertiende-eeuwse benedictijnerabdij is een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de Crete Senesi, een emblematische streek tussen Podere Santa Pia en Siena. De abdij ligt diep verscholen in een bosrijk dal onder Chiusure. De prachtige benedictijnerabdij dateert uit de 14de eeuw en wordt nog steeds door enkele monniken bewoond.
De pittoreske ligging van de abdij in het glooiende landschap ten zuidoosten van Siena maken deze abdij tot een verplichte stop voor wie de regio bezoekt. Rond de abdij is het aride landschap van een onwezenlijke schoonheid.
Maar de grootste attractie van de abdij zijn de unieke fresco’s die de Chiostro Grande (de grote kloostergang) sieren, een meesterwerk van Luca Signorelli en Il Sodoma (Giovanni Antonio Bazzi). De wanden zijn er beschilderd met 36 taferelen die het leven verbeelden van de heilige Benedictus van Nursia, stichter van de naar hem genoemde benedictijnerorde.

Deze vijfentwintigste scene werd geschilderd door Luca Signorelli, en is wellicht het mooiste fresco in de abdij van Monte Oliveto Maggiore.

De vijfentwintigste scene, Come Benedetto dice alli monaci dove e quando avevano mangiato fuori dal monastero 

In de scène zien we twee monniken die een lunch nuttigen in een herberg en op de achtergrond Bendetto die ze uitscheldt omdat ze de regel schenden. Dit is misschien wel de meest succesvolle scène van de cyclus.

Binnenin, beschreven met aandacht voor de dagelijkse gegevens, zijn twee huisvrouwen druk bezig de twee monniken te dienen, zichtbaar tevreden, hun ongeoorloofde maaltijden. Een kind gaat verder geconcentreerd om de inhoud van een volle container niet te morsen. Twee andere vrouwen, op de achtergrond, zijn bezig met hun huishoudelijke taken, zoals in een echte Italiaanse keuken van die tijd. Tegen de halfopen deur is een jonge man van achteren te zien (een typisch Signorelliaans motief). Hij staat in tegenlicht afgebeeld in de deuropening. Een motief dat Velasquez zal herhalen in zijn beroemde schildeij Las Meninas.